Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte
(1591)–Philips van Marnix van Sint Aldegonde– AuteursrechtvrijDavid bekennende Godes macht ende wijsheyt inde scheppinge des menschen, ende dat hem niet en can verborgen sijn, besluyt dat hy wil inde vreese des Heeren ongeveinst wandelen: ende lovende sijne wonderbaerlijcke voersienicheyt ende goedertierenheyt over de sijne, verclaert geene gemeynschap te willen plegen met den goddeloosen. | |
1Voir den Oppersangmeester, een Psalmliedt Davids. | |
[1]
Ga naar margenoot+ DV hebst my Heere God, doirgrondt,
Du draegst mijns herten goet oorcondt:
| |
2
Ga naar margenoot+ Du kentst my, weer ick sit of stae,
So wel van vers als van by nae.
Niet kan ick dencken noch versinnen,
Du wetest mijnen grondt van binnen.
| |
[2] | |
3
Ga naar margenoot+ Tsy dat ick gae oft ligge stil,
Du bist om my: ja mijnen wil
End wegen bistu al gewendt,
End al mijn doen is dy bekendt.
| |
[3] | |
[pagina *]
| |
Dijn handt doirtast my doir end doir:
Du houdest my altijts in d'oog.
| |
6
Ga naar margenoot+ Dijn wetenschap is groot end hoog:
Dijn wijsheydt, vol van sulcken wonder,
Dat mijn verstant beswijckt daer onder.
(1) ***
| |
[4] | |
7
Ga naar margenoot+ Wat wech soud' ick in connen slaen,
Dat ick mocht dijnen geest ontgaen?
End van dijn oog gevluchtet waer?
| |
8
Ga naar margenoot+ Vaer ick ten hemel, du bist daer.
Bedd' ick my leeg, in deirtrijx gronden,
Daer word ick oock van dy gevonden.
| |
[5] | |
9
Ga naar margenoot+ Ontleen ick vanden morghenroot,
De vleuglen snel om inden noot,
Te gaen aen duyterst van de zee,
| |
1910Ga naar margenoot+ Dijn rechterhandt is daer alree:
Die my sal sonder eenig dralen,
Daer leyden end van daer gaen halen.
| |
[6] | |
11
Ga naar margenoot+ Spreek ick van sinnen onbedacht,
Ten minsten sal ick inde nacht
Verborgen sijn: de nacht wort licht.
| |
12
Ga naar margenoot+ Daer is geen nacht voor dijn gesicht,
Dat al ontdeckt. Want inder waerheyt
Nacht is dy dach, end' tduyster claerheyt.
| |
[7] | |
13
Ga naar margenoot+ Mijn nieren staen in dijn gewelt,
Want du hebst mij te saem gestelt,
In smoeders buyck end omgedeckt:
End' over my dijn handt gestreckt.
| |
[8]Ia dijne wercken al te gaer
Sijn overgroot, end wonderbaer.
Mijn siel bekent het lancx so meer.
| |
[pagina *]
| |
Gemaeckt) dat voir dy conde schuylen.
| |
[9]Ick werd' in d'eird voir dijne macht
Als sticksel werck te saem gebracht.
| |
16
Ga naar margenoot+ Noch sach my dijn oog, bloot end naeckt:
Doe ick een clomp was onvolmaeckt:
Tstont al en dijnen boeck geschreven,
Eer eenich lidt noch hadde leven.
| |
[10] | |
17
Ga naar margenoot+ Hoe kostlijck is my dijnen raet
Die ons verstandt te boven gaet!
O Heere, dijn gedachten al
En hebben mate noch getal.
| |
[11]End allegang als ick ontwaeck,
Vind' ick dijns lofs een nieu oorsaeck.
| |
19
Ga naar margenoot+ Als du salst hebben doir dijn cracht
De goddeloosen omgebracht,
O God, dan sal ick spreken vyerich,
Packt u van my die sijt bloetgierich.
| |
[12] | |
20
Ga naar margenoot+ Want dijne vyanden sijn sy:
Sy spreken scheldich tegen dy,
Verheffend' haer, met valschen schijn.
| |
21
Ga naar margenoot+ Soud ick, Heer, die dy vyandt sijn
Niet haten? Soudt my niet verdrieten,
Dat sy haer gift op dy so schieten?
| |
[13] | |
22
Ga naar margenoot+ Ick haetse doch met vollen haet,
End houdse voir mijn haters quaet:
Want het my in mijn siele smert.
| |
23
Ga naar margenoot+ Doirgrond, o Heer, end sie mijn hert:
Beproeve my, ken mijn gedachten,
End wil op mijne wegen achten.
| |
[14] | |
24
Ga naar margenoot+ Bekeuren, mijn hert end mijn gemoet,
Oft oock, nae quaet staet, oft na goet.
Bemerck of ick in boosheyt leef,
End my om quaet te doen begeef.
| |
[pagina *]
| |
Wil my recht leyden end gestadich
Mijn leven lang o God, genadich.
|
|