Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxxiiij. Psalm.

David vermaent de Priesteren ende de Leuiten, Godt te loven ende voir de gemeynte te bidden.

1

Een liedt Mahaloth.

[1]

⁺ GHy die des Heeren dienaers sijt,
End in sijn huys blijft alletijt,
Met heele nachten, loift te saem,
Des Heeren allerhoochsten naem.

+ Siet, louet den HEERE alle ghy dienaren des HEEREN die [alle] nachten blyuet in het huys des HEEREN.

[p. *]

[2]

2

⁺ Steeckt reyne handen vry om hoog,
Heft op te samen hert end oog,
Nae Gods des Heeren heylichdom,
End singt hem lof, weest doch niet stom.

+ Steeckt uwe handen opwaerts na den Heyligdom, ende louet den HEERE.

[3]

3

⁺ De Heere die geschapen heeft
Den hemel, d'eird end al wat leeft,
Verleen v sijnen segen goet
Uuyt Sions berg, in overvloet.

+ De HEERE seigene dy uyt Sion, die hemel ende eirde geschapen heeft.