Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxxiij. Psalm.

David loift seer hooghe de broederlijcke gemeynschap die de gheloovighen met elcander hebben, doir tmiddel onses Heeren Christi Iesu, overmidts de geestelijcke salvinge daermede hy ghesalft is gheweest, voir de geheele ghemeynte, als wesende den rechten Aaron ende hooghe Priester derselvige.

1

Een liedt Mahaloth van David.

[1]

⁺ OCh siet, hoe schoon hoe lustich is, end lieflick,
Dat broeders synd' elcanderen

+ Sie, hoe goet ende lieflelijck is het, dat broeders selue samen woinen?

[p. *]

 

gherieflick,

 

In eendracht tsamen sijn vergaert!

2

⁺ Tis als een salf zeer costelijck end goet,
Wiens soeten reuck het hert verquicken doet,
Die vant hooft neerdaelt inden baert.

+ [Het is] als een costelijcke salf ouer het hooft, nederdalende ouer den baert, ouer den baert Aarons [segge ick.]

[2]

Ia inden baert van Aaron priester weirdich
Van daer sy voorts haer cracht verbreyt seer veirdich,
Tot aen de zoomen van zijn cleedt.

3

⁺ Oft als den dau die vallend' wt de locht
Op Hermons kruyn, van daer nat ende vocht,
Op Sions bergen haer verspreet.

+ [Ende] gelijck als den daew [des bergs] Hermon, Welcke afloopt over de bergen Sion: Want aldaer heeft de HEERE de seigeninge [ende] het leuen tot in eewicheyt bereydet.

[3]

Want even so verspreyt de Heer almachtig
Des segens cracht op dese schaer eendrachtig,
Dien d'eewich leuen hy bereet.