Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxxij. Psalm.

David voerende de verbontkiste binnen Ierusalem, legt Gode te voren sijne sorgfuldicheyt, geloftenissen ende schuldige plicht: Biddende dat Godt in sijne Stadt wil comen, ende sijnen segen over haer uytstorten: Verhalende de beloftenissen Godes gedaen van het eewige Coninckrijcke Christi, door dewelcken de kercke verlost, geheyligt ende gesegent moeste worden.

1

Een liedt Mahaloth.

[1]

⁺ HEer, denck op David dijnen knecht,
Met alle sijn verdriet end leedt:

+ O HEERE, sy Dauids gedachtig, met alle sijne bedrucktheden.

2

⁺ Die God den Heere sijnen eedt,
Gesworen heeft end voirgelegt:
Den heldt van Iacob

+ Die den HEERE gesworen heeft, ende den stercken heldt Iacobs geloften gedaen [seggende.]

[p. *]

 

dit bescheet.

[2]

3

⁺ Ick wil int weynich noch int veel
Den dorpel mijnes huys ingaen,
Noch my op tbedde nederslaen:

+ So ick tot de tente mijnes huys intrede, ofte op den bolster van mijnen bedde stijghe.

4

⁺ Noch toedoen mijner ooghen scheel,
Oft inden oogen slaep ontfaen,

+ So ick mijnen oogen rust toelate, ende mijnen wijnbrauwen sluymeringe.

[3]

5

⁺ Eer ick een plaetse recht bestel,
Daer God de Heer sijn woning houw:
End een bequame steed op bouw.
Daer in den heldt van Israel
Aen sijn volk wijse gunst end trouw.

+ Tot dat ick den HEERE een plaetse gheuonden hebbe, ende den stercken heldt Iacobs een woinstede.

[4]

6

⁺ Wy hebben een gherucht gehoort,
Van tlant dat omtrent Ephrath lach,
Daer s'Heeren arck te rusten plach:
Nu vinden wijse rechte voort
In Iahars velt op desen dach.

+ Sie, wy hadden daeruan ghehoort int landt dat na Ephrat lag, doch wy hebben het gheuonden in het velt van Iahar.

[5]

7

⁺ Laet ons in sijn stadt gaen met lust,
End voir den voetbanck sijner macht
Te voete vallen met aendacht.

+ Laet ons [aldaer] tot sijne woining ingaen: Wy sullen ons nederbuygen voir den voetbanck syner voeten.

8

⁺ Stae op, Heer, treed in dijne rust,
Met dees verbondt kist dijner kracht.

+ O HEERE, stae op [om in] dijne ruste [te comen] du ende de kiste dijner cracht.

[6]

9

⁺ Dat dyne priesterschap aenschiet
Het cleedt van deugt end goet gericht.
Dijn lief volck werdt met vreugt verlicht:

+ Laet dijne Priesters met gherechticheyt becleet werden, ende dijne gunstgenooten vrolijc geschrey maken.

10

⁺ Om Davids wil beschaem doch niet
Heer, dijns gesalfden aengesicht.
(1) ***

+ Om Davids dijnes dienaers wille, en laet het aengesicht dijnes gesalfden niet [beschaemt] wederkeeren.

[7]

11

⁺ De Heer heeft dees belofte schoon
Gesworen David synen knecht,
Die hy volvoeren sal te recht:
Ick wil dy doen op dijnen throon
Van dijns lijfs vrucht, heeft hy gesegt.

+ De HEERE heeft aen David [de] waerheyt ghesworen, ende en sal daer van niet afstaen: [seggende] Ick sal dy van de vrucht dynes buycks op dijnen stoel stellen.

[8]

12

⁺ End so dijn kinders nemen acht,
Om t'onderhouden mijn verbondt,

+ So dijne kinderen mijn verbondt houden ende myne getuygenisse, die ick haer leere, so sullen haere kinderen oock op dijnen throon sitten inder eewicheyt.

[p. *]

 

Sulcx als in mijn woirt is vercondt:

 

So sal ick stellen haer geslacht

 

Op dijnen throon tot eewger stondt.

[9]

13

⁺ Want Sion heeft de Heer met lust
Verkoren: ende dese stadt
Om daer te woinen, lief gehadt.

+ Want de HEERE heeft Sion uytuercoren, hij heeft lust gehadt om daer inne te woinen.

14

⁺ Dit is, segt hy, mijn eewge rust,
Hier woin ick, dit is mijnen schat.

+ Dit is [seyt hy] mijne ruste tot inder eewicheyt, Ick salder woinen om dat icker lust aen hebbe.

[10]

15

⁺ Ick sal hun seeghnen haeren kost:
Haer armen sadighen met broot.

+ Ick sal synen kost grootelijcx seigenen, ick sal sijne behoeftighen met broodt versadighen.

16

⁺ Haer Priesters sullen in den noot
Met heyl becleedt sijn, end verlost.
Haer heylge dryuen blijschap groot.

+ Ende sal haere Priesteren met heyl becleeden, ende haere gunstgenooten sullen seer vrolijc sijn.

[11]

17

⁺ Daer sal ick Dauid sijnen horn
Doen groeyen als een lieflijck cruyt,
Dat lustich uyt der eirden spruyt:
End mijns gesalfden lamp vercorn,
Bereyden, dat sy niet gae uyt.

+ Daer sal ick Dauid eenen hoiren doen uytspruyten, ende sal mijnen ghesalfden een lampe bereyden.

[12]

18

⁺ Het cleedt van schanden end oneer,
Wil ick om sijnen vyant doen:
End maken hem tot spot end' hoen.
Maer sijne kroon sal lancx so meer,
Gestadich bloeyen schoon end groen.

+ Ick sal sijne vyanden met schande bekleeden, ende sijne kroone sal ouer hem bloeyen.