Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte
(1591)–Philips van Marnix van Sint Aldegonde– AuteursrechtvrijDesen Psalm is een hertgrondelijck gebet van eenen geloovigen, die ernstelijck beroert is van wegen syner sonden: vertrouwende nochtans vastelijck op God, dat hy hem deselve vergeven sal, ende hem mitgaders de gantze gemeynte, uyt enckele barmherticheyt in genaden aennemen. | |
1Een liedt Mahaloth. | |
[1]
Ga naar margenoot+ VYt vreesselijck afgronden,
Daer ick van alle sy,
Lig deirlijck in verslonden,
Schrey' ick, O Heer, tot dy.
| |
2
Ga naar margenoot+ Wil mijne stemme hooren:
Wil neygen, Heer, met vlijt,
Tot mijn gebedt dijn ooren:
Verstae doch mijn gekrijt.
| |
[pagina *]
| |
[2] | |
3
Ga naar margenoot+ So du wilst de gebreken
End sonden gade slaen,
Wie sal het hooft opsteken,
Om voir dy, Heer, te staen?
| |
4
Ga naar margenoot+ Maer nu bist du genadig:
By dy is aflaet, Heer:
Op dat den mensch misdadig
Dy vreess, end sick bekeer.
| |
[3] | |
5
Ga naar margenoot+ Dies wil ick op God wachten:
Mijn siele wacht met lust
Op hem, uyt gantzer crachten.
Sijn woirt is mijne rust.
| |
6
Ga naar margenoot+ Ick wacht met meerder sorgen
Op God, uyt shertsen gront,
Dan waeckers nae den morgen,
Ia na den morgenstont.
| |
[4] | |
7
Ga naar margenoot+ Dat Israel vrymoedich
Wacht op den Heer, in noot:
By hem is gunst seer goedich
End oock verlossing groot.
| |
8
Ga naar margenoot+ Hy is, die uyt genaden,
Sijn volck verlossen sal:
End Israel ontladen,
Van sijne sonden al.
|
|