Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxviij. Psalm.

De Prophete beschrijvende de gelucksalicheyt der Godsvreesenden, leert dat Godes segeninge behoort met danckbaerheyt aengenomen te worden, beyde int gemeyne ende int besonder.

1

Een liedt Mahaloth.

[1]

⁺ WEl salig is bedegen,
Die God den Heer ontsiet:
End treet in sijne wegen,
End gaet daer buyten niet.

+ Welsalig is een yegelijc die den HEERE vreest, ende die in sijne wegen wandelt.

2

⁺ Dijn handt sal dy geneiren,
End winnen doen dijn broot:
De Heer sal dy bescheiren,
Geluck end voorspoet groot.

+ Want du salst [van] den arbeyt dijner handen eten. Du salst welsalig sijn ende het sal dy wel gaen.

[2]

3

⁺ Dijn huysvrow sal dy wesen
In dijn huys end gesin
Een wijnstock uytgelesen,
Die brengt schoon vruchten in.
End voorts van dijnen wijve
Dijn kinders sullen fris,
Als planten van Olyve,
Bekroonen dijnen dis.

+ Dijn wijf sal wesen als eenen vruchtbaren wijnstock, aen [alle de] hoecken van dijn huys, [ende] dijne kinderen, als olijfplantzoenen rontom dijnen disch.

[3]

4

⁺ Siet, dit sijn de weldaden,
End segen die God geeft,
So wie blijft op sijn paden

+ Sie, voirwaer also sal geseigent worden de man die den HEERE vreest.

[p. *]

 

End in Gods vreese leeft.

5

⁺ De Heere sal dy geven,
Wt Sion alles goets:
Du salst sien al dijn leven,
Ierusalem vol spoets.

+ De HEERE sal dy uyt Sion seigenen, ende du salst het weluaren van Ierusalem sien, alle de dagen dijnes leuens.

[4]

6

⁺ End salst kints kindren mede,
Oock sien uyt dijn geslacht:
End Israel in vrede
Uyt allen druck gebracht.

+ Ende du salst sien kinderen van dijne kinderen, ende vrede over Israel