Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxvij. Psalm.

Desen Psalm leert dat alle het welgedijen van de enckele segeninge Godes comt, beyde in steden ende huysgesinnen, ende datmen dieshalven alle goede gaven van hem behoort te verwachten.

1

Een liedt Mahaloth. Van Salomon.

[1]

⁺ SO God het huys niet op en maeckt,
End

+ So de HEERE het huys niet op en bout, de gene die het bouwen, arbeyden daer over te vergeefs. So de HEERE de stadt niet en bewaert de Wachter waecket te vergeefs.

[p. *]

 

self de handen daer aen slaet,

 

Al watmen bout, en brengt gheen baet,

 

Tis oock om niet al watmen waeckt,

 

Al is de wacht seer sterck vergaert,

 

Als God de stadt niet self bewaert.

[2]

2

⁺ Tis al vergeefschs soot God niet stuert,
Dat ghy des morgens vroeg opstaet,
End tsavonts laet te bedde gaet:
End met verdriet v broot besuert.
God geeft den mensch dien hy heeft lief
Als inden slaep, al sijn gerief.

+ Het valt v [al] te vergeefs [ghy] die smorgens vroeg opstaet, ende spade rusten gaet, ende etet broot met becommernissen: Voirwaer [God] geeft het sijnen welgeliefden [als inden] slaep.

[3]

3

⁺ Siet oock, als yemant kinders heeft,
Nae welck hy grootlijcx had verlangt,
De Heer moet daer van sijn gedanckt:
Want tis een erf, die God hem geeft.
Daerom een yeglijck vry gedenck,
Dat s'lichaems vrucht, is Gods geschenck.

+ Siet, kinderen sijn een erffenisse des HEEREN: de vrucht des lichaems is eenen loon

[4]

4

⁺ End als een man in sijner jeugt,
Fraey kinders krijgt, die voir sijn doot,
Opschieten ende worden groot,
Dat is hem in sijn hert een vreugt:
Als eenen schutter sterck end stout,
Die pijlen inde handt noch houdt.

+ Gelijck als pijlen [sijn] inde handt eenes stercken [mans] also sijn de kinderen in [des vaders] jeugde geboren.

[5]

5

⁺ Wel hem, wiens koker toegerust,
Van sulcke pijlen is versien,
Want hem en sal geen leedt geschien,
Noch schaed oft schande met onlust,

+ Salig is de man die sijnen pijlkoker daer van ten vollen versien heeft: Sy en sullen niet beschaemt wesen, als sy haere vyanden inde stadtpoirte sullen aenspreken.

[p. *]

 

Van sijnen vyandt sijn gedaen,

 

Als hy hem spreeckt met rechten aen