Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxvi. Psalm.

De gemeynte danckt God, voir sijne wonerbare verlossinge uyt de gevanckenisse van Babilon. Biddende dat hy sijn werck volbrengen wille, ende leerende, dat God nae groote benautheden, eenen heerlicken troost den sijnen laet toecomen.

1

Een liedt Mahaloth.

[1]

⁺ DOe God uyt svyants stercke macht,
Tgevangen volck van Sion bracht,
Het docht ons eenen droom te sijn:
Oft een gesicht end loosen schijn.

+ Doe de HEERE de geuangenen Sions wederbracht, wy waeren gelijck de gene die droomen.

2

⁺ Thert was so

+ Doe werd onsen mont vol lacchens, ende onse tonge [vol] vrolijcken sancks. Doe seydemen onder de Heydenen: De HEERE doet aen dese luyden groote dingen.

[p. *]

 

vrolijck, dat de monden,

 

End tongen ons na tlacchen stonden,

 

Het heydensch volck dwelck dit sach aen,

 

Sprack, God heeft dees lien veel gedaen.

[2]

3

⁺ Voirwaer dit is een seer groot werck,
Dat God ons doet doir sijn handt sterck:
Hier over sijn wy so verheugt,
Dat God ons doet so groote deugt.

+ De HEERE heeft aen ons groote dingen gedaen, [dies ] wy verheugt sijn geweest.

4

⁺ Heer, wil oock d'ander mitgevangen
Thuys wederbrengen nae verlangen:
Dat waer, of eenen vloet wel diep
Door dorr' end heete landen liep.

+ O HEERE, breng onse gevangenen weder [thuys, [dwelck sal wesen] als de waterstroomen inden middaegschen [lande.]

[3]

5

⁺ Die weenende met leet en smaet,
In d'eirtrijck spreyden haere saet,
Die sullen nu met vreugden gaen,
Om af te maeyen trijpe graen.

+ Die met tranen saeyen, sullen met vrolijck gesanck maeijen.

6

⁺ Sy gingen treurich haer saet saeyen,
Maer sullent nu met vreugden maeyen:
End vrolijck brengen haeren schoot,
Vol schooven terwe schoon end groot.

+ Hy gaet al gaende henen [ende] draegt al schreyende sijn saet om te spreyen, maer comt sijnen wech [wederom] [ende] brengt sijne schooven met vrolijc gesanck.