Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxxiiij. Psalm.

De gemeynte hoog prijsende Godes verlossingen, van der boosen raetslagen, danckt hem: ende sterckt sick inden gelooue op syne hulpe ende macht.

1

Een liedt Mahaloth van David.

[1]

⁺ DAt Israel vry spreeck, end uyt den mont:
Had ons de Heer, voirwaer niet by gestaen,

+ Ten ware geweest de HEERE, die by ons was [mach] nu Israel seggen.

2

⁺ Had God niet self ons saeck genomen aen,
Doe al dit volck so hart ons tegen stondt,
Het waer met ons al over lang gedaen.

+ Ten ware gheweest de HEERE, die by ons was, als de menschen tegen ons op stonden

[p. *]

[2]

3

⁺ Sy hadden ons al levend' ingeslickt
Na dat haer hert was over ons gestoort.

+ Van doe aen souden sy ons levendig verslonden hebben, nae dat den brant van haeren toirne over ons [ontstoken was.]

4

⁺ Nae dat den stroom met cracht liep over boort,
Wy waren al van dien tijt aen verstickt,
End inden grondt des waters diep versmoort.

+ Van doe aen, soude ons het water overloopen hebben: den stroom soude over onse siele doirgedreuen hebben.

[3]

5

⁺ Den stroom sloeg ons tot over thooft alreet,
End had ons al, te dier tijt omgebracht.

+ Van doe aen, soude het opgeswollen water, ouer onse siele doirgedreven hebben.

6

⁺ Maer God' sy lof, hy heeft ons wel gewacht,
Dat wy geen roof van hare tanden wreet
En sijn geweest, also een yeglijck dacht.

+ De HEERE, sy geloift die ons in haere tanden niet en heeft overgegeven, tot eenen roof.

[4]

7

⁺ Als tvogelken uyt s'voglers strick geraect,
So sijn wy oock ontcomen nu ter tijt:
T'net is ontwee: wy sijn los end bevrijt.

+ Onse siele is ontkomen als een vogel uyt den strick des voghelaers. Den strick is gebroken, ende wy sijn verlost.

8

⁺ De Heer die eird end hemel heeft gemaeckt,
Is onse hulp in alle wederstrijt.

+ Onse hulp [bestaet] in den name des HEEREN die hemel ende eirde geschapen heeft.