Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxix. Psalm.

David vertroostende sick selven in sijne uyterste benautheyt, verclaert het opperste goet ende gelucksalicheyt der geloovigen daer inne gelegen te syn, dat sy Godes wet, woirt ende genadige beloften neerstelijck overleggen, begeirende lancx so meer in de kennisse der hemelscher wijsheyt van Godes geest onderricht ende van alle verhinderinge des vleeschsches, der weirelt, des Satans, ende aller andere vyanden bewaert te worden: op dat hy sick geheelijck voegende tot de gehoorsaemheyt des Heeren, heylichlyck mach leuen, tot synes naems eere, ende tot stichtinge der gemeynte, also hy verclaert daer nae altyts getracht te hebben: bevelende sick selven ende alle syne saecken inde handt des Heeren.

ALEPH.

[1]

1

⁺ WEl salich sijn die met een hert gerust,
Recht ende slecht, in haren wech voortvaren,
End nae Gods wet vry wandelen met lust.

+ Wel salich sijn [sy die] oprecht [sijn] in haeren weg: die inde wet des HEEREN wandelen.

2

⁺ Wel salich sijn, die s'Heeren woirt bewaren.
End soecken hem, uyt gantzer hertzen gront.
Iae gantselick, daer toe geen moeyt en sparen.

+ Wel salich sijn [sy] die sijne getuygenissen bewaren [ende] hem van gantscher herten soecken.

[2]

3

⁺ Die oock geen arg, noch geenen boosen vondt
En brengen voorts, noch smeden valsche rancken:
Maer s'Heeren wech bewandelen goetrondt.

+ Die oock gheene argheyt en bedrijven. [maer] wandelen in sijne wegen.

4

⁺ Heer, du gebiedst dat elckeen sonder wancken

+ Du hebst bevolen datmen dijne keuren seer nau onderhoude.

[p. *]

 

Dijn wetten houd' nae sijn beroep end plicht:

 

End daer nae voeg' sijn wercken, end ghedancken.

[3]

5

⁺ Och waer my doch den stap so vast gericht,
Dat ick altoos mocht dyn geboden houwen,
End in de self gegrondt syn end gesticht.

+ Och dat mijne wegen vast gerichtet waren, om dijne insettinge te houden.

6

⁺ Want ick voirwaer ben in dat vast vertrouwen,
Dat ick niet kan geraken tot oneer,
So lang als ick op dijne wet sal schouwen.

+ Dan en sal ick niet beschaemt worden, als ick op alle dijne geboden sal mercken.

[4]

7

⁺ Dan sal ick dy lofsingen, O God Heer,
Met een reyn hert, als mijn verstant sal vaten
Dijn recht gericht end dijne heylge leer.

+ Ick sal dy loven met oprechtigheyt des herten, als ick de gerechten dijner rechtveirdicheyt sal geleert hebben.

8

⁺ Ick wil met vlijt end gretich uyt der maten
Dijn rechten, Heer, bewaren lanx so meer:
Wil du my doch niet al te seer verlaten.
BETH. II.

+ Ick wil dijne insettingen bewaren. En verlate my doch niet al te seer.

[5]

9

⁺ Waer meed ist Heer, dat hem een iong gesel
Reyn houden sal, end vry van alle smetten?
So hy altijt neemt acht op dijn bevel.

+ By wat middel sal een jonck gesel sijnen wech reyn houden? So hy daer op acht neemt, navolgens dijn woirt.

10

⁺ Daer op wil ick van gantscher herten letten,
Dat ick dy soeck, end volge dijn gebot:
Laet my doch niet afdwalen van dijn wetten.

+ Ick soecke dy van gantscher herten: en laet my van dijne geboden niet afdwalen.

[6]

11

⁺ Dijn heylig woirt heb ick in s'herten slot,
Als eenen schat wel costelijck bewaret:
Op dat ick niet en sondig tegen God.

+ Ick hebbe dijne toesegginge in mijn hert opgesteken, op dat ick tegen dy niet en sondige.

12

⁺ Heer dijnen naem end lof is hooch vermaret:
Leer my dijn recht, dat mijn hert werd' gestuert
In dijne wet, end mijn verstant verclaret.

+ Du bist gebenedijt o HEERE, leere my dijne keuren.

[7]

13

⁺ Ick heb dijn woirt steets inden mont gevuert:
End dijn gericht, vermelt tot alle stonden.

+ Ick hebbe met mijne lippen vertrocken, alle de gerichten dijnes monts.

14

⁺ Ick heb voirwaer als my thert heeft getruert,
In dijnen weg' end over dijn' oorconden
Verblijt geweest, met meerder vreugt end feest,
Dan of ick hadd' al swerelts schat gevonden.

+ Ick hebbe my verblijt opden wech dijner getuygenissen als over alle rijckdommen.

[8]

15

⁺ Ick wil O Heer, in dijn woirt allermeest
My oeffenen, end daer van steedts vertellen,
End dijnen wech bemercken onbevreest:
Op dat ick recht daer in gae, sonder hellen,

+ Ick sal my in dijne instellingen oeffenen, ende op dijne wegen mercken.

16

⁺ In dijne wet verheug ick mijnen geest,
End wil dijn woirt in geen vergeting stellen.
GIMEL. III.

+ Ick sal my verlusten in dijne keuren ende en sal dijn woirt niet vergeten.

[9]

17

⁺ Doe my dees deugt, die ick ben dijnen knecht,
Dat ick, O Heer, by tleven werd' behouwen.
Ick sal dijn woirt bewaren slecht end recht,
End mynen grondt geheelyck daer op bouwen.

+ Doe over dijnen dienaer [dese] deucht, dat ick leue: ende ick sal dijn woirt houden

18

⁺ Ontluyck my d'oog, dat ick mach lancx soo meer
De wondren groot van dijne wet aenschouwen.

+ Open mijne oogen op dat ick aensie de wonderlickheden van dijne wet.

[10]

19

⁺ Dewijl' ick, Heer, in pelgrims wijs' verkeer
Op d'eirtsche dal, end heb geen vaste stede,
Verberg my niet dyn wet end goede leer,
Maer geef dat ick vrymoedich daer in trede.

+ Ick ben een vremdeling op der eirden, en verberge dijne geboden van my niet.

20

⁺ Mijn herte breeckt van dat het allemael
Met anxt verlangt naer dyn gericht end rede:

+ Mijne siele breeckt van het verlangen [dat sy] talle tijden na dijne gerichten heeft.

[11]

21

⁺ Al die vervloect in haeren pracht end prael
Sick buytens weegs gantz wederspannich dragen,
Mits wyckend' af van dyn gesette pael,
Straefstu te recht met dyne sware plagen.

+ Du straffest de vervloecte hooveirdigen, die van dijne geboden afdwalen.

22

⁺ Weir van my, Heer, beschaemtheyt ende smaet,
Want ick dyn woirt bewaer met groot behagen.

+ Weir van my smaetheyt ende beschaemtheyt: want ick beware dijne getuygenissen.

[12]

23

⁺ De Vorsten syn geseten inden raet
Tot mynen last, end spreken my al tegen,
Dewyl dijn knecht dyn Wetten overslaet.

+ Selve de Vorsten sitten ende spreken tegen my, maer dijn knecht becommert sick in dijne keuren.

24

⁺ Doch dyn gebodt, dyn tuygniss' ende wegen
Sijn mynen troost, myn vreugt, myn toeverlaet.
End Raetslien trou, met dien ick raet wil plegen.
DALETH. IIII.

+ Oock sijn dijne getuygenissen mijne verlustinge [ende] mijne Raetslieden.

[13]

25

⁺ Ick kleef aen tstof als of ick waer' int graf,
Wil my gesont end levendig weer maken:
Na luyt dyns woirts, dwelck du niet salt gaen af.

+ Mijne siele kleeft aen het stof, maeck my [wederom] levendig, nae dijn woirt.

26

⁺ Ick hebbe dy verhaelt all' mijne saecken:

+ Ick hebbe [dy] mijne wegen int lange verhaelt, ende du hebst my geantwoirt, leer my dijne insettingen.

[p. *]

 

Oock hebstu my genadelijck verhoort,

 

Leer my dijn recht, dat ic het recht mach smaken.

[14]

27

⁺ Doe my verstaen dijn wegen end dijn woort:
So sal ick dan, al dijne wonderdaden
In s'hertsen gront betrachten rechtevoort.

+ Geef my te verstaen den wech dijner bevelen ende ick sal my in dijne wonderwercken becommeren.

28

⁺ Mijn siel beswijckt, van row sijnd overladen:
Richt my doch op, want ick lig neer heel plat:
Verquick my Heer, na dijn woirt, met genaden.

+ Mijne siele versmilt van droeffenisse: richte my op, na dijn woirt.

[15]

29

⁺ Weir wijt van my des leugens slimmen padt:
Daertegen my genadelijck verleene
Van dijnen Wet den costelijcken schat.

+ Weire van my den wech der valscheyt, ende verleene my genadelijck dijne Wet.

30

⁺ Ick heb den wech van dijne waerheyt reene
In mijn gemoet gekoren, end de leer
Van dijn gericht my voirgestelt alleene.

+ Ick hebbe den wech der waerheyt vercoren, ick hebbe my dijne gerichten voirgestelt.

[16]

31

⁺ Ick heb gevolgt dijn tuygenissen, Heer,
End aen dijn woirt gantz onbeweecht gehangen,
Dies laet my niet vervallen in oneer.

+ Ick hebbe my aen dijne getuygenissen vast gehouden, O HEERE, maeck my niet te schande.

32

⁺ Dan sal ick recht met hertelijck verlangen
Den weg dijns Wets inloopen lancx so meer,
Als du mijn hert salt lossen uyt der prangen.
HE. V.

+ Ick sal den wech dijner gebeden inloopen, als du mijn hert op het ruyme salst gestellet hebben.

[17]

33

⁺ Leer my den wech van dijn geboden slecht,
Dat ick daer in recht toe recht aen mach treden,
End tot aent eynd' vast blijf daer aen gehecht.

+ O HEERE, leere my den wech dijner insettingen, ende ick sal hem houden tot aen het eynde

34

⁺ Geef my verstant, dat ik dijn Wet end' zeden
In eewicheydt wel onderhouden mach,
End gadeslaen met s'hertzen innicheden.

+ Geef my verstant op dat ick dijne Wet onderhoude, ende van gantscher herten beware.

[18]

35

⁺ Doe my den padt betreden nacht end dach
Van dijn gebot, end blijven steeds daer binnen:
Want tis mijn vreugt end alle mijn bejach.

+ Doe my treden inden padt dijner geboden: want daerinne hebbe ick mijnen lust.

36

⁺ Wend my het hert, en alle mijne sinnen
Om dijn gebot met vlijt te nemen aen:
End laet my doch geen giericheyt beminnen.

+ Wende mijn hert na dijne getuygenissen, ende niet nae giericheyt.

[19]

37

⁺ Mijn oogen keer, dat sy tgesicht niet slaen
Op ydelheyt, oft op onnutte saken:
Verquick my Heer, in dijne rechte baen.

+ Wende mijne oogen af, dat sy op gheen ydelheyt en sien: maeck my [weder] levendich mits dijnen wech.

38

⁺ Wil dijn beloft vast ende bundich maken
My dijnen knecht, die ick voeg mijn gemoet
Om tot dijn vrees end liefde te geraken.

+ Bevestige dijne toesegginge dijnen dienaer, die na dijne vreese tracht.

[20]

39

⁺ De schand end spot die my nv vreesen doet,
Wil van my Heer, nae dijn genaede weiren:
Want dijn gericht is heylich ende goet.

+ Weire van my mijne schande, daer ick voir vreese: want dijne rechten sijn goet.

40

⁺ Sie, Heer, ick heb een sonderling begeiren,
Tot dijn gebodt: het smaeckt my wonder soet.
Wil om dijn trouw gesontheyt my bescheiren.
VAV. VI.

+ Sie, ick hebbe lust nae dijne bevelen: maeck my [weder] levendich in dijne gerechtigheyt.

[21]

41

⁺ Laet my dijn gunst genieten nv voort aen,
End' dijne hulp: wil my Heer, vanden quaden
Nae dijn geloft, bevrijen end' ontslaen.

+ Ende [geef] dat my dijne goetgunstigheden wedervaren, ende dijnen heyl nae dijne toesegginge.

42

⁺ Dat ick den lien, die my met schimp versmaden
Antwoirden mach, op al haer valsch verwijt:
Want ick vertrou op dijn woirt vol genaden.

+ So sal ick stof hebben om den genen die my versmaedet te antwoirden, want ick hebbe op dijn woirt vertrout.

[22]

43

⁺ Wt mijnen mont en wil te geener tijt,
Het heylich woirt der waerheyt seer wijt rucken,
Dewijl ik wacht op dijn gericht met vljt.

+ Ende en rucke niet al te seer, het woirt der waerheyt uyt mijnen monde: want ick hebbe op dijnen rechten gewacht.

44

⁺ Ick sal dijn Wet in mijn hert altijt drucken,
Om eewelijck end sonder af te staen,
Met all' ootmoet daer onder my te bucken.

+ Ende ick sal dijne Wet geduerichlick onderhouden, in eewicheyt ende gestadichlijck.

[23]

45

⁺ Daerom sal ick op eene ruyme baen
Vry ongestoort bewandlen mijne wegen,
Met dijn bevel wel neerstich t'overslaen.

+ Dies sal ick op het ruyme wandelen, want ick hebbe dijne bevelen na getracht.

46

⁺ Ick sal dijn woirt oock houden onverswegen,

+ Ende ick sal van dijne getuygenissen spreken, voir Coningen, ende en sals my niet schamen.

[p. *]

 

End Coningen vertellen van dijn wet:

 

Ia sal dies niet beschaemt sijn noch verslegen.

[24]

47

⁺ In dijn gebod gantz reyn end onbesmet
Sal ick my, Heer, verlusten sonder treuren:
Want ick mijn hert met liefden daer op set.

+ Ende sal my in dijne geboden verlusten, welcke ick hebbe lief gehadt.

48

⁺ Ick wil mijn handt tot dyne wet op beuren,
Die ick heb lief: so dat ick vlijtich lett
Op dyn gebot, end alle dyne keuren.
ZAIN. VII.

+ Ende sal mijne handen opsteken na dijne geboden, die ick lief hebbe, ende sal dijne insettingen overleggen.

[25]

49

⁺ Gedenck des woirts gedaen tot dynen knecht,
Want du doest, Heer, dat ick al mijn vertrouwen
Heb op den grondt van dijn beloft gelegt.

+ Gedencke des woirts tot dijnen dienaer [gesproken] op het welcke du my hebst doen wachten.

50

⁺ Tis mijnen troost in alle mijn benouwen,
Want dijn beloft heeft my in mijn verdriet,
End inden noot by t'leuen onderhouwen.

+ Dat selve is mijnen troost in mijne bedructheyt, want dijne toesegginge doet my leven

[26]

51

⁺ My is veel spijts, veel smaets, end spots geschiet
Van tstoute volck vol aller hooverdyen,
Maer ick en wijck van dijn geboden niet.

+ De hooveirdige hebben my al te seer bespottet [doch] ick en ben van dijne Wet niet afgeweken.

52

⁺ Op dyn gericht dwelck duert van eewge tyen,
Gedenck ick steeds: tis mijnen troost alleen,
Dwelck my verlicht in cruys end sware lijen.

+ O HEERE, ick gedencke dijner gerichten [die] van eewicheyt aen [syn] ende ick trooste my [daerinne]

[27]

53

⁺ Als ick aensie t'boos volck dat int gemeen
Dijn wet verlaet, die du ons hebst bevolen,
So overvalt my eenen schroom niet cleen.

+ Verschrickinge heeft my bevangen van wegen der godloosen die dijne Wet verlaten.

54

⁺ Int vremde landt daer ick moest balling dolen,
Wat dijne wet tgedicht van mijn gesanck,
So dat ick noyt dijn woirt en heb verholen.

+ Dijne insettingen hebben mijne liederen geweest ten huyse daer ick als vremdeling in verkeerde.

[28]

55

⁺ Ick heb by nacht gehouden in gedanck
Heer, dynen naem, end heb vast acht geslagen
Op dijne wet, welck was al mijn verlanck.

+ O HEERE, ick hebbe by nachte dijns gedachtich geweest, ende hebbe dijne wet bewaeret.

56

⁺ Dit self is my nae dijn goet wel behagen,
O God, gebeurt, om dat ick mijnen ganck
Na dijn gebot gestadich heb gedragen.
CHETH. VIII.

+ Dit is my wedervaren om dat ick dijne bevelen hebbe onderhouden.

[29]

57

⁺ Du bist O Heer, myn erfdeel ende lot.
Ick heb wel vast in mijn hert voirgenomen,
Dat ick altijts sal volgen dijn gebot.

+ De HEERE is mijn erfdeel: Ick hebbe voirgenomen dijne woirden te bewaren.

58

⁺ Voir dijn aenschijn heb ick Heer, laten comen
Met all'ootmoet, mijn hertelick gebet:
Wil na dijn woirt my met genade vromen.

+ Ick hebbe dijn aengesichte van gantscher herten aengebeden. Sy my genadig na dijne toesegginge.

[30]

59

⁺ Ick heb wel scherp op al mijn doen gelet
End stracx gekeert mijn voeten sonder hellen,
Recht nae de baen van dijne heylge wet.

+ Ick hebbe mijne wegen overdacht, ende hebbe mijne voeten na dijne getuygenissen omgewendt.

60

⁺ Ia hebbe my, om yeglijck te versnellen,
Daer in gespoeyt seer haestich ende radt:
End noyt versuymt, my nae dijn woirt te stellen.

+ Ick hebbe my gespoeyt, ende en hebbe niet gesuymt dijne geboden te onderhouden.

[31]

61

⁺ Der boosen rot heeft my gerooft gehadt,
End my heel bloot end bijster willen maken:
Dies ick nochtans dijn Wet noyt en vergat.

+ De rotten der godloosen hebben my gerooft. Doch ick en hebbe dijne Wet niet vergeten.

62

⁺ Ter middernacht wil ick staen op, end waken,
Om dijnen naem te geven prijs end eer,
Van dijn gericht seer recht in alle saken.

+ Ter middernacht stae ick op, om dy te dancken van wegen dijner rechtveirdige gerichten.

[32]

63

⁺ Ick voege my geheelijck, end verkeer
By tvolck dat vreest voir dijner ongenaden,
End onderhoudt al dijn geboden, Heer.

+ Ick voege my by alle de gene die dy vreesen ende die dijne bevelen onderhouden.

64

⁺ Heer, deird is vol van dijn gunst end weldaden:
Bericht my doch, end dijn geboden leer,
Dat ick altijt my houd op dijne paden.
TETH. IX.

+ O HEERE het aertrijck is vol van dijne gunstige goetdadicheyt. Leere my dijne insettingen.

[33]

65

⁺ O Heer, du hebst my dijnen knecht gedaen
Seer vele deugts, na dijn beloft warachtich,
Op welck ick oock heb altyt vast gestaen.

+ O HEERE, du hebst met dijnen dienaer weldadelijck gehandelt, nae dijn woirt.

66

⁺ Geef mynen geest, O Heer, myn God almachtich,
Den rechten smaeck, end onvervalscht verstant:
Want ick geloof, aen dyn gebot aendachtich.

+ Leer my eenen goeden smaeck ende wetenschap [te hebben] want ick hebbe aen dijne geboden geloovet.

[34]

67

⁺ Eer ick verneert werdd' onder dyne hant,
So deed ick niet dan buyten s'weegs verdwalen,

+ Ick verdwaelde, eer ick verdrucket werde, maer nu hebbe ick dijne redene gade geslagen.

[p. *]

 

Maer nu is my dijn woirt int hert geplant.

68

⁺ Heer, du bist goet, end laetst dijn goetheyt stralen,
Gantz over al: dies my tverstant verlicht,
End leer my doch in dijn Wet niet te falen,

+ Du bist goedich ende goetdadig: leer my dijne insettingen.

[35]

69

⁺ Die op haer pracht met hoomoet sijn gesticht,
Gaen tegen my veel leugenen versieren:
Doch mijn gemoet is op dijn woirt gericht.

+ De hooveirdige hebben ouer my valsche [rancken] gerockt [nochtans] sal ick dijne bevelen van gantser herten onderhouden.

70

⁺ Haer hert is dick end vet, niet om bestieren,
Gelijck out ruet, oft als gesturckelt smout:
Maer mijnen lust is dijn Wet goedertieren.

+ Haer herte is te samen gestolt, als smout: maer ick hebbe mijnen lust in dijne Wet.

[36]

71

⁺ Tis mijn geluck end welvaert sonder fout,
Dat ick van dy castijding heb ontfangen,
Op dat ick leer van dijn woirt het onthout.

+ Het is my goet, dat ick bedrucket ben geweest op dat ick dijne insettingen leere.

72

⁺ Want dijn gebodt dwelck ick vast aen wil hangen,
Is beter, Heer, dan silver ende gout,
End dan al tgoet daer menschen na verlangen.
IOD. X.

+ De Wet dijnes monts is my beter dan duysentich [stucken] gouts ende silvers.

[37]

73

⁺ Dijn handt heeft my gemaeckt end toebereyt:
Geef my verstant dat ick te recht mach leeren
Het reyn gebodt, ons van dy voirgeleydt.

+ Dijne handen hebben my gemaeckt, ende hebben my toegericht. Maeck my verstandich, so sal ick dijne geboden leeren.

74

⁺ T'godsalich volck sal hem tot vreugde keeren
Als sy de deugt die du my doest, sien aen:
Want ick doch wacht op d'woirt Gods mijnes Heeren.

+ Die dy vreesen, sullen my aensien ende verblijt werden om dat ick op dijn woirt gewacht hebbe.

[38]

75

⁺ De daet O Heer, geeft my wel te verstaen,
Dat dijn gericht rechtveirdich is end goedich:
End dat du my met recht hebst moeten slaen.

+ O HEERE, ick wete dat dijne gerichten [enckel] rechtveirdigheyt sijn [ende dat] du my [uyt] getrouwicheyt hebst bedrucket.

76

⁺ Ick bidde dy, dat dijn gunst overvloedich
My nv vertroost, nae dijn gelofte, Heer,
Vast toegesegt, my dijnen knecht ootmoedich.

+ Dijne goetgunstigheyt sy doch om my te troosten, nae dijne toesegginge dijnen dienaer [gedaen]

[39]

77

⁺ Dat dijn genaed end medelijden teer
My wedervaer', op dat ick weer mach leven:
Want aen dijn Wet verlust' ick my doch seer.

+ Dat dijne onfermherticheden my wederuaren, ende ick sal leven: want dijne Wet is al mijne verlustinge.

78

⁺ Laet schaemroot sijn die in hoomoet verheven
My stooten om, met onrecht end verraet:
Maer ick wil my tot dijne Wet begeven.

+ Laet de hooveirdigen te schande worden, om dat sy my [uyt] valscheyt hebben om gestooten [maer] ick sal dijne bevelen overleggen.

[40]

79

⁺ Dan sal sick tvolck met ongeveynst gelaet,
Tot mywaerts slaen, die vroom sijn end godsvruchtich,
End die dijn Wet recht kennen metter daet.

+ Die dy vreesen, sullen sick tot mij waerts wenden, mitgaders de gene die dijne getuygenissen kennen.

80

⁺ Geef dat mijn hert sy oprecht ende tuchtig,
In dijn gebodt, op dat ick niet met smaet
Beschaemt en word', oft voir den vyant vluchtig.
CAPH. XI.

+ Mijn hert sy oprecht in dijne insettingen, op dat ic niet te schande en worde

[41]

81

⁺ D'wijl ick verlang na dijn hulp dach end' nacht,
Mijn siel beswijmt, end wort geheel besweken,
Mits ick so seer op dijne woirden wacht,

+ Mijne siele is besweken [mits verlangende] na dijnen heyl. Ick hebbe op dijn woirt gewacht.

82

⁺ Dat d'oogen schier my sprietlen ende breken:
Ick spreke vast in mijn hert, och wanneer
Salst du my Heer, eens troostelijck aenspreken?

+ Mijne oogen sijn besweken [mits uyt siende] op dijne toesegginge, dewijl ick seyde: wanneer salstu my troosten?

[42]

83

⁺ Ick ben heel dorr' van grooten rou o Heer,
Gelijck een vel, lang inden roock gehangen:
Doch dijn bevel vergeet ick nimmermeer.

+ Want ick ben als een bocksvel geworden, dat inden roock [hangt: doch] ick en hebbe dijne insettingen niee vergeten.

84

⁺ Hoe lang sal my dit cruys noch soo hardt prangen
My dijnen knecht? wanneer salst du doen recht
Op die die my vervolgen om te vangen?

+ Hoe lange sullen [dese] dagen dijnes dienaers dueren? wanneer salt du recht doen over mijne vervolgers?

[43]

85

⁺ Thooveirdich volck dat my met haet bevecht,
Graeft kuylen diep, end soeckt my te doen vallen,
Dwelck niet en is nae dijn wet aengelegt.

+ De hooveirdige hebben my kuylen geholet, dwelck niet en is nae dijne wet.

86

⁺ Dijn wetten, Heer, sijn oprecht gantz end allen:
Ick word' vervolgt met valschen haet end nijt:
Dies wil my doch met dijner hulp omwallen.

+ Alle dijne geboden sijn [enckel] waerheyt: sy hebben my [uyt] valscheyt vervolgt: helpe my.

[44]

87

⁺ Ick was voirwaer mijn leven by nae quijt,
Mits tvolck my had ter eirden neer gedreven:
Doch ben ick noyt van dijn woirt afgeglijt:

+ Sy hebben my ter eirden neer [schier te niete] gebracht: doch ick en hebbe dijne bevelen niet verlaten.

88

⁺ Verquick my, Heer, end geef my weer het leven,
Nae dijn genaed: ick wil met allen vlijt,
Bewaeren twoirt dat du ons hebst gegeven.

+ Maeck my weder leuendich nae dijne goetgunstigheyt, ende ick sal de getuygenisse dijns monts bewaren.

[p. *]

 

LAMED. XII.

[45]

89

⁺ Dijn woirt geduert O Heee, in eewicheyt
Gantz onbeweegt in shemels hooge throonen,
Die ons van dy oorconden claer bescheyt.

+ O HEERE, dijn woirt bestaet eewichlijck inde hemelen.

90

⁺ Dijn trou sal sick van stam tot stam verthoonen.
Du hebst wel vast gesticht het eirtrijck ront,
Dat het blijff staen, end mensche daer op woonen.

+ Dijne getrouwicheydt [bestaet] van geslachte tot geslachte. Du hebst het eirdryck gestichtet ende het blyft staen.

[46]

91

⁺ Tot heden toe, staet alle dinck gegront
Nae dijn bevel: mits alle creatueren,
Dijn dienaers sijn gehoorich telcker stont.

+ Mits dijne gerichten bestaen [alle dingen] tot heden ten dage, want sy alle sijn dijne dienstboden.

92

⁺ Hadd' my dyn Wet, doe my thert swaer moest treuren,
Niet vast vertroost, end mynen geest verblijt,
Ick waer vergaen, end hadd' niet connen dueren.

+ Ten waere dat dijne Wet [al] mijne verlustinge waere geweest, ick ware alreede in mijne bedructheyt vergaen.

[47]

93

⁺ In eewicheyt wil ick te geener tijt,
Dyn heylig woirt end dijn bevel vergeten,
Want du daer doir my tleven hebst bevrijt.

+ Ick en sal dijne bevelen in eewicheyt niet vergeten, want met de selvige hebstu my weder levendig gemaeckt.

94

⁺ Heer, ick ben dyn, dies mach ick my vermeten:
Daerom o Heer, help my doir dyne macht,
Want ick my poog om dyne Wet te weten.

+ Ick hoore dy toe, behoude my: want ick hebbe dijne bevelen ondersocht

[48]

95

⁺ Het godloos volck heeft op my nauw gewacht,
Om my te doen vergaen in haere lagen:
Maer op dyn woirt heb ick genomen acht.

+ De godloosen hebben op my gewacht, om my te doen vergaen: doch ick hebbe op dijne getuygenissen mijn verstant aengelegt.

96

⁺ Ick heb alhier op alles d'oog geslagen,
Hoe goet het sy, twort noch ten eynd' gebracht:
Alleen dyn woirt streckt wyt, ten eewgen dagen.
MEM. XIII.

+ Ick sie dat alle dingen [hoe] volmaeckt [sy oock zijn] een eynde [hebben, maer] dijn gebodt [streckt sick] seer wijt uyt.

[49]

97

⁺ Och Heer, hoe lief heb ick doch dyne Wet?
Tis tgeen daer ick van spreeck in al myn leuen,
End daer op ick myn sinnen daeglycx set.

+ Och hoe seer heb ick dijne Wet lief gehadt! Sy is den gantschen dach mijn onderhout.

98

⁺ Dyn Wet heeft my meer wysheyts, Heer, gegeven,
Dan ick en vind' in mynen vyant stout,
Om dat sy my altoos is by gebleven.

+ Sy maeckt my wijser dan mijne vyanden [mits] dijne geboden: want sy is eewelijck by my.

[50]

99

⁺ Dies ben ick nu veel wijser menichfout
Dan al die my self hebben onderwesen,
Om dat dijn woirt is al mijn onderhout.

+ Ick ben wijsselijcker bedacht geweest, dan alle die my onderwesen hebben, om dat dijne getuygenisse mijn onderhout geweest is.

100

⁺ Tverstant is my in wijsheyt opgeresen,
Oock boven dien, die ouder sijn van tijt,
Om dat ick houd dijn wetten hoog gepresen.

+ Ick ben verstandiger geworden, dan de oude lieden, om dat ick dijne beuelen hebbe onderhouden.

[51]

101

⁺ Ick heb altijts mijn voeten nau gemijt
Van alle quaet, end van onrechte wegen:
Op dat ick hiel dijn woirt met alle vlijt.

+ Ick hebbe mijne voeten geweirt, van allen boosen wech, op dat ick dijn woirt bewarede.

102

⁺ So dat ick noyt van sinnen was genegen
Om van dijn woirt te wenden mijn gemoet:
Want uyt dijn leer heb ick verstant gecregen.

+ Ick en ben van dijne rechten niet afgeweken, want du hebst my geleert.

[52]

103

⁺ Hoe is dijn woirt in mijnen mont so soet!
Gheen honich werck, noch soete honichraten
En vind' ick Heer, nae mijnen smaeck so goet.

+ Och hoe soet sijn dijne redenen in mijn gehemelte geweest [ia] meer dan honich in mijnen mont.

104

⁺ Ick heb verstant end wijsheyt boven maten
Daer doir gehadt, end ben geworden vroet:
Dies moet mijn hert bedroch end leugen haten.
NVN. XIIII.

+ Mits dijne bevelen ben ick verstandig geworden, daer omme hate ick alle de wegen der valscheyt.

[53]

105

⁺ Dijn woirt is, Heer, een keers die my verlicht
Voir mynen voet, om dijn baen na te sporen,
Een fackel claer daer ick my heel na richt.

+ Dijn woirt [is my] een keersse voir mijnen voet, ende een licht voor mijnen padt.

106

⁺ Dies heb ick ook, Heer, eenen eedt gesworen,
Die blijven sal geheel onwanckelbaer:
Dat ick altijts dijn rechten wil oirboren.

+ Ick hebbe het gesworen, ende wil het houden, dat ick dijne rechtveirdige gerechten onderhouden sal.

[54]

107

⁺ Ick ben in druck, in last end kommer swaer,
Vernedert sijnd' o God, van dyne handen.
Dies nae dyn woirt, in tleven my bewaer.

+ O HEERE, ick ben al te seer bedruct geweest, maeck my weder leuendig na dijn woirt.

108

⁺ Neem' gunstig aen de willig' offeranden
Dijns lofs, die ick dy met den mont voirdraeg,
Leer myn gemoet in dyns Wets yver branden.

+ HEERE, heb doch een goet behagen aen de gewillige offerhanden mijnes monts, ende leer my dijne rechten.

[55]

109

⁺ Du sietst, o Heer, dat ick myn siele waeg,

+ Mijne siele is gestadelijck in mijne hant, doch ick en verghete dijne Wet niet.

[p. *]

 

Als of sy waer in mijn hant telker ueren:

 

Maer ick vergeet dijn wet te geenen daeg.

110

⁺ Het godloos volck soeckt mijnen voet te stueren
Uyt een valsch hert, int gaeren van haer net:
Doch ick laet my van dijn woirt niet vervueren.

+ De godloosen hebben my eenen strick gelegt, [doch] ick en dwale van dijne bevelen niet af.

[56]

111

⁺ Dijn tuygnis, Heer, dijn woirt, end' dijne wet
Is t'deel end t'lot dwelck ick wil eewig erven,
Tis mijne vreugt, daer ick mijn hert op set.

+ Ick hebbe dijne getuygenissen voir mijn erfdeel in eewicheyt genomen, want sy sijn mijns hertzen vreugde.

112

⁺ Ick heb mijn hert begeven alle werven,
Om dijn gebot end keuren onbesmet
Te volgen nae, tot dat ick coim te sterven.
SAMECH. XV.

+ Ick hebbe mijn hert geneygt, om dijne insettingen te volbrengen, in eewicheyt, tot den eynde toe.

[57]

113

⁺ Ick drage haet, end eenen wedersin
Tot schalck gepeys, end alle dobbel rancken,
Maer dijne wet is tgeen dat ick bemin.

+ Ick hebbe dobbelhertige gepeynsen gehaetet, ende dijne Wet lief gehadt.

114

⁺ Du bist o Heer, mijn schutting sonder wancken,
End mijnen scherm, mijn toevlucht ende schilt:
Op dijn woirt staet mijn hert end mijn gedancken.

+ Du bist mijne schuylplaetse, ende mijnen schut, ick stae op dijn woirt.

[58]

115

⁺ Packt u van my, al die ghy qualijck wilt,
End boosheyt werckt: end ick sal onderhouwen
Het woirt mijns Gods, end sijn geboden milt.

+ Wijcket van my [ghy] quaetdoenders ende ick sal de geboden van mijnen God houden.

116

⁺ Wil my o Heer, wel vastlijck onderbouwen
Na dijn geloft: dat ick int leven blijf.
Laet my niet sijn beschaemt in mijn vertrouwen.

+ Ondersteune my nae dijne toesegginge, ende ick sal leven, ende en maecke my niet schaemroot van mijner hope wegen.

[59]

117

⁺ Uersterck my, Heer, end onderset my stijf:
So sal ick recht behouden sijn in vreden,
End sal dijn wet aenmercken met beklijf.

+ Stercke my, ende ick sal behouden sijn, ende sal gestadelijck op dijne insettingen mercken.

118

⁺ Du hebst de geen met voeten hart vertreden
Die dwalen af van dijn wet ende raet
Want tis om niet al wat sy listich smeden.

+ Du hebst met voeten alle de gene vertreden, die van dijne insettingen afdwaleden, want haere bedroch is leugenwerck.

[60]

119

⁺ Du hebst de boos' in haere valsche daet
Als onnut schuym van d'eirtrijck wech gesmeten:
Dies heb ick lief dijn oorcond boven maet.

+ Du hebst alle de godloosen op der eirden te niete gedaen, als schuym, daeromme hebbe ic dijne getuygenissen lief.

120

⁺ Heer, dijnen schroom heeft my thert so beseten,
Dat my van vrees het hayr te bergen staet,
Als ick my poog dijn oordeel t'overmeten.
HAIIN. XVI.

+ Mijn vleesch heeft my geschroomt, van wegen dijnes schricks, ende ick hebbe my van dijne gerichten ontsettet.

[61]

121

⁺ Ick heb goet recht end billickheyt gedaen:
Heer, wil my niet den vyandt overgeven,
Die niet en vreest met onrecht om te gaen.

+ Ick hebbe recht ende gerchtigheyt geplogen: overleuere my niet den genen die onrecht doen.

122

⁺ Sy du mijn borg end loss mijn arme leven,
Dat my tboos volck in haeren overmoet,
Geen onrecht doe oft brenge tot het sneven.

+ Sy [du] dijnes dienaers borge, int goede [ende] en laet de hooveirdigen my geen onrecht doen.

[62]

123

⁺ Mijn oogen sijn beweent in overvloet,
Dewijl sy vast op dijn verlossing wachten,
End op het woirt van dijn gerechtheyt goet.

+ Mijne oogen sijn besweken [mits uytsiende] nae dijne verlossinge, ende nae de toesegginge, dijner gerechtigheyt.

124

⁺ Wil dijnes knechts gebeden niet verachten,
Maer doe met my nae dijne gunste, Heer,
End leer my recht na dijne Wet te trachten.

+ Handel met dijnen dienaer, nae dijne gunstige weldadigheyt, ende leere my dijne insettingen.

[63]

125

⁺ Ick ben dijn slaef, end soeck alleen dijn eer:
Wil mijn verstant met dijnen geest verstercken,
Dat ick begrijp den gront van dijne leer.

+ Ick ben dijn dienaer, maeck my verstandich, op dat ick dijne getuygenissen wete.

126

⁺ Het is hoog tijt O Heer, om nu te wercken:
Want tboos volck heeft dijn wet te niet gebracht,
End' gantzlijck niet op dijn woirt willen mercken.

+ Het is tijt dat de HEERE wercke: sy hebben dijne wet te niete gedaen.

[64]

127

⁺ Daeromm' heb ick te meer daer op gewacht,
End lief gehadt van herten dijn geboden,
Ia meer dan gout end alle swerelts pracht.

+ Daeromme hebbe ick dijne geboden lief gehadt meer dan gout, iae louter gout.

128

⁺ Dies heb ick oock altijts o God der Goden,
Al dijn bevel voir goet end recht geacht:
End voir bedroch end valschen list gevloden.
PHE. XVII.

+ Daerom heb ick al dijne bevelen [in alle dingen] voir recht gevonden [ende] hebbe allerley middel van valscheyt gehatet.

[65]

139

⁺ Men merckt O Heer, in dijn warachtig woirt
Al om end om veel wonderen verholen:
Dies heeft mijn siel het selve nagespoirt.

+ Dijne getuygenissen sijn wonderbaer, daeromme heeftse mijne siele onderhouden

130

⁺ Die slechts betreet den dorpel dijner scholen,
Hoe slecht hy sy, leert stracx daer goeden tucht,
End wort verlicht, so dat hy niet kan dolen.

+ Den inganck dijner woirden, verlicht [ende] maect de slechten verstandich.

[p. *]

[66]

131

⁺ Ick heb gegaept, gehijgt end seer versucht,
Uyt yver groot end hertelijck verlangen,
Na dijne wet: want tis al mijn genucht.

+ Ick hebbe mijnen mont opgedaen ende gehijgt want my heeft verlangt nae dijne geboden.

132

⁺ Sie Heer, op my, end laet my doch ontfangen
Sulck een genaed als hun is toegesegt
Die dijnen naem wt rechter liefd' aenhangen.

+ Sie op my: ende sy my genadig na [dyne] gewointe over de gene die dijnen naem lief hebben.

[67]

133

⁺ Stier nae dijn woirt mijn stappen recht end slecht,
End laet my doch niet overwonnen blijven
Van boosen lust die mijn gemoet bevecht.

+ Richte mijne voetstappen in dijn woirt ende laet over my geene ongerechicheyt de overhant hebben.

134

⁺ Verloss' my Heer, van smenschen stout bedrijven,
End overlast, op moetwil slechts gesticht,
Ick sal dijn wet navolgen met beklijven.

+ Verlosse my van des menschen overlast, ende ick sal dijne beuelen onderhouden.

[68]

135

⁺ Laet, Heer, den glantz van dijn lief aengesicht
My dijnen knecht in duysternis verclaren:
Leer my dijn Wet, dijn woirt end dijn gericht.

+ Laet dijn aengesicht lichten ouer dijnen dienaer, ende leere my dijne insettingen.

136

⁺ De tranen sijn my uyt der oog gevaren
Gelijck een beeck, om dat sy haeren plicht
Niet acht en slaen, om dijn wet te bewaren.
TZADE. XVIII.

+ Waterbeken vallen uyt mijne oogen, om dat sy dijne wet niet en onderhouden.

[69]

137

⁺ Du bist O Heer, rechtveerdig inden aert,
End dijn gericht is oock met alle reden
Alom van recht end billickheyt vermaert.

+ O HEERE, du bist rechtveirdig ende oprecht in dijne gerichten.

138

⁺ In dijne Wet hebstu oprechte seden
Bevolen Heer, end boven al begeirt,
Dat yeglijck soud' na recht end waerheyt treden.

+ Du hebst de gerechticheit dijner getuygenissen beuolen, ende de waerheit seer hogelijck:

[70]

139

⁺ Den yver heeft my thert schier uytgeteirt,
Als ick bestont mijn haters te besinnen,
Die dus dijn woirt vergeten als onweirt.

+ Mijnen yver heeft my beanxtiget, om dat mijne wederpartijen dijne woirden vergeten hebben.

140

⁺ Dijn woirt is doch van buyten end van binnen
Veel meer dan gout geloutert ende reyn:
Dies moetet oock Heer, dijnen knecht beminnen.

+ Dijn spreken is seer wel geloutert, ende dijnen dienaer heeft het lief.

[71]

141

⁺ Ick ben gering van aensien ende kleyn,
Doch heb dijn Wet noyt inden wint geslagen,
Maer daer van steedts vermeldet int gemeyn

+ Ick ben kleyn ende verworpelijck [doch] en hebbe dijne bevelen niet vergeten,

142

⁺ Dijn recht, O Heer, is recht ten eewgen dagen.
In dijne Wet wort ons nae dijne trouw,
Dijn waerheydt vast end' eewich voirgedragen.

+ Dijne gerechticheyt [is] eene eewige gerechtigheyt, ende dijne wet [eene eewige waerheyt.

[72]

143

⁺ Ick was in ancxt, end in so grooten rouw
Dat my den moet begonde te begeven:
Maer dijn woirt, Heer, vervreugt mijn herte flouw.

+ Bedruckinge ende benautheyt hebben my ontmoetet, doch dijne geboden sijn [alle] mijne verlustinge

144

⁺ Voirwaer dijns woirts gerechtheyt hooch verheven
Duert eewelijck, dies mijn verstant ontvou,
Dat ick daer doir behouden word' int leven.
KOPH. XIX.

+ De rechtveirdicheyt dijner getuygenissen is eewich, geefse my te verstaen, op dat ick leue.

[73]

145

⁺ Ick heb tot dy van herten seer geschreyt,
End swaer gesucht: verhoor doch mijne reden.
Dijn woirt ben ick te volgen gantz bereyt.

+ Ick hebbe van gantscher herten geroepen: O HEERE, antwoirde my [ende] ic sal dijne insettingen houden.

146

⁺ Ick heb dy, Heer, wel hertelijck gebeden,
Verloss' my doch uyt allen wederstoot,
So sal ick recht in dijn geboden treden.

+ Ick hebbe dy aengeroepen. Behoude my, ende ick sal dijne getuygenissen bewaren.

[74]

147

⁺ Ick koim voir dy vroeg inden morgenroot,
Met mijn geschrey, ick wacht met hoip geduldig
Heer, op dijn woirt, in allen mijnen noot.

+ Ick hebbe den krieck vanden dach verrasschet, ende geschreyt. Ick hebbe op dijn woirt gestaen.

148

⁺ So dat my d'oog met waecken seer sorgfuldich,
Self heeft verrascht de vroege morgenwacht,
Int overslaen dijns woirts, so ick ben schuldich.

+ Mijne oogen hebben de nachtwaken verrasschet, om my met dijn woirt te onderhouden.

[75]

149

⁺ Hoor mijne stem, neem op mijn schreyen acht,
Na dijne gunst end mildicheyt seer goedich,
Na dijn gericht, verleen my nieuwe cracht.

+ Verhoor mijne stemme na dijne goetgunstigheyt: O HEERE, maeck my weder levendig na dijne gerichten.

150

⁺ Die valsch bedroch, seer gretich ende gloedich,

+ Die nae schalckheyt trachten [ende die] sick van dijne Wet wijt vervremden, hebben sick na by gemaeckt.

[p. *]

 

Naetrachten Heer, die hebben my genaeckt,

 

End van dijn Wet vervremt haer hert hoomoedich.

[76]

151

⁺ Maer du hebst dy oock naerder, Heer, gemaeckt,
Om my getrou te helpen uyt mijn trueren,
Dijn Wet is doch de waerheyt ongelaeckt.

+ [Maer] du o HEERE, [bist oock] naby, ende alle dijne geboden sijn [enckel] waerheyt.

152

⁺ Ick heb gekent van aen der eerster uren,
Dat dijn gericht is also vast gestaeckt,
Dat het gewis in eewicheyt sal dueren.
RESCH. XX.

+ Ick hebbe van oudts her gekent, aengaende dijne getuygenissen dat duse in eeuwicheyt hebst gestichtet.

[77]

153

⁺ Sie mijn cruys aen, end mijnen swaren noot:
Help my daer uyt: want ick doch dijn gerichten
Wil nemmermeer vergeten tot der doot.

+ Sie mijne bedructheyt, ende helpe my daer uyt: want ick en hebbe dijne wet niet vergeten.

154

⁺ Heer, doe my recht, wil doch mijn saecke slichten,
End lossen my uyt anxt end swaer verdriet:
Wil nae dijn woirt my stercken ende stichten.

+ Bedinge mijne twistsaecke, ende verlosse my: maeck my weder levendig nae dijne toesegginge.

[78]

155

⁺ Het godloos volck geraeckt doch nimmer niet
Tot salicheyt, dewijl sy niet en vragen
Nae tgene Heer, dat dyn woirt ons gebiet.

+ De behoudenisse is verre vanden godloosen, om dat sy dijne insettingen niet en hebben ondersocht.

156

⁺ Heer, dijn genaed end' gunstig welbehagen
Is wonder groot: dies my gesontheyt schaf,
End tleven sterck, na dijn woirt, al mijn dagen.

+ O HEERE, dijne ontfermhertigheden sijn over groot: maeck my weder levendig na dijne gerichten.

[79]

157

⁺ De geen die my vervolgen stuer end straf,
Sijn machtig sterck, beyd in getal end crachten:
Maer ick en wijck van dijne Wet niet af.

+ De gene die my vervolgen ende beanxtigen sijn in grooten getale nochtans en ben ick van dijne getuygenissen niet afgeweken.

158

⁺ Als ick aensach, al die na ontrouw trachten,
Het heeft my, Heer, int herte wee gedaen,
Dat sy dijn woirt niet houden in gedachten.

+ Ick hebbe gesien de gene die trouwelooselijck handelen, ende theeft my gesmertet dat sy dijn woirt niet en onderhielden.

[80]

159

⁺ O Heer mijn God, gedenck end sie doch aen
Dat ick dijn Wet seer hertelijck beminne:
Wil nae dijn gunst my van den doot ontslaen.

+ Sie aen, dat ick dijn bevelen hebbe lief gehadt: O HEERE, maeck my weder levendig, nae dijne goetgunstigheyt.

160

⁺ Thooftstuck dijns woirts van t'eynd tot aen tbeginne,
Is waerheyt, Heer. Dijn recht sal so lang staen,
Dat het den loop der eewen overwinne.
SCHIN. XXI.

+ Het hooftstuck dijns woirts is waerheyt, ende alle het gericht der rechtveirdigheyt [bestaet] eewelijck.

[81]

161

⁺ De Vorsten slants vervolgen my nu meest
Gantz sonder recht, oft schult van mijnent wegen:
Doch heeft mijn hert voir dijn woirt slechts gevreest.

+ De Vorsten hebben my sonder oorsaecke vervolget, ende mijn hert is ontset geworden van dijns woirts halven.

162

⁺ Iae in dijn woirt is all' mijn vreugt gelegen:
Ick acht het so, gelijck die eenen schat
Gevonden heeft, oft grooten buyt gekregen.

+ Ick verheuge my over dijne uytspraecke, als een die eenen grooten buyt gevonden heeft.

[82]

163

⁺ Ick heb altijt een walg' end haet gehadt
Van valsch bedroch, end alle leugentalen:
Maer hebbe lief dijns Wets den rechten padt.

+ Ick hebbe de leugen gehatet ende geschroomt [ende] hebbe dijne wet lief gehadt.

164

⁺ Ick seg dy lof des daegs Heer, seven malen,
Mits ick vermerck, hoe recht sy dijn gericht:
Dwelck mijne tong moet telckemael verhalen.

+ Ick love dy sevenmael des daegs, van wegen der gerichten dijner rechtveirdicheyt.

[83]

165

⁺ Sy staen voirwaer in vrede vast gesticht,
Die dijne Wet met liefd' altijt aenhangen,
Sy sullen sijn in wederstoot verlicht.

+ Daer is groote vrede voir den genen die dijne Wet lief hebben, ende hun en [wedervaert] geenen aenstoot.

166

⁺ Ick heb mijn hoip op dijn heyl met verlangen,
O Heer, gestelt, end voorts nae dijn gebodt
Met grooten vlijt gerichtet mijne gangen.

+ O HEERE, ick hebbe op dijnen heyl gehopet, ende hebbe dijne geboden gedaen.

[84]

167

⁺ Mijn siele poogt alleen O Heere God,
Om dijn gebodt wel neirstich t'onderhouwen,
Ick hebt seer lief, het is al mijn genot.

+ Mijne siele heeft dijne getuygenissen bewaert, ende ick hebse seer lief gehadt.

168

⁺ Dijn Wet end woirt bewaer' ick goeder trouwen:
Want tgeen ick denck, end mijnes hertzen slot,
End mijnen wech, staet al in dijn aenschouwen.
THAV. XXII.

+ Ick hebbe dijne bevelen ende dijne getuygenissen bewaert, want alle mijne wegen sijn dy tegenwoirdig.

[85]

169

⁺ Laet mijn geschrey Heer, naerderen tot dy:
End wil my doch verstant end wijsheyt geven,
So dat dijn woirt volvuert werd' over my.

+ Mijn geschrey naerdere voir dijn aengesicht. O HEERE, maeck my verstandich nae dijn woirt.

[p. *]

170

⁺ Laet mijn gebedt tot voir dy sijn verheven:
Verloss' my doch, so du my toegeseyt
Hebst in dijn woirt: bewaer my in het leven.

+ Mijn smeecken kome voir dijn aengesicht, verlosse my nae dijne toesegginge

[86]

171

⁺ Mijn lippen sijn tot dijnen lof bereyt:
Want du salst my verleenen seer genadig,
Heer, in dijn woirt verstant end onderscheyt.

+ Mijne lippen sullen lofsang uytstorten, als du my dijne insettingen salst geleert hebben.

172

⁺ Mijn tonge sal vry spreken end gestadich
Van dijn geloft, dewijle doch dijn Wet
Is alle weeg seer billick end rechtdadich.

+ Mijne tonge sal van dijne reden kouten, want alle dijne gerichten sijn [enckel] rechtveirdigheyt.

[87]

173

⁺ Ick bidde dy, dijn hant doe my ontset,
In mijnen noot: want ick heb wtvercoren
Dijn heylig woirt, daer ick seer scherp op let.

+ Dat dijne hant my te hulpe kome, want ick hebbe dijne beuelen verkoren.

174

⁺ Tis nae dijn heyl dat ick om vreugt t'oorboren,
Met greticheyt end groot verlangen gaep:
End mijnen lust is, dijn Wet nae te sporen.

+ O HEERE, ick hebbe nae dijnen heyl minnelijck verlanget, ende dijne wet is mijne verlustinge [geweest.]

[88]

175

⁺ Geef dat mijn siel weer nieuwe crachten raep,
Dat ick dijn lof elck eenen mach wtmeten:
Dijn woirt help my.176⁺ Ick was als een arm schaep
Verdwaelt, end heb gantz geenen raet geweten.
Wil du doch selfs Heer, soecken dijnen knaep,
Want ick en heb dijn wetten noyt vergeten.

+ [Geef] dat mijne siele leuendich blijue, ende sy sal dy louen, ende dat dijne rechten my te hulpe komen

+ Ick hebbe gedwaelt als een verloren schaep: soecke dijnen dienaer, want ick en heb dijne geboden niet vergeten.