Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cxi. Psalm.

De Prophete vermaent alle geloovigen na sijn exempel God te loven, verhalende de heerlijckheyt sijner wercken, insonderheyt in de verlossinge sijner gemeynte: ende stellende voir, den schuldigen plicht der menschen, vermaentse tot gediensticheyt ende grootmakinge syns naems.

Haleluiah, louet den HEERE.

[1]

⁺ VAn gantzer herten end gemoet,
Te

+ Aleph. Ick sal den HEERE loven met gantscher herten Beth. Inden raet [ende] inde vergaderinge der vromen.

[p. *]

 

loven Gods genade soet,

 

Heb ick wel vast voir my genomen.

 

Ick wil gestadich, nacht end dach,

 

Van s'Heeren lof doen vry gewach,

 

Daer sick vergaderen de vromen.

[2]

2

⁺ Des Heeren wercken sijn doirgroot,
End worden recht versocht in noot:
So wie daer in heeft sijn behagen,

+ Gimel. De wercken des HEEREN sijn groot. Daleth. [Ende] versocht van alle de gene die daer lust aen hebben.

3

⁺ Al wat hy doet, is prijs end eer,
Sijn grechticheyt duert ymmermeer,
End blijft gestadich t'eewgen dagen.

+ He. sijn doen is [enckel] majesteyt ende heerlickheyt. Vau. Ende sijne gerechticheyt blijft altoos staende.

[3]

4

⁺ God is elckeenen in tgedacht,
Mits sijne wonderbare cracht:
De Heer is goedich end genadich.

+ Zain. Hy heeft sijnen wonderwercken een [eewige] gedachtenisse geschaft. HETH. de HEERE is genadig ende ontfermhertig.

5

⁺ Hy geeft den mensch goet onderhout,
So wie hem vreest end hem vertrout:
Hy denckt aen sijn verbondt gestadich.
***

+ Teth. Den genen die hem vreesen, geeft hy [haren] kost. Iod. Hy gedenckt sijnes verbonts in eewicheyt.

[4]

6

⁺ Hy geeft den sijnen recht verstant,
Dat sy de cracht sien van sijn handt:
Midts hy hun t'erfdeel schenct der Heyden.

+ Caph. Hy heeft sijnen volcke de cracht sijner wercken verkondiget. Lamed. Mits geuende hun de erffenisse der heydenen.

7

⁺ Sijn werck is enckel waerheyt recht:
End wat hy oock gebiedt, oft segt,
Is al warachtig end bescheyden.

+ Mem. De wercken sijner handen sijn [enckel] waerheyt ende gericht. Nun. Alle sijne keuren sijn getrou.

[5]

8

⁺ Sijn rechten sijn vast onbeweegt,
End worden al van hem gepleegt
In waerheyt ende trouw, met tuchten.

+ Samech. Vast ondersettet altoos ende eewichlijck. Hain. Sijnde gedaen met waerheyt en de oprechtigheyt.

9

⁺ Hy heeft sijn volck van t'jock geslaeckt,

+ Peh. Hy heeft sijnen volcke verlossinge toegeschickt. Tsadi. Hy heeft sijn verbondt in eeuwigheyt bevolen. Koph. Sijnen naem is heylich ende schrickelijck.

[p. *]

 

End eewgen bondt met hun gemaeckt:

 

Gods naem is heylig end te duchten.

[6]

10

⁺ Der wijsheyt hooftstuck end begin
Is Godes vrees', uyt rechten sin.
Wie na sijn woirt schickt al sijn leven,
Is wel verstandich ende wijs:
Hy sal inleggen lof end prijs,
End werden eewelick verheven.

+ Resch. Het hooftstuck der wijsheyt Is de vreese des HEEREN. Schin. Alle die [sulx] doen, sijn wel wijsselick bedacht. Thau. Sijnen roem bestaet eewichlick.