Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cix. Psalm.

David synde t'onrechte bedragen by den Coninck ende met lasteringen beswaert, klaegt Gode heftelijck synen noot, wenschende doir eenen sonderlingen yver des heyligen Geestes (als voirdraegende dat beelt Christi) den verstockeden lasteraers ende haeren geslachte alle rampspoet ende ongeluck: ende biddet God om syne behoudenisse, tot desselven lof ende prijs, belovende danckbaer te wesen.

1

Voir den Oppersangmeester, Een Psalm Davids.

[1]

⁺ WIl doch niet langer swijgen, Heere,
Du God mijns roems, end mijner eere.

+ O [du] God mijnes roems, en swijge niet.

2

⁺ De goddeloosen ongebonden,
Doen tegen my op, hare monden:
Haer dobbel tong glat als een ael,
Spreeckt valsch bedroch end leugentael.

+ Want den mont des godloosen, ende den mont vol bedrochs, sijn over my open gegaen, sy hebben my met een valsche tonge toegesproken.

[2]

3

⁺ Ick word van hun met vyants reden
Beset, end sonder schult, bestreden.

+ Ende hebben my omringet met hatigen reden ende hebben my sonder oorsaeck aengevochten.

4

⁺ Die ick in liefd' hadd' uytvercoren,
Sijn my mijn vyanden gesworen.
Doch mijn hert van wraeck onbesmet,
Begaf sick encklijck tot tgebet.

+ Voir mijne vrientschap sijn sy my wedepartijen geweest, maer ick [wende my tot] het gebet.

[3]

5

⁺ Voir goet vergelden sy my tquade,
Voir vrientschap haet end ongenade.

+ Ende sy hebben my quaet vergolden voir het goede, ende haet voir mijne liefde.

6

⁺ Geef dat de godloos hem verheeren,
End t'onderbrengen met oneeren:
Den vyant wreet die hem bestrijt,
Stae aen sijn rechter handt altijt.

+ Stelle den godloosen over hem, ende laet den wederstrijder aen sijne rechter hant staen.

[4]

7

⁺ Als sijne saeck int recht sal commen,
Laet hem voir eenen schelm verdommen.
Laet hem tgebet van sijnen monde,
Gerekent worden voir een sonde.

+ Als hy gerichtet wert, laet hem voir godloos verwesen daer van comen, ende sijn gebet gedye [hem] tot sonde.

8

⁺ Laet sijne dagen niet sijn lang:
Een ander sijnen ampt ontfang.

+ [Gheef] dat sijne dagen kort sijn: een ander aenveirde sijnen ampt.

[p. *]

[5]

9

⁺ Laet sijne kindren worden weesen,
End t'wijf een weedwe sijn vol vreesen.

+ Laet sijne kinderen Weesen worden, ende sijn wijf Weduwe.

10

⁺ Sijn sonen dwalen t' allen hoecken,
End troostloos beedlen end broot soecken.
Laets' uyt den lande gaen verstroyt,
End uyt haer huysen gantz beroyt.

+ Dat sijne kinderen gins ende weder dwalen, ende bedelen, ende soecken [haeren nootdruft] uyt haere verwoestede plaetsen.

[6]

11

⁺ Laet sijn goet vallen inde handen
Des woeckenaers, in stee van panden.
De vreemdelinck sijn haeff verteire,

+ De woeckeraer slae alle [tgoet] aen dat hem toecomt, ende laet vremde lieden sijnen arbeyt roouen.

12

⁺ Dat geenen mensche sijns en deire.
Dat niemant sy beweegt int hert,
Van sijner weesen, row, oft smert.
(1) ***

+ Hy en hebbe niemant die voortaen gunstige weldadigheyt aen hem plege, ende daer en sy niemant die sijnen Weesen genade doe.

[7]

13

⁺ Sijn afcomst worde gantz verdorven,
End blijf int tweede lidt verstorven,
Dat haren naem gae heel ten gronde.

+ Laet sijne nacomelingen der uytroedinge onderheuich sijn, dat haeren naem int naervolgende gheslacht uytgedelget worde.

14

⁺ De Heer wil sijnes vaders sonde
Gedencken, eenen eewgen tijt,
End nemmermeer die schelden quijt.

+ Sijner vaderen ongerechticheyt come voor den HEERE in gedachtenisse. Ende sijner moeder sonde en werdde niet uyt gedelget.

[8]

De misdaet werd oock niet vergeven,
Die sijne moeder heeft bedreven:

15

⁺ Maer dat sy come claer ten lichte,
End eewig stae voir Gods gerichte.
Iae God verdelge gantz te saem,
Al haer geheuchnis ende naem.

+ [Maer laetse] gestadichlijck voir den HEERE verschijnen, ende dat hy haere gheheugenisse vanden aertbodem uyt roede.

[9]

16

⁺ Dewyle hy te geener tijden
Wel heeft gedaen uyt medelijden:
Maer heeft vervolgt met booser herten,
Den armen man die lag vol smerten:
End den bedructen inden noot,
Gepoogt te brengen totter doot.

+ Daerom dat hy noyt gedachtig en is geweest, gunstige weldadicheyt te plegenmaer: heefe eer vervolget den ellendigen ende behoeftigen man, ende den genen die van herten drucksalich was, om hem te dooden.

[10]

17

⁺ Aen t'vloecken heeft hy lust genomen,
Laet hem den vloeck dan overcomen.
Aen segen heeft hy geen behagen,
Wil dan den segen van hem iagen.

+ Dewijle hy de vervoleckinge heeft lief gehadt: dat sy hem ouercome, ende nae dat hy de segeninge niet ghewilt en heeft, dat sy oock wijt van hem vertrecke.

18

⁺ Dat hem de ramp end boosen vloeck,
Rontom bedeck, als eenen doeck.

+ Hy werde met vervloeckinge becleedt als met sijnen rock: ende sy gae hem binnen int lijf, als water, ende als olye binnen sijn gebeente.

[11]

Dat ongeluck end swaricheden,
Als water hem gaen door de leden:
End dringen doir het lijf met eenen,
Als oly doir t'merg ende beenen.

19

⁺ Dat hem de ramp omgordd' het lijf,
Als eenen rock, oft gordel stijf.

+ Sy sy hem als een kleedt, daer hy mede gedeckt sy, ende tot eenen gordel die hem gestadich omgorde.

[12]

20

⁺ Sulx is den loon van s'Heeren wegen
Der genen die my vallen tegen:
End altijt van my qualick spreken,
Om haer leedt over my te wreken.

+ Dit sy den loon mijner wederstrijders, van des HEEREN wegen, ende der genen die quaetspreken tegen mijner zielen.

21

⁺ Maer du, doe my genade, Heer,
Om dijns selfs naems lof, prijs, end eer.
(2) ***

+ Maer du, O HEERE, Heere, plege over my dijne gunstige weldadigheyt, om dijnes naems wille, want hy is goedertieren [ende] verlosse my.

[13]

Verloss my doch van allen quade,
Want overgroot is dijn genade.

22

⁺ Ick ben verdruckt, erm end ellendich,
End t'hert is my verwondt inwendich.

+ Want ick ben bedruckt ende behoeftig, ende mijn hert is binnen my verwondet.

23

⁺ Ick voel verdwijnen mijne kracht,
Gelijck een schaedwe byder nacht.

+ Ick gae henen gelijck een schaduwe, so wanneer sy afgaet: Ick swaddere gelijc eenen sprinckhaen.

[14]

Ick worde gins end weer met beven
Als eenen sprinckhaen voort gedreven.

24

⁺ Van vasten is mijn cracht geweken,
So dat de knien my zijn besweken.
Mijn mager vleesch is heel ontset,
End gantz ontbloot van al sijn vet.

+ Mijne knien sijn besweken van vasten, ende mijn vleesch is van [syn] vet ontgeven.

[15]

25

⁺ Nochtans so moet ick boven desen
Haer schimp, haer spot, end gecksmaet wesen.
Sy schudden thooft, seer wel te vreden,
Als sy my sien in swaricheden.

+ Noch ben ick hun tot smaet geworden: als sy my sien, so schudden sy haer hooft.

26

⁺ Maer help my, Heer, in mijnen noot,
Nae dijn goetgunsticheyt seer groot.

+ O HEERE mijn God, help my, behoude my na dijne goetgunstigheyt.

[16]

27

⁺ Op dat een yeglick mach vermercken,
Dat dit sy een van dijne wercken:
End datmen dese hulp mach achten

+ Op dat sy weten dat [dit] dijne hant is, ende dat du het gedaen hebst, O HEERE.

[p. *]

 

Voor een groot wonder dijner crachten.

28

⁺ End of zy my noch vloecken meer,
Du salst my altoos seegnen Heer.

+ Sy mogen vloecken, maer du salst segenen, sy mogen opstaen, maer sy sullen te schande werden, ende dijnen dienaer sal sick verblijden.

[17]

Sy mogen sick vast hoog verheffen,
Doch eewge schande salse treffen.
Daer ick my sal tot vreugt begeven,

29

⁺ Oneer end smaet sal haer aencleven,
End rontom decken als een cleet,
Al die my doen smaet ende leet.

+ Mijne weder strijders sullen met smaetheyt overtogen worden, ende met hare schande bedecket, als met eenen mantel.

[18]

30

⁺ Ick sal God met den mond' verclaren,
End loven hem voir groote scharen:

+ Ick sal den HEERE grootelijcx loven met mijnen monde, ende sal hem int midden van vele volcx roemen.

31

⁺ Om dat hy sick houdt aen de sijde
Des schaemlen mans, om hem by tijde
Te helpen uyt des genen noot,
Die hem verwijsen wil ter doot.

+ Om dat hy staet aen de rechterhant des armen [mans] om hem te verlossen van de gene die sijn ziele veroirdeelen.