Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den Cvj. Psalm.

De gemeynte porrende eenen yegelijcken, om God te loven, bekent dat de menschelijcke swackheyt niet alleen onbequaem sy, om hem ten vollen te prijsen, maer oock syner eerlickheyt, overmits haer gestadich sondigen, nadeelich. Belijdende dieshalven hare sonden: stelt voir oogen de exempelen der voirvaderen, den welcken God hare trowloosheyt telckens uyt cracht synes verbondts genadelick vergeven heeft. Biddet om behoudenisse, haer sterckende inden geloove mits syne barmherticheyt ende genade, geuende Gode prys ende eere.

1

Hallelujah. Lovet den HEERE.

[1]

⁺ LOift God, want hy is vriendlijck seer,
End sijne gunst duert immermeer.

+ Lovet den HEERE, want hy is goedertieren, want sijne goetgunsticheyt duert eewelijck.

2

⁺ Wie sal des Heeren groote krachten,
Uytspre-

+ Wie sal uytspreken de crachten des HEEREN, oft allen sijnen roem vercondigen?

[p. *]

 

ken connen, met den mont?

 

Oft sijnen lof genoechsaem achten,

 

End ons ten vollen maken condt?

[2]

3

⁺ Wel hem die vroim is van gemoet,
End alle tijt gerechtheyt doet.

+ Wel salich sijn die het recht bewaren, die gerechtigheyt doen tot allen tijden.

4

⁺ Gedenck mijns, Heer, na dijn genade
Tot dijnen volcke sonderbaer:
Besoeck my ende slae my gade,
Met dijn verlossing wonderbaer.

+ Gedencke mijner, HEERE, inde goetwillicheyt [die du] dijnen volcke [toedraget,] besoecke my met dijnen heyl.

[3]

5

⁺ Op dat ick dijne deugt end trou,
Aen dijn volck uytvercoren, schou:
End dat ick mach de vreugt verwerven
Der gener die van dijn volck sijn,
End int geselschap dijner erven,
My roemen in dijn lief aenschijn.
(1) ***

+ Op dat ick aenschouwe den welstant dijner uytvercorenen, dat ick verblijt werde met de blijschap dijner lieden, ende my beroeme met dijne erffenisse.

[4]

6

⁺ Wy hebben met ons vaders, Heer,
Gesondigt grouwelijcken seer.
Wy hebben ons in allerhande
Misdaet end godloosheyt ontgaen.

+ Wy hebben gesondiget, mitsgaders onsen vaderen, Wy hebben onrecht gedaen, Wy hebben godlooselijck gehandelt.

7

⁺ Onss vaders hebben inden lande
Egypti, dijn werck niet verstaen.

+ Onse vaders en hebben in Egypten dijne wonderwercken niet wijsselijck overlegt, sy en sijn der grootheyt dijner gunstige weldadicheden niet indachtig, maer aen het meyr wederspannich geweest: te weten aen het biesen Meyr.

[5]

Sy hebben haer niet wel bedacht,
Noch dijne groote gunst betracht,
Maer hebben vast gemuyt te saeme,
Aent roode Meyr, uyt boosen aert:

8

⁺ Noch hielpse God om sijnen naeme,
Op dat sijn cracht soud sijn vermaert.

+ Doch hy heeftse behouden om sijns naems wille, op dat hy sijne sterckheyt soude kendbaer maecken.

[6]

9

⁺ Hy strafte t'roode Meyr wel hert,

+ Ende hy straffede het biesen Meyr, ende het verdroogde: ende hy dedese over de afgronden gaen, als over een woestijne.

[p. *]

 

Soo dattet strax verdrooget werdt:

 

Daer hyse voerde door d'afgronden,

 

Als doir een drooge woesteny,

10

⁺ End van al die hun wederstonden,
Bewaerde hyse, vranck end vry.

+ Ende hy behoudese uyt de hant des genen diese haetede, ende verlossedese uyt des vyants handt.

[7]

Hy deed' hun mercklijck onderstandt
End lostes' uyt des vyandts handt,

11

⁺ Die al ghelijck in zee versmoirden.
Daer was niet een, oft hy'n verdranck.

+ Ende de wateren overdeckeden haere verdruckers [so dat] haerder niet een over en bleef.

12

⁺ Alsdan geloofden sy sijn woirden,
End songen hem lof ende danck.
(2) ***

+ [Doe] geloofden sy sijnen woirden, ende songen sijnen lof.

[8]

13

⁺ Doch, sy vergaten alsoo saen
De wercken die hy hadd' gedaen:
End sonder naer Gods raet te toeuen,

+ Doch sy vergaten haestelijck sijne wercken, ende en wachteden nae sijnen raet niet.

14

⁺ Ontstaken sy met lust end brandt,
End gingen God den Heer beproeuen,
Iae sijnde noch int woeste landt.

+ Ende sy verlusteden sick met lust inde woestijne, ende bekoirden God inde wildernisse

[9]

15

⁺ Dies gaf hy hun oock haren lust:
Maer sijnde desen brandt geblust,
Hy maeckt' haer leden vol gebreken.

+ Oock gaf hy hun haere begheirte, doch hy sont hun een teiringe in haere persoonen.

16

⁺ Daer hebben sy met haet end nijt,
Haer tegens Mosen opgesteken,
End Aron, Priester Gods gewijt.

+ Ende sy benijdden Moysen inden leger, ende Aaron den heyligen des HEEREN.

[10]

17

⁺ Maer d'eird ginck op, die Dathan slondt,
Met Abiron, tot inden grondt.

+ De eirde ginck op, ende verslonde Dathan, ende overdeckede het geselschap van Abiram.

18

⁺ End t'vier verbrandd' haer mitgesellen:
De vlam heeft tgodloos volck verdaen.

+ Ende het vier ontstack over haer geselschap [ende] de vlamme verbrandede de godloosen.

19

⁺ Noch gingen sy in Horeb stellen
Een kalf, end baden beelden aen.

+ Sy maeckten een kalf in Horeb, ende buygden sick voir een gegoten beeldt.

[11]

20

⁺ End keerende seer onbedacht,
God haren roem, eer, ende kracht,
Int beeldt van eenen os die weydet,

+ Ende sy veranderden haere eerlickheyt in een gelijckenisse van eenen os die gras at.

21

⁺ Vergaten God, dies' had bewaert,
End in Egipten had verbreydet
Sijn eer, met wercken hoog vermaert.

+ Sy vergaten God, haeren salichmaecker, die groote dingen in Egypten gedaen hadde.

[p. *]

 

(3) ***

[12]

22

⁺ Sy maeckten van sijn daden sterck
Int landt van Cham volbracht, geen werck:
End al wat hy hun had' gewesen,
Voor wonderen aen troode Meer,
Werd' walgelijck van hun mispresen:

+ Wonderdaden in het lant van Cham, ende schrickelicke dingen aen het biesen meyr.

23

⁺ Dies hyse slaen woud' gantz ter neer.

+ Dies sprack hy van haer te vernielen, ten waere dat Moyses sijn uytvercoirne, inde schaerde gestaen hadde voir sijn aengesicht, om sijnen toirne af te keeren, op dat hyse niet en soude verderuen.

[13]

Ten waer dat Moses sijnen knecht,
Hem tusschen beyden hadd' gelegt,
Voir Godes aenschijn: om te keeren
Van tvolck (dat hem dus had ontgaen)
Den swaren toirne Gods des Heeren,
Dies' anders hadd' te niet gedaen.

[14]

24

⁺ Doch hebben sy, uyt boos verdacht,
Dat schoon wellustich Landt veracht,
End Gods woirt geen geloof gegeven.

+ Sy verachteden oock het lustig lant, ende en geloofden sijnen woirden niet.

25

⁺ Maer in haer hutten tegen hem
Moetwillig muytery gedreven,
End niet gehoort nae zijne stem:

+ Ende muyteden in haers Tenten. Sy en hoorden nae de stemme des HEHREN niet.

[15]

26

⁺ Dies heeft hy tegen hun gelicht
Sijn handt, end sick met eedt verplicht,
Dat hyse soude nedervellen,
Int woeste landt.

+ Dies hief hy hun de hant op [sweirende] dat hyse inde woestijne neder soude vellen.

27

⁺ End haer geslacht,
Verstroyt in verre landen, stellen
Vast onder vremder volcken macht.
(4) ***

+ Ende soude haere afkomste [oock] nedervellen, onder de Heydenen, ende verstroyense in [vremde] landen.

[16]

28

⁺ Sy hebben haer aen t'jock gemaeckt
Van Baal Pehor end gesmaeckt
De offer spijse der verstorven.

+ Noch hebben sy sick met Baal-pehor gecoppelt, ende hebben offerhanden der verstorvenen gegeten.

29

⁺ Dies sy den toirne Godes swaer
Verwecket hebben, end verworven,
Veel boose plagen over haer.

+ Ende hebben [God] met haer bedrijuen geterget, so dat de plage onder hun [wijt] inbrack.

[17]

30

⁺ Daer op, is Phinhes opgestaen,
End heeft gericht end wraeck gedaen:
End doen ophouden Godes plagen.

+ Doch Phinees stont op, ende dede gericht, ende de plage werdde gestuttet.

31

⁺ Dwelck hem tot een gerechte daet,

+ Ende dat is hem tot gerechtigheyt gerekent geworden, van geslachte tot geslachte in eewicheyt.

[p. *]

 

End seer lofweirdig t'eewgen dagen

 

Voir God den Heer gerekent staet.

[18]

32

⁺ Sy hadden noch te voren seer,
In Meriba vergramt den Heer,
Dwelck Mosi selve qualijck keerde:

+ Sy hebben hem oock vergrammet aen de wateren van Meriba, ende het ginck Mosi qualijck om harent wille.

33

⁺ Sy maeckten hem het hooft verwert,
So dat hy Gods naem niet en eerde,
Maer sprack met een wantrouwich hert.
(5) ***

+ Want sy tergden [hem] sijnen geest, so dat hy met sijne lippen onversichtelijck sprac

[19]

34

⁺ End wouden daerenboven niet
Vernielen tvolck dwelck God hun hiet.

+ Sy en hebben de volcken niet vernielt die de HEERE hun bevolen hadde.

35

⁺ Maer hebben noch met hun verkeeret,
End sick na hare wijs' geschikt,

+ Maer hebben sick met den Heydenen vermenget, ende hare wercken nageleert.

36

⁺ Ia haere beelden oock vereeret,
Daer sy self werdden doir verstrickt.

+ Ende hebben haren beelden gedienet, so dat [de selue] hun tot eenen strick sijn geworden.

[20]

37

⁺ Elck sijnd' uyt eygen aendacht blindt,
Heeft opgeoffert sijns selfs kindt.
Den duyvelen:38⁺ End' onverdroten,
T'onnoosel bloet van sijnen stam,
Van soins end dochters wreet vergoten,
Den beelden des landts Canaan.

+ Ende sy hebben haere sonen ende hare dochteren den duyvelen opgeoffert.

+ Ende hebben het ontschuldige bloet vergoten [ia] het bloet van haeren sonen ende dochteren, welcke sy den beelden van Chanaan hebben opgeoffert: so dat het aertrijck met bloetstortinge is besmettet geworden.

[21]

Sy hebben uyt een dul gemoet,
Het landt ontreynigt met het bloet.

39

⁺ End s'Heeren heylig erf geschonden,
Met haere wercken goddeloos,
End in haer geestelijcke vonden
Bedreven hoerdom schendich boos.

+ Ende sy zijn in haere wercken ontreyniget geworden, ende hebben in hare bedrijven gehoereert.

[22]

40

⁺ So dat Gods toirn' ontsteken is,
End hy van hun geweken is,
End heeft sijn eygen erf verfoeyet.

+ Dies is de toirnicheyt des HEEREN tegen sijn volck ontsteken, ende hy heeft eenen grouwel van sijne erffenisse gehadt.

41

⁺ Hy overgafs' aen volcken vremt,
Al daer sy werden uytgeroeyet,
End van haer vyanden gedempt.
(6) ***

+ Ende heeftse overgelevert in der Heydenen handt, so dat haere haters over haer geheerschet hebben.

[23]

42

⁺ Haer haters hebbens' onderdruckt:

+ Ende haere vyanden hebbense benauwet, ende sy sijn verootmoediget geworden onder haere handt.

[p. *]

 

So datsy neder sijn gebuckt,

43

⁺ Al loste hyse menichmalen,
Sy vingen telckens weedrom aen
Den Heer te tergen, dies veel qualen
Syn telckens onder hun ontstaen.

+ Hy heeftse menigmalen verlost, doch sy hebben hem telckens met haeren raet geterget: dies sijn sy mits hare ongerechtigheyt [verscheyden] qualen onderheuich gheworden.

[24]

44

⁺ Nochtans heeft hy tvolck aengeschout,
So menichmael als sy benout,
Hem lieten hooren hare clagen.

+ Nochtans heeft hyse in haere benautheyt aengesien, mits hoorende haer geschrey.

45

⁺ Hy dachte stracx op sijn verbondt,
End liet sick uyt genaed mishagen,
De straf die hy hun oversont.

+ Ende heeft van harent wegen op sijn verbondt gedacht, ende heeft het sick laten berouwen, nae de grootte sijner goetgunsticheden.

[25]

46

⁺ Hy maeckte thert met leedt beroert
Der geen dies' hadden wech gevoert.

+ Dies gaf hy, dattet haerder jammerde allen den genen diese gevangen gevoeret hadden.

47

⁺ O Heer onss God, wil ons bewaren:
Breng ons van d'Heydnen weer te saem,
Op dat wy dijnen lof verclaren,
End roemen dijnen heylgen naem.

+ O HEERE onse God, behoede ons, ende versamele ons uyt den Heydenen, op dat wy den naem dijner heylicheyt loven, ons beroemende in dijnen lof.

[26]

48

⁺ De God, de Heere, wiens bevel
Heerscht over tvolck van Israel,
Moet sijn gelovet end gepresen,
In eewicheyt tot alle tijt,
Al tvolck seg', Amen, tmoet so wesen
De Heere sy gebenedijt.

+ De HEERE de God Israels sy gelovet van eewicheyt tot eewicheyt, ende alle het volck segge, Amen. Halelujah, Lovet den HEERE.