Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Den Cv. Psalm.

De Prophete vermaent de Gemeynte Godes, hem te loven van wegen der sonderlinge genaden aen haer bewesen, van aen den tijt des verbonts met Abraham gemaeckt, welcke hy ordentlijck verhaelt: besluytende datmen van alles goets, der onverdiende beloftenisse Godes behoort danck te weten, ende de selue met onderdanige dienstbaerheyt te aenveirden.

[1]

1

⁺ AL die bewoint het vlack der eirden,
Loift God den Heere groot van weirden:
Roept sijnen naem ootmoedich aen,
End geeft den Heydnen te verstaen,
Hoe wonderbaerlick sy de cracht,
Der groote daden sijner macht.

+ Lovet den HEERE, aenroept sijnen name, maecket kundbaer onder de volckeren sijne daden.

[2]

2

⁺ Singt vrolyck, singet lof den Heere:
Singt Psalmen soet. End biedt hem eere:
Vermaent sijn wondren al te saem.

+ Singet hem, dichtet hem Psalmen, spreket van alle sijne wonderdaden.

3

⁺ Roemt v in sijnen heylgen naem:
Ghy alle die godsalich sijt,
V herte sy te recht verblijt.

+ Roemet v in sijnen heyligen name. Het herte der genen die den HEERE soecken, sy verblijt.

[3]

4

⁺ Soeckt God den Heer, end sijn macht hooge,
Soeckt s'Heeren aensicht: Hy vertooge
Het licht sijns aensichts schoon end claer.

+ Soecket den HEERE ende sijne sterckte, soecket gestadichlijck sijn aengesicht.

5

⁺ Gedenckt der wercken wonderbaer,
Die hy gedaen heeft: Sijns verbonts,
End der gerichten sijnes monts.

+ Gedenckt sijner wonderwercken die hy gedaen heeft, sijner wonderen ende der gerichten sijnes monts.

[4]

6

⁺ Ghy saet van Abraham geboren,
Ghy kindren Iacobs uytvercoren,

+ [Ghy] saet Abrahams, sijne dienaers, [ghy] kinderen Iacobs sijne uytvercorenen.

7

⁺ Weet dat den allerhoogsten God,

+ Hy is de HEERE onse God, sijne gerichten sijn over het gantsche eirdrijck.

[p. *]

 

Wiens macht, gericht, end sterck gebot,

 

Streckt over den aertbodem heel,

 

Is onse God, ons erf, end deel.

[5]

8

⁺ Hy blijft doch sijns Verbonts indachtich,
In eewicheyt vast ende crachtich:
Des Woirts het welck hy heeft volbracht,
Tot in het duysenste geslacht:

+ Hy gedenct sijnes verbonts in eewicheyt, des woirts het welcke hy bevolen heeft tot in duysent geslachten.

9

⁺ S'verbonts dwelck hy met Abraham
Gesticht heeft, end met zijnen stam.
***

+ Dwelck hy met Abraham gestichtet heeft, ende sijns eets tot Isaack [geplogen.]

[6]

S'verbonts het welck hy self te voren,
Aen Isaack heeft met eed besworen:

10

⁺ Daer nae met Iacob, sijnen knecht
Heeft hyt bevest tot eewig recht:
End voorts aen Israel gepleegt,
In eewicheyt end onbeweegt.

+ Ende heeft het aen Iacob bestendich gemaeckt tot een recht, ende aen Israel tot een eewich verbont.

[7]

11

⁺ Hy sprack, Ick wil dijns saets gedencken,
End dy het landt van Canaan schencken,
Tot dijn besit ende vry genot,
Als eygen erfdeel ende lot.

+ Zeggende, ick sal dy het landt Canaan geuen tot een snoer.

12

⁺ Al was den hoop niet seer vermeert,
End hadd' oock weynig daer verkeert.

+ [Al] waeren sy [weynige] lieden in getale ende hadden als vremdelingen verkeert weynig tijts inden seluen [lande]

[8]

13

⁺ Men sachse van volck tot volck wijcken,
End gaen in vreemde Conincrijcken.

+ Ende wandelden van natie tot natie, ende van een Conincrijck tot een ander volck.

14

⁺ Maer God gedoogde daerom niet,
Dat yemandt hen mocht doen verdriet:
Ia straft, om hun, met ongemack,
De Coningen des lants, end sprack.
(2) ***

+ Hy en gedoogde niet dat [eenig] mensche hun onrecht dede, maer straffede oock Coningen om harent wille. [seggende.]

[9]

15

⁺ Raeckt mijn gesalfden niet int quade,
Doet mijn' Propheten geene schade.

+ En raecke mijne gesalfden niet aen, ende en doet mijnen Propheten gheen qnaet.

16

⁺ Oock riep hy int landt shongers noot,
End brack al tsteunsel van het broot.

+ Oock riep hy den honger over het landt [ende] brack alle het steunsel des broots.

17

⁺ Doeh sondt eerst eenen man getrou,
Die hun den kost bereyden sou.

+ Hy sondt eenen man voir hun uyt, Ioseph wert tot een slave vercocht.

[10]

Te weten Ioseph, die werd schendig
Vercocht, tot eenen slaef ellendig.

[p. *]

18

⁺ Men sloeg hem inde boeyen vast,
Hy leedt in d'ijsers grooten last:

+ Men praemde sijne voeten inden stock, sijnen persoon werde in de ysers geset.

19

⁺ Tot op den tijt van God gestelt,
End in sijn eewich woirt vermelt.

+ Tot der tijt toe dat sijn woort gecomen was, het spreken des HEEREN hadde hem beproeft.

[11]

Doe sHeeren woirt met swaer aenstrijden
Hem nu beproeft had in sijn lijden,

20

⁺ So liet den Coninck om hem gaen
End deed' hem uyt den stock ontslaen:
Een heerscher over volcken groot
Verlost' hem noch self uyt den noot.

+ Doe sant de Coninck ende dede hem ontslaen, jae een heerscher der volcken, ende liet hem los.

[12]

21

⁺ Hy maeckte hem van een erm slave
Heer over al sijn hof end have.

+ Hy stelde hem tot een heer over sijn huys, ende tot eenen heerscher over alle sijne have.

22

⁺ End woud dat onder sijn gewelt,
Sijn Vorsten souden sijn gestelt,
End d'outste raetslien vanden staet
Van hem ontfangen raet end daet.
(3) ***

+ Om te dwingen sijne Vorsten na sijns herten [lust] ende sijne Ouderlingen te onderwijsen.

[13]

23

⁺ Doe quam Israel met sijn sonen
Int vet Landt van Egypten wonen:
End Iacob werd' een gast in Cham.

+ Doe quam Israel in Egypten, ende Iacob verkeerde als gast int lant van Cham.

24

⁺ Daer God liet groeyen sijns volcx stam,
End maeckt' het stercker in getael,
Dan haer verdruckers al te mael.

+ Ende hy liet sijn volck seer groeyen, ende maeckte het stercker dan sijne verdruckers.

[14]

25

⁺ Doe keerde God thert end de sinnen
Van diese plagen te beminnen,
So dat sy haer gunst na dier tijt
Veranderden in haet end nijt,
Op Godes volck: ja bruyckten noch
Aen sijne dienaers valsch bedroch.

+ Hy veranderde hun gemoet, so dat sy sijn volck hateden, ende met sijnen dienaren listichlijck handelden.

[15]

26

⁺ Dies sont hy sijnen dienaer Mosen
End Aron oock van hem verkosen:

+ Hy sont Mosen sijnen dienaer [ende] Aaron dien hy vercoren hadde.

27

⁺ Die hun voorstelden het gebodt
Dwelck hun bevolen was van God,
Met wonderwercken groot van cracht
End teeckenen, voir Chams geslacht.

+ Die stelden hun voir in het landt van Cham het gene dat sijne teeckenen ende wonderwercken aenginck.

[16]

28

⁺ Hy sont hun diepe duysternissen,
Dats' alle claerheyt moesten missen,

+ Hy sonde donckerheyt, ende verduysterde [de locht] ende sy en waren niet wederspannich tegen sijn woirt.

[p. *]

 

Want elckeen schepsel diende hem,

 

End was gehoorsaem sijner stem.

29

⁺ Hy keerdd' in bloet haer water klaer,
So dat den visch starf teenegaer.
(4) ***

+ Hy keerde haer water in bloet ende dede haren visch steruen.

[17]

30

⁺ T'landt wrimmelde van vorschen hoopen,
End padden die vol stanx bekroopen
Der Vorsten binnenste vertreck:

+ Haer landt wrimmelde van vorschen, tot inde vertreckkamers haerer Coningen.

31

⁺ Hy sprack, end over al tgereck
Van t'landt, quam stracx een wormgebroet,
End vuyle luysen onverhoet.

+ Hy sprack, ende daer quam een geswerm van allerley beesten [ende] luysen in alle haere palen.

[18]

32

⁺ In steed' van regen deed' hy dalen
Vier, hagel, ende blixemstralen:

+ Hy gaf [dat] haeren regen [werdde] hagelsteen [ende] vlammich vier in haren lande.

33

⁺ Den wijnstock roeydd' hy gantzlijck uyt,
Met vijgeboom, end alle tfruyt.

+ Ende sloeg haren wijnstock ende vijgeboom, ende brack het geboomte in haeren geveste.

34

⁺ Hy sprack voorts, end daer quamen snel,
Veel Kevers, end Sprinckhanen fel.

+ Hy sprack, ende daer quamen sprinckhanen ende kevers sonder getal.

[19]

35

⁺ Die aten op, t'cruydt vanden lande.
End maeckten al de vrucht te schande.

+ Ende aten alle het cruyt op in haer lant, ende aten de vrucht van haren acker.

36

⁺ De eerstgeboirnen bracht hy om,
Van hare cracht de schoonste blom:

+ Ende hy versloech alle eerstgeborene in hare lantschap, de eerstelingen van alle haere cracht.

37

⁺ End liet sijn volck met grooten buyt
Van gout end siluer, trecken uyt:

+ Ende brachtse uyt met silver ende gout, ende onder haere geslachten en wasser niemant swack.

[20]

Dier quam niet een daer uyt getreden,
Met swack oft ongesonde leden.

38

⁺ T'Egiptisch volck was self verblijt,
Dat zy slechts haerder werden quijt:
Want sy doch waren seer verschrickt,
Midts God hun vrees' had toegeschickt.
(5) ***

+ Egypten was verblijt in haer vertrecken, want haeren schrick was over hun gevallen.

[21]

39

⁺ Voorts heeft hy s'daegs een wolck verstrecket,
Die heeftse voor de Son bedecket:
End snachts een vierzuyl opgericht,
Die streckte hun ind' stee van licht.

+ Hy streckede een wolcke tot een decken, ende vier om by nachte te lichten.

40

⁺ End als het volck selfs heeft begeirt,

+ [Het volck] heysschede, ende hy liet quackelen comen, ende versadichdese met Hemels broot.

[p. *]

 

Heeft hy hun quackelen bescheirt.

[22]

Hy heeft hun Hemels broot doen eten.

41

⁺ End voorts tot haren dranck gespleten
Een rotze, waer uyt water diep
Deur t'landt als een reviere liep.

+ Hy opende de steenrotze, ende daer vloten wateren uyt, die liepen over dorre landen als rivieren.

42

⁺ Want hy dacht op sijn woirt oprecht,
Gedaen tot Abrham sijnen knecht.

+ Want hy was indachtig zijnes heyligen woirts, dwelck hy tot Abraham sijnen knecht [gesproken hadde.]

[23]

43

⁺ Dies voerde hy sijn volck met vreugde:
Sijn uytvercoirnen hy verheugde,
End gaf hun lofsanck inden mont:

+ Ende voerde sijn volck uyt met vreugden, [ende] sijne uytverkorenen met vrolickheyt.

44

⁺ Mits hy hun schonck der Heydnen gront:
End ackers tot haer erve gaf,
Die sy den volcken namen af.

+ Ende gaf hun de landtschappen der Heydenen, ende sy besaten den arbeyt der volckeren tot haere erffenisse.

[24]

45

⁺ Op dat sy aen haer sijde souden
Sijn rechten vlijtich onderhouden,
Gehoorsaem sijnde sijner Wet,
Die hy hun self had ingeset:
Dies sy hem prijs lof ende danck:
Loift God den Heer met v gesanck.

+ Op dat sy sijne rechten onderhouden souden, ende sijne wetten bewaren HALELVIAH Lovet den HEERE.