Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Den xcij. Psalm.

De Gemeynte vermaent eenen yegelijcken om God te loven, van wegen syner voirsienicheyt ende rechtveirdicheyt: verclaert den snellen onderganck der boosen, ende den eewigen welstandt der godsaligen, die doir synen geest sijn wedergeboren.

1

Een Psalmliedt [ende] gesang voir den Sabbathdach.

[1]

2

⁺ HEt is een goede saecke,
Dat elck dy love Heer,
End s'allerhoochsten eer,
Groot met gesangen make.

+ Het is een goede saecke den HEERE te loven, ende dijnen naeme lof te singen o Allerhoogste.

3

⁺ Dat elck dijn gunst verhale,
Vroeg inden dageraet,
End inder nacht wel laet,
Dijn ware trouw afmale.

+ Dijne goetgunstigheyt inden morgenstont te verhalen ende dijne waerheyt inde nachten.

[2]

4

⁺ End datmen Harp' end fluyten
Met Cyteren geclanck,
End tclaere keelgesanck
Vereenig' metter luyten.

+ Op het thiensnarig spel, ende op de luyte, met een voirgedacht liedt op der Citeren.

5

⁺ Want du my int aenmerken
Van dijn doen hebst verheugt,
Ick juych Heer, gantz vervreugt
In dijner handen wercken.

+ Want O HEERE, du hebst my mits dijne wercken vervreuget, ick sal my inde daden dijner handen vrolijck maken.

[3]

6

⁺ Hoe groot end seer te achten
Is dijnen raet end daet:
Hoe diep end sonder maet
O Heer sijn dijn gedachten.

+ O HEERE, hoe groot sijn dijne gedancken.

7

⁺ De goddeloose dwaesen
En weten hier niet van:

+ Een dwaes man en weet daer niet af, ende de gecke en verstaet dit niet.

[p. *]

 

End sulcx verstaet geen man,

 

In geckheyt opgeblasen.

[4]

8

⁺ Hoe hier de godsloos' groeyen
Als tkruyt versch ende groen
End die het boose doen,
Een wijl tijts lustig bloeyen,
Om eewig nae dit leven
Ten gronde te vergaen.

+ [Als] dat de goddeloose groeyen als cruyt, ende alle boosdoenders [lustig] bloeyen om eewelijck vernielt te worden.

9

⁺ Maer du God, salst bestaen,
End eewig sijn verheven.
***

+ Maer du o HEERE blijvest in eewicheyt verhoogt.

[5]

10

⁺ Voirwaer dijn haters Heere,
Dijn haters sullen al
Vergaen, end tboos volck sal
Verstroyt sijn met oneere.

+ Voirwaer sie, dijne vyanden o HEERE, voirwaer sie, dijne vyanden sullen vergaen, alle boosdoenders sullen verstroyt worden.

11

⁺ Maer du salst om hoog steken
Mijn hoirnen inde lucht:
Dat ick treed onbeducht,
Den Eenhorn vergeleken.

+ Maer du salt mijnen horen om hooge steken, als eenen Eenhoirne. Ick sal met versche olye overgoten werden.

[6]

Du salst my thooft bedouwen
Met oly versch van geur.

12

⁺ Ick sal mijns wenschen keur,
Aen mijnen vyant schouwen:
Ick sal met mijnen ooren
Van mijne haters boos,
End van tvolck goddeloos,
Noch blijde tijding hooren.

+ Ende mijn ooge sal [sijnen lust] schouwen aen mijne bespieders ende mijne ooren sullent hooren, aengaende de boosen die tegen my opstaen.

[7]

13

⁺ Tvroim volck sal jeugdig wesen
Gelijck eens palmbooms kroon,
End als de Cedren schoon,
Op Libans berg geresen.

+ De gerechtige sal bloeyen als een Dadelboom, hy sal opschieten als een Cederboom op den Liban.

14

⁺ End d'edele plantsoenen,
Geplant in sHeeren huys,
Die sullen reyn end kuys
In Godes vloer vergroenen.

+ Wesende geplantet inden huyse des HEEREN, sy sullen inde voirvloeren van onsen God, opgroeyen.

[8]

15

⁺ End schoone vruchten dragen
Ia self als sy sijn oudt,
End met Gods gunst bedouwt
Friss blijven teewgen dagen.

+ Ia sullen noch inden witten ouderdom vruchten dragen, sy sullen wel gedyende ende groen wesen.

[p. *]

16

⁺ Om yeglijck te verconden,
Dat God mijn rotz end steen
Is recht end trou alleen,
End sonder feyl bevonden.

+ Om te vertellen dat de HEERE mijn rotze is oprecht ende dat in hem geen ongerechticheyt en is.