Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxxix. Psalm.

De Prophete loift Godes goetdadicheyt, getrouwicheyt ende stercke macht, blijckende eerst in sijne schepselen, maer sonderlinge in sijne kercke, welcker hoogweirdicheyt, bestaende uyt Godes genade ende bystandt, hy voiroogen stelt, ende verhalende het verbondt ende de beloftenissen Godes, beklaegt sick over de sware verdruckingen, die der gemeynte wedervaren sijn, biddende om verlossinge, ende lovende den name des Heeren.

1

Eenberichtsliedt van Eithan den Esrahiter.

[1]

2

⁺ ICk wil Gods gunst altoos lofsingen on-

+ Ick sal de goetgunsticheden des HEEREN eewelijck singen, ick sal dijne waerheyt met mijnen monde van geslachte tot geslachte vercodigen

[p. *]

 

beswaert,

 

End maecken sijne trou van stam tot stam vermaert:

3

⁺ Want ick segt, end tis waer, dat sijne gunst genadig,
In eewigheyt gesticht, blijft evenseer gestadig,
Sijn vaste waerheyt is der Heemlen schoonste kroone,
Want sy daer in gevest staet als in haeren throone.

+ Want ick heb het geseyt [dat dijne] goetgunstigheyt in eewicheyt sal ghestichtet blijuen. Du salst dijne waerheyt inde hemelen vestigen, [seggende.]

[2]

4

⁺ Ick hebbe, spreeckt de Heer, tverbondt eens aengegaen
Met mijnen weirden knecht, end heb daer toe gedaen
Aen David mijnen eedt:

+ Ick hebbe een verbont geslagen met mijnen uytvercoren, ick hebbe Dauid mijnen dienaer eedt gedaen.

5

⁺ Dat ick altoos sal stueren,
Sijn afcomst ende stam, end sijnen throon doen dueren,
In aller eewigheyt: op welcken ick wil stellen
Sijn kindren inde rij, niet mogelijck om tellen.

+ [Als dat] ic in eewicheyt dijn saet sal hanthauen, ende sal dijnen throon stichten van geslachte tot geslachte. Selah.

[3]

6

⁺ De Hemels loven, Heer, dijn wonderbaere macht,
End in der heylgen schaer wort dijn trow hooch geacht.

+ Dies loven de hemelen dijn wonderwerck, O HEERE, oock is dijne waerheyt in de vergaderinge der heyligen.

7

⁺ Want wie is doch so groot in alle Hemelrijcken
Die sick by God den Heer sou derren vergelijcken?

+ Want wie isser inde [hooge] wolcken die den HEERE sal vergeleken worden [wie] salder onder de kinderen der machtigen den HEERE ghelijck sijn?

[p. *]

 

Oft onder d'Englen sterck end goddelijck' heyrcrachten

 

Die sick mocht tegen God waerderen oft yets achten?

 

***

[4]

8

⁺ De Heer is seer gevreest in sijner heylgen raet,
End over al geducht wat int ront om hem staet.

+ God is inden raet der heyligen uytnemende hooch geducht: ende vreesselijck over alle tgene dat rontom hem is.

9

⁺ O Heer almachtich God, o Heere der heyrscharen,
Du sterck end crachtich God, wie kan sick by dy paren?
Dijn waerheyt ende trouw bestendich tallen tijden,
Omcingelt dy o Heer, rontom aen alle sijden.

+ O HEERE du God der heyrscharen, wie is gelijck als du, de grootmachtige HEERE? oock is dijne waerheyt rontomme dy.

[5]

10

⁺ Du dwingst de wilde zee, end legst haer baren neer,
So wanneer sy ontstelt van storm is end onweer.

+ Du heerschest ouer de verheffinge der zee, als haere baren sick verheffen, du doetse stil staen.

11

⁺ Du hebst Egypten fel gedempet met veel plagen,
Doir dijnen stercken erm dijn vyanden verslagen.

+ Du hebst Rahab gedempet als eenen die verwondt is, du hebst dijne vyanden verstroyt met den erm dijnes gewelts.

12

⁺ Het Hemelrijck is dijn, dijn is oock deird int ronde,
Du hebst de weirelt heel geschapen uyt den gronde.

+ Dijn is den hemel ooc is het eirtrijck dijne: du hebst de weirelt ende alles wat daer in is, gegrondvestiget.

[6]

13

⁺ Du hebst tNoirt ende tZuyt verordent seer bequaem,
End Tabor, Hermon oock sijn blijd' in dijnen naem:

+ Du hebst het Noirden ende het Suyden geschapen: Tabor ende Hermon sijn vrolijck in dijnen name.

14

⁺ Heer dijnen erm is sterck, End dijne handt seer crachtich:
Ia dijne rechterhant is hoog end alles machtig.

+ Du hebst eenen geweldigen erm: dijne handt is sterck ende dijne rechterhandt is hoog verheuen.

15

⁺ Gericht end vroimheyt sijn dijns richterstoels woinsteden,
Men siet genaed end trouw voir dy gestadich treden.

+ Rechtveirdigheyt ende gerichte sijn het gesticht dijnes throons, goetgunstigheyt ende waerheyt treden voir dijn aengesicht.

[7]

16

⁺ Wel salig is het volck dat sick in dy verheugt,
End weet ooc wel waerin bestae de rechte vreugt

+ Wel salig is het volck, het welck verstaet wattet is van het geklanck der vrolicheyt: O HEERE, sy sullen in het licht dijnes aengesichts wandelen.

[p. *]

 

Sy sullen gaen int licht dijns aengesichts haer wegen.

17

⁺ End juychen dach voir dach in dijnen naem end segen,
Want sy doch sekerlijck den tijt van al haer leven
In dijn gerechtigheyt hooch sullen sijn verheven.

+ Sy sullen alle dage in dijnen name iuychen, ende sullen haer in dijne gerechtigheyt hoog verheffen.

[8]

18

⁺ Want du bist Heer alleen de eer van haere cracht,
Doir dijn genaed end gunst sal worden hooch geacht,
Den hoirn van onsen roem.

+ Want du bist de eerlickheyt van haere sterckte, ende onsen horen sal in dijne goetwillicheyt hooch opgeheven worden.

19

⁺ Want onsen schilt end wapen,
Bestaet in God den Heer, die ons al heeft geschapen
End onsen Coninc self en can ons niet beschermen,
So ons God Israels niet helpt end reyckt sijn ermen.
(2) ***

+ Want onse schilt wort inden HEERE, ende onsen Coninck inden heyligen Israels [gehanthavet.]

[9]

20

⁺ Du hebst in een gesicht dy Heer geopenbaert
Van dijnen gunstgenoot, end dijnen wil verclaert:
Ick wil met mijner hulp genadelijck vereeren
Hem die nu machtig is, end sijnen staet vermeeren
Int midden van mijn volck als eenen die sal wesen,
Mijn uytvercoren vrient, end dienaer uytgelesen.

+ Alsdan hebstu in een gesicht aengaende dijnen gunstgenoot gesproken ende gesegt: Ick hebbe den stercken hulpe toegeschict: ick hebbe den uytvercoren uyt het [midden] des volcx verheven.

[10]

21

⁺ Want David mijnen knecht vind' ick nae mijn gemoet,
Dies hebb ick hem gesalft met heylig oly soet.

+ Ick hebbe David mijnen knecht gevonden, ick hebbe hem gesalft met de olye mijner heyligheyt.

22

⁺ Mijn hant sal met hem sijn: ick sal hem ondersetten,
Met mijnen erm wel vast,

+ Met welcken mijne hant sal vast blijven, ooc sal hem mijnen erm verstercken.

23

⁺ Op dat hem niet en letten
Sijn vyanden met list: noch roeckeloose boeven
Hem cracht doen oft gewelt om sijn hert te bedroeven.

+ Gheen vyant en sal hem bedriegen, geen booswicht en sal hem verdrucken.

[11]

24

⁺ Ick wil sijn weerparty doen voir hem gantz te niet,
End sijne haters slaen met allerley verdriet.

+ Maer ick sal sijne wederpartijen voir hem verbreken, ende sijne haters slaen.

25

⁺ Mijn waere gunst end trouw blijft met hem onbesweken
Hy sal in mijnen naem, om hooch sijn hoirnen steken.

+ Ende mijne waerheyt ende mijne goetgunstigheyt, sullen met hem wesen, ende sijnen hoirne sal in mijnen naem hooch opgeheven werden.

26

⁺ Ick wil hem met der handt tot aende zee doen raken,

+ Ende ick sal sijne hant tot aen de zee verstrecken, ende sijne rechterhandt tot aen de stroomen.

[p. *]

 

End met der rechter vuyst, der stroomen eynd genaken.

[12]

27

⁺ Du bist mijn vader Heer, sal spreken hy tot my,
Mijn God mijn rotz end heyl: mijn toevlucht is tot dy.

+ Hy sal my noemen, [seggende] du bist mijn vader, mijn God, ende den rotzesteen mijnes heyls.

28

⁺ Ick heb hem insgelijcx tot mijnen eerstgeboren,
Tot Coninck ende Heer der Coningen vercoren.

+ Oock sal ick hem voir mijnen eerstgeboren uytgeven, ende voir den oppersten onder de Coningen der eirden.

29

⁺ Ick wil hem mijn genaed' oock eewich doen beklijven,
End laten mijn verbont by hem bestendich blijven.
(3) ***

+ Ick sal hem mijne goetgunstigheyt, in eewigheyt onderhouden, ende mijn verbont sal [by] hem vast blijven.

[13]

30

⁺ D'afkomste sijnes stams sal nemmermeer vergaen,
End sijnen Conincx throon sal also lang bestaen,
Als themelsche gebou.

+ Ende ick sal sijne afcomste eewichduerich maken, ende sijnen throon als de dagen des hemels.

31

⁺ End so dan buyten reden
Sijn kindren in mijn wet haer weygeren te treden.

+ So sijne kinderen mijne wet verlaten ende na mijne rechten niet en wandelen

32

⁺ Oft mijn verbont end recht niet na en willen trachten,
Maer mijn geboden reyn ontheylgen end verachten.

+ So sy mijne keuren ontheyligen, ende mijne geboden niet en onderhouden.

[14]

33

⁺ So wil ic by hun sijn met mijner roed'end staf
End plagen veelerley tot haerer sonden straf.

+ So sal ick hare wederspannicheyt met [een] roede besoecken ende hare ongerechtigheyt met plagen

34

⁺ Maer dies sal mijne gunst hem niettemin niet liegen,
Noch mijn belofte vast hem nimmermeer bedriegen.

+ Doch en sal mijne goetgunstigheyt van hem niet afkeeren: ende en sal aengaede mijne getrouwe belofte niet liegen.

35

⁺ Want ick doch niet en wil gaen af van mijnen bonde,
Noch wederroepen t'woirt gegaen uyt mijnen monde.

+ Ick en sal mijn verbont niet ontheyligen, ende en sal niet veranderen wes uyt mijnen monde gegaen is.

[15]

36

⁺ By mijner heylicheyt hebb'ick eens eedt gedaen,
Tot David mijnen knecht, dien ick niet af sal gaen.

+ Ick hebbe eenmael by mijner heyligheyt gesworen (indien ick David liege.)

37

⁺ Dat sijn saet ende stam sal eewelijck gedijen,
End sijnen throon voir my staen tot de laetst tijen,
Gelijck de Son by daeg.

+ [Dat] sijn saet eewelijck sal bestaen ende sijnen throon, voir mijne tegenwoirdigheyt sijn als de Sonne.

38

⁺ End als de Maen by nachte,
Getuygen mijner trouw end goddelijcker crachte.

+ Dat het sal eewelijck vast blijven gelijck als de Maen die een getrouwe getuyge inden hemel is. Selah.

[16]

39

⁺ Doch hebstu hem nu, Heer, verstooten teenegaer,

+ Doch du hebst hem nu verstooten, ende verontweirdiget, ende hebst dy vertoirniget tegen dijnen gesalfden.

[p. *]

 

End dijnen Coninck weirdt vervolgt met toirne swaer.

40

⁺ Tverbont met dijnen knecht houdstu nu van onweirde,
Du hebst oock sijne kroon ter neergesmackt op d'eirde.

+ Du hebst het verbondt dat met dijnen knecht [ghemaeckt was] verworpen ende sijne kroone ter eirden [smackende] verontheyligt.

41

⁺ End sijnen scherm geweirt, sijn heyming heel ontloken,
End sijn blockhuysen vast gevelt end afgebroken.
(4) ***

+ Du hebst alle sijne heymingen opgebroken, ende hebst sijne vestingen tot stucken gemaeckt.

[17]

42

⁺ Hy wort met cracht berooft van al die voirby gaen,
End moet tot schimp end spot der nagebueren staen.

+ Alle die den wech voirby gingen, hebben hem berooft, hy is sijnen nagebueren tot smaet geworden.

43

⁺ Du hebst sijns vyandts hant verheven boven maten,
End het gemoet verheugt van alle die hem haten.

+ Du hebst sijner wederpartyen rechterhant hoog opgeheven, du hebst alle sijne vyanden verblindt.

44

⁺ De spitse sijnes sweirts verplompt end omgevouwen
End hebst hem inden strijt niet overeynd gehouwen.

+ Ia du hebst de spitze sijnes sweirts omgevouwen, ende en hebst hem in den strijt niet over eynde gehouwen.

[18]

45

⁺ Sijn suyverlijck cieraet hebstu gantz afgestelt,
End sijnen Coninckstoel ter eirden neergevelt.

+ Du hebst sijn suyver cieraet doen ophouwen, ende sijnen throon ter eirden neergestooten.

46

⁺ Du hebst der frissche jeugt vercort haer jonge dagen,
End hem schand ende smaet als een cleedt omgeslagen.

+ Du hebst de dagen sijner jeugt vercortet: du hebst hem met beschaemtheyt omgetogen. Selah.

47

⁺ O Heer, hoe lang salst du dy verre van ons maken?
Sal dijnen toirn' altoos als vier end' vlamme blaken?

+ Hoe lange O HEERE, salst du voir altoos verborgen blijuen? sal dijnen hittigen toirne branden als een vier?

[19]

48

⁺ Gedenck' Heer, wat ick ben, hoe cort mijn leven sy,
Soud' dan den mensch om niet geschapen sijn van dy?

+ Gedencke mijner, van hoe korten tijt ick sy. Waerom soudest du te vergeefs alle der menschen kinderen geschapen hebben?

[p. *]

49

⁺ Wie isser die doch leeft die niet moet eenmael sterven?
Oft die des grafs verderf niet oock en moet beerven.

+ Wie is de man die leven sal sonder den doot te sien? [ofte] die sijn siele vanden graue bevrijen sal? Selah.

50

⁺ Waer is dijn goetheyt Heer, geplogen hier te voren,
Aen David vast beloift end op dijn trouw besworen?

+ Heere, waer sijn dijne vorige goetgunsticheden, die du David op dijne waerheyt besworen hebst?

[20]

51

⁺ Gedencke doch des smaets dijn dienaren geschiet,
Dies ick draeg inden schoot van veel volcx swaer verdriet.

+ Heere, gedencke der smaetheyt dijner dienaeren, als dat ick in mijnen schoot drage [de smaetheyt] van allerley machtige volckeren

52

⁺ Die dy seer vyandt sijn, end smadig van dy rallen,
End dijnes Christi stap met laster overvallen,

+ Hoe dijne vyanden O HEERE gelastert hebben, hoe sy de voetstappen dijnes gesalfden hebben gelastert.

53

⁺ Doch God de Heere sy gelovet end gepresen,
Van nu in eewigheyt. Ia Amen tmoet so wesen.

+ De HEERE sy geloift in eewicheyt. Amen ende Amen.