Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxxiiij. Psalm.

De Prophete beclaeght sijne ellende, van dat hy by de vergaderinge der geloovigen niet wesen en mach, verclarende de deugt ende weldaet die daer inne gelegen is, ende het groote verlangen dat hy daer toe heeft: Ende biddende den Heere dat hy hem daer wil wederbrengen, ende aldaer altijt bewaren, stelt hem voir oogen syne loutere genade ende goetgunstigheyt in Christo den gesalfden, (wiens voirbeeldt hy voerde,) gegrondfestet.

1

Voir den Oppersangmeester onder den kinderen Korah [om] op Gittith [te singen.]

[1]

2

⁺ HOe lieflijck is dijn woining schoon:
Hoe lustig is toch dijnen throon,
Almachtig God, Heer der Heirscharen!

+ Hoe lieflijck [sijn] dijne woinsteden O HEERE der heyrscharen.

3

⁺ Mijn ziel verlangt met grooten lust,
Sy sucht end steent gantz ongerust,
Nae s'Heeren tempel end altaren:
Thert springt my in het lijff van vreugt,
Als my des levenden Gods heugt.

+ Mijne siele verlangt, ia beswijckt na de voirhoven des HEEREN: Mijn hert ende mijn vleesch springen op van vreugden nae den levendigen God.

[p. *]

[2]

4

⁺ Een musch oft swaelw' heeft int gemeyn
Een huyskens oft een nestken kleyn,
Daer sy haer joncxkens legt ter rusten,
Mijn God, mijn Coninck, dijn autaer
Is mijnen troost: Och mocht ick daer,
In dijnen Tempel my verlusten.

+ Selue een mussche vint wel een huysken, ende een swaluwe, eenen nest voir haer, daer sy haere joncxkens legt: O dijn autaren HEERE der heyrcrachten, mijn Coninck ende mijn God.

5

⁺ Wel hem die in dijn huys verkeert,
End dy gestadig loift end eert.

+ Wel salich [sijn] sy die in dijn huys woinen, die dy gestadelijck prijsen. Selah.

[3]

6

⁺ Wel salig is end wel bericht
Wiens sterckte staet op God gesticht,
End die ter herten neemt dijn wegen:

+ Wel saligh is de man wiens kracht in dy bestaet, [ende] die de gebaende wegen in haer herte leggen.

7

⁺ Want die doir tdorre moerboom dal
Op weg slaet, acht dat God hem sal
Een bronne sijn: End die met regen
Begoten wort, houdt God den Heer,
Voir sijnen segen evenseer.
***

+ Die doir het moerboomdal trecken [die] houden hem voir [haer] fonteyne, oock [houden sy hem] voir [haere] segeningen, de gene die den regen overvalt.

[4]

8

⁺ Sy treden vast van rot tot rot,
Tot dat sy voir den Heere God
Verschijnen, end in Sion comen.

+ Sy treden van rot tot rot [tot dat een jegelijck van hun] in Sion, voir God verschijne.

9

⁺ God der heyrscharen geef gehoor,
Tot mijn begeirte, neig dijn oor:
Laet mijn stem werden aengenomen,
Du Iacobs God, hoor my doch aen:
Wil mijn gebeden gade slaen.

+ O HEERE God der heyrscharen verhoor mijn gebet, laet het dy ter ooren gaen, O God Iacobs Selah.

[5]

10

⁺ O God, ons schilt seer vast end dicht
Sie op dijns Conincx aengesicht.

+ O God, onse schilt, sie ende aenschou het aensicht dijnes gesalfden.

11

⁺ Want eenen dach in dijn voirhoven
Is onglijck beter (ick segt vry)
Dan duysent elders sonder dy.
Ick ware lieuer Heer, verschoven,
Tot aen den dorpel van dijn huys,
Dan diep int hof van tboos gespuys.

+ Want eenen dach in dijne voirhoven is beter dan duysent [elders] Ick kose liever my te houden aenden dorpel int huys mijns Gods, dan in de tenten der godloosheyt te verkeeren.

[6]

12

⁺ Want God is ons een son end schilt
De Heer sal ons met goetheyt milt,
End met genaed end eer vercieren

+ Want de HEERE God, is een sonne ende schilt, de HEERE sal genade ende eerlickheyt geven, hy en onthoudet gheen goet den genen die in oprechtigheyt wandelen.

[p. *]

 

Hy'n sal den vromen van gemoet

 

Onthouden geen geluck noch goet,

 

Want hijt hun gunt seer goedertieren.

13

⁺ God der heyrscharen, salich is,
Die op dy stelt sijn hoip gewis.

+ O HEERE der heyrscharen, welsalich is hy die op dy vertrout.