Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxx. Psalm.

De gemeynte Godes synde verstroyt in ballingschap, bidt God dat hy om syns naems wille ende tot volvoeringe syns ampts, haer genadich sy, ende vergelijckende de vorige menichfuldige weldaden aen hun van God bewesen, met de tegenwoirdige bedrucktheyt, bidt om verlossinge tot syns naems eere.

1

Voir den Oppersangmeester op soschannim, hedut, Asaphs Psalmliedt.

[1]

2

⁺ O Herder Israels wil hooren,
Laet onse stem dy gaen ter ooren:
Die du den stam van Iosephs bloet,
Als schapen, houdst in dijn behoet,
End sittest tusschen Cherubins:
Verschijn den volck' dijns huysgesins.

+ O du herder Israels, biede dijn ooren, die du Ioseph geleydest als een kudde schapen: die du sittest tuschen de cherubins, verschijne klaerblinckende.

[2]

3

⁺ Wil dijne stercke macht opwecken,
End over Ephraim verstrecken.
Verthoon aen Benjamins geslacht,
End aen Manasses dijne macht.
Koim ons te hulp, verlaet ons niet

+ Weck dijne sterckte op, voir Ephraim, Beniamin, ende Manasse, ende kome voorts, ons tot verlossinge.

[p. *]

 

Verloss ons uyt dit swaer verdriet.

[3]

4

⁺ Wil ons O Heere, wederbrengen
Uyt dees verstroying, end gehengen,
Dat dijn genadig aengesicht
Ons in dees duysternis verlicht,
Op dat wy vry van allen druck,
In voirspoet leven end geluck.

+ O God, wederbrenge ons, ende laet dijn aenschijn [over ons] lichten, so sullen wy behouden sijn.

[4]

5

⁺ Hoe lange sal noch dijnen toren
Op tdroef gebet dijnr' uytvercoren,
Staen smoocken, Heer, als eenen brant?

+ O HEERE du God der heyrscharen, tot wanneer salst du roocken tegen dijnes volcx gebet?

6

⁺ Du spijst ons met druck allerhandt:
Du schenckest ons, om ons' misdaet,
Van bitter tranen volle maet.

+ Du hebstse met broot des weenens gespijset, ende gedrencket met tranen, uyt [eene] groote mate.

[5]

7

⁺ Du hebst ons met ons naegebueren
Twist sonder eynde laeten vueren,
Den vyandt drijft met ons den spot.

+ Du hebst ons tot een kijvagie gestelt tegen onsen nagebueren, ende onse vyanden spottender mede onder hun.

8

⁺ Vergader ons, O stercke God,
Geef dat dijn aensicht ons beschijn
Soo sullen wy geholpen sijn.
(1) ***

+ O God der heyrscharen, wederbrenge ons, ende laet dijn aenschijn lichten, so sullen wy behouden sijn.

[6]

9

⁺ Du hebst, Heer, uyt Egypti palen
Self dijnen wijnstock willen halen,
End hebst de Heydens uyt dit landt
Geiaegt, end hem daer in geplant:

+ Du hebst eenen wijnstock uyt Egipten vervoert, du hebst heydenen verdreven, ende den seluen aldaer geplantet.

10

⁺ De plaetse voir hem toebereyt,
End sijne wortel uytgespreyt.

+ Du hebst [de plaetse] voir hem toebereydet, ende hebst sijne wortels doen voortwortelen, so dat hy het landt vervullet heeft.

[7]

Hy hadde sick int landt verstrecket.

11

⁺ Tgebergt met sijne scheem bedecket:
Sijn rancken schoten lustig op,
Tot aen der hooge Cedren tsop.

+ De bergen sijn met sijner schaduwen bedecket geweest, ende sijne rancken waren als seer groote Ceder boomen.

12

⁺ Sijn telgen streckten vanden strant
Tot aen des grooten waters kant.

+ Hy streckte sijne tacken tot aen de Zee, ende sijne scheuten tot aenden vloet.

[8]

13

⁺ Heer, waerom hebstu nu ontloken
Sijn heyming, end so opgebroken,
Dat yegelijck hem rooft end pluckt?

+ Waerom hebstu sijne heymingen opgebroken, soo dat alle die voirby den wegh gingen hem geplucket hebben?

[p. *]

14

⁺ Twilt swijn heeft hem vast uytgeruckt,
Tgediert int velt heeft seer verwoet
Al sijne wortel omgewroet.

+ Het wilt swijn, uyt den bossche, heeft hem verwoestet, ende het gedierte des velts heeft hem afgeweydet.

[9]

15

⁺ Keer dy tot ons, Heer der heyrcrachten,
Sie uyt den Hemel: wil dit achten.
Besoeck den wijngaert

+ O God der heyrscharen, wende dy doch om, kijck uyt den Hemel ende sie, ende besoeck desen wijnstock.

16

⁺ Die dijn handt,
Self in het eirtrijck heeft geplant
Sie nae sijn scheute jonck end teer,
Die du gequeeckt hebst tot dijn eer.

+ Ende den wijngaert die dijne rechterhant geplantet heeft, ende de spruyte die du dy seluen gestercket hebst.

[10]

17

⁺ Sy is eylaes met vier verslonden,
Gehackt, gesneden end geschonden.
Dijn volck vergaet doir dijne straf.

+ Sy is met den viere verbrandet, sy is in stucken gehouwen, wy vergaen doir het schelden dijns aengesichts

18

⁺ Dijn hulp gae doch den man niet af
Die dijn handt sterck heeft opgebracht,
End die van dy houdt sijne cracht.

+ Dijne hant sy op den man dijner rechterhant, [ende] op den sone des menschen, welcken du dy selven gestercket hebst.

[11]

19

⁺ So sullen wy van dy niet wijcken,
Bewaer ons leven sonder swijcken,
Dat wy aenroepen dijnen naem.

+ Ende wy en sullen ons van dy niet afkeeren, maeck ons [weder] levendig, ende wy sullen dijnen naem aenroepen.

20

⁺ Almachtig God breng ons te saem,
Geef dat dijn aensicht ons beschijn,
So su:len wy geholpen sijn.

+ O HEERE God der heijrcrachtten, wederbrenge ons, laet dijn aenschijn [over ons] lichten, ende wy sullen behouden sijn.