Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxix. Psalm.

De gemeynte Godes beclaegt sick over de uyterste wreetheyt haerer vyanden, daer doir de stadt van Ierusalem ende den Tempel verwoestet syn geworden, ende biddet den Heere dat hem gelieve, mits vergetende haere sonden, over haer genadich te wesen, de vyanden te straffen, ende de godsaligen te verlossen, tot sijns naems eer ende prijs.

1

Een Psalmliedt Asaphs.

[1]

⁺ HEt Heydens volck, versaemt met groote

+ O God, de Heydenen sijn in dijne state gecomen, sy hebben den tempel dijner heyligheyt ontreyniget, sy hebben Ierusalem tot steenhoopen gemaect

[p. *]

 

hoopen,

 

Heeft dijn erf, Heer, geweldich afgeloopen:

 

Den tempel schoon, dijns heyligdoms onteeret,

 

Iersusalem tot hoopen steens gekeeret.

2

⁺ De leden naeckt end bloot,
Van dijne dienaers, doot,
Den voglen voirgestooten:
Den dieren op het velt,
als tot aes voirgestelt,
Tvlees dijner gunstgenooten.

+ Sy hebben de doode lichamen dijner dienaren, den vogelen des hemels tot aes voirgegeuen, ende het vleesch dijner gunstgenooten, den gedierten des landts.

[2]

3

⁺ Men heeft haer bloet, als water van vuyl sloten
Rontom de stadt Ierusalem vergoten.
Daer was niet een, dies' aennam te begraven,
Maer lagen daer voir honden ende raven.

+ Sy hebben haer bloet als water rontom Ierusalem gestortet, ende uiemant [en wasser diese] begroef.

4

⁺ Wy sijn, soot ons nu gaet,
Een enckel spot end smaet
Der naestgelegen vlecken:
Tvolck datmen rontom siet,
En doet met ons oock niet
Dan spotten ende gecken.

+ Wy sijn onsen nabueren een smaetheyt geworden, eenen spot ende schimp den genen die rontom ons [geseten] sijn.

[3]

5

⁺ Hoe lang, hoe lang, Heer, moeten wy noch trueren
Sal dijnen toirn in eewicheyt dan dueren?

+ O HEERE hoe lange? salt du dy eewelick vertoirnigen? [ende] sal dijne yvericheyt branden als een vier?

[p. *]

 

Sal dijne straf end yver dijner wraken,

 

Tot op het lest als vier end vlam uytblaken.

6

⁺ Stort liever dijnen moet
Op tvolck stout end verwoet,
Die van dy niet en weten:
Wil Coninckrijcken slaen
Die dy niet roepen aen,
Maer sic haers crachts vermeten.

+ Storte dijne verbolgentheyt over de heydenen, die dy niet en kennen, ende over de Coninckrijcken, die dijnen naem niet aen en roepen.

[4]

7

⁺ Want elck om tseerst schier eet met tanden bloedig
Tvolck Iacobs op, als rasend ende woedig:
End hebben noch tot inden gront verdorven,
Sijn lustig huys van dijne gunst verworven.

+ Want men heeft Iacob opgegeten, ende sy hebben sijne lustige woinstede verwoestet.

8

⁺ Och en gedenck niet meer,
Ons' overtreding, Heer,
Der voirgeleden tijden:
Maer dijn genade soet
Koim ons stracx int gemoet,
Want wy sijn mat van lijden.
(1) ***

+ En gedencke, tegen ons der voirleden ongerechtigheden niet: Dat dijne ontfermhertigheden ons haestelijck te gemoet commen, want wy sijn seer uytgemerghelt.

[5]

9

⁺ Koim ons te hulp, ons helper ende Heere,
Barmhertig God, om dijns naems lof end eere.
Verloss' ons doch, vergeef ons ons' misdaden,
Om dijns naems wil, uyt gunstiger genaden.

+ Helpe ons O God onses heyls, om de eerlickheyt dijnes naems wille, ende verlosse ons: ende versoene dy over onse sonden om dijnes naems wille.

10

⁺ Dat tvolck niet seg uyt spot,
Waer is nu haeren God?
Wil hun voir onsen oogen,
Dijn wraeck, Heer, over tbloet,
Gestort in overvloet,
Van dijne dienaers, toogen.

+ Waerom souden de heydenen seggen, waer is haren God? Laet [vele eer] de wrake des vergoten bloets van dijnen dienaren, onder de Heydenen kendbaer worden, voor onsen oogen

[6]

11

⁺ Laet eens tgekerm end tsuchten der gevangen
Voir dijnen throon tot aen dijn oor gelangen.
Wil nae dijn macht int leven onderhouden,
Die tot den doot verwesen werden souden.

+ Het suchten der gevangenen kome voir dijn aengesicht. Behoude doir de groote [macht] dijns erms, de gene die tot der doot verordent sijn.

12

⁺ End ons gebueren stout
Wil sevendobbel fout
In haeren schoot vergelden,
Den schimp spijt ende hoen

+ Ende vergelde onsen nagebueren, sevendobbelfout in haren schoot haere smading daermede sy dy, O HEERE, gesmadet hebben.

[p. *]

 

Die sy dy, Heer, aendoen,

 

Als sy dy smaedlijck schelden.

[7]

13

⁺ So sullen wy, die tvolck sijn uytgescheyden
Doir dijn genaed, end schapen dijner weyden,
Dy dancken, Heer, end prijsen tallen stonden,
End dijnen roem van stam tot stam verconden.

+ Ende wy die dijn volck sijn ende de schapen dijner weyde, sullen dy eewiglijck dancken van geslachte tot geslachte, wy sullen dijnen roem vertellen.