Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxvj. Psalm.

De Prophete prijst God van wegen sijner tegenwoirdicheyt ende wonderdaden inde verlossinge syns volcx, toont de cracht synes torens, daertegen stellende de nieticheyt des menschelicken torens, ende vermaent eenen yegelijcken om hem aen te bidden ende te loven.

1

Voir den Oppersangmeester [om te singen] op Neghinot. Een Psalm Asaphs [ende] gesang.

[1]

2

⁺ GOd is in Iuda recht bekent,
Sijn eer end lof wort daer verklaert,
In Israel wort sonder endt,
Des Heeren naem seer hoog vermaert.

+ God is bekent in Iuda, sijne naem is groot in Israel.

3

⁺ In Salem is sijn hutt' end woining,
In Sion houdt sick onsen Koninck.

+ Ende tot Salem is sijne hutte, ende sijne woininge tot Sion.

[p. *]

[2]

4

⁺ Aldaer heeft hy doir sijne cracht
Gebroken, pijlen, sweirt end schilt,
Den swaren krijg ten eynd gebracht,
End allen twist met vreed gestilt.

+ Daer heeft hy verbroken de vierige [pijlen] vanden boge den schilt ende het sweirt, ende den krijg [te niete gedaen] Selah.

5

⁺ Du bist doirluchtich wonderbaerlijck,
Soot aen dees Roovers blijckt seer claerlijck.

+ Du bist doirluchtig [ende] heerlijc, ten aensien der roofbergen.

[3]

6

⁺ Want mannen sterck end dapper stout
Sijn vloot geworden end beroyt:
Het strijtbaer volck in slaep verflout,
En kond sijn handen vinden noyt.

+ De stercke van gemoet, sijn berooft geweest: Sy hebben haren slaep geslapen, ende [niet een van] alle de krijgsmannen heeft sijn handen konnen vinden.

7

⁺ Dijn straffe heeft peird ende wagen,
(God Iacobs) in slaep neergeslagen.

+ O God Iacobs, van wegen dijner straffe, sijn so wel den wagen als het peert in slaep neder gesoncken.

[4]

8

⁺ Du bist, du bist verschricklijck seer:
Och wie sal voir dy konnen staen,
Als dijnen swaeren toirne, Heer,
Begint viergloedig aen te gaen?

+ Du bist verschricklijc, ende wie sal voir dy connen staen, so wanneer dijnen toirne aensteect?

9

⁺ Du hebst uyt sHemels throon hoogweirdig
Doen hooren tvonnis seer rechtveirdig.

+ Du hebst uyt den hemel dat oirdeel laten hooren, het aertrijck vreesde ende hiel sick stil.

[5]

10

⁺ Dies vreesde deirtrijck, end bleef stil,
So du stontst op in dijn gericht:
Om alle tvolck van goeden wil,
Te lossen naer heur toeversicht.

+ Als [du] opstondest ten gerichte o God, om te verlossen alle de goedertierene op eirden. Selah.

11

⁺ Want smenschen toirn en is niet, Heere,
Dan stof, end oorsaeck dijner eere.

+ Voirwaer des menschen toirne sal dy ter eeren gedijen. Ende du salst het overblijfsel der toirnigheden opbinden.

[6]

End blijven sy gram end verwoet,
Du bindst haer felheyt met een snoer.

12

⁺ Dies koim een yeglijck met ootmoet,
End sijn geloften recht volvoer',
Laet met geschencken God vereeren,
Al die omtrent den Heer verkeeren.

+ Gelovet ende betaelt uwe geloften den HEERE uwen God, alle ghy die rontomme hem sijt: datmen den hooch geduchten, geschencken brenge.

[7]

Brengt v geschenck met lof end' danck
Hem die geducht wort end gevreest.

13

⁺ Hy hout alleen in sijn bedwanck
Der Vorsten sinnen ende geest:
Ia hy berooftse van verstande,
End schrickt de Coningen te lande.

+ Hy beneemt den Vorsten haren gheest [hy is] den Coningen der eirden schrickelijck.