Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxv. Psalm.

David danckt God voir het Coninckrijcke, dat hy hem verleent: verclarende dat hy in gerechticheyt wilt regeren, vereerende de vrome ende straffende de boose, die hy ernstelijck vermaent haer niet te verheffen, dewijle alle hoocheyt van God is hercomende, die alle dingen nae sijnen wille regeert, ende de godloosen straffet.

1

Voir den Oppersangmeester, Altaschet. Een Psalm Asaphs [ende] gesang.

[p. *]

[1]

2

⁺ O Wy dancken dy O Heer,
Onser God, wy dancken dy:
Want dijns hoogen naemes eer,
Is gecomen ons na by,
Alom spreecktmen vroeg end laet,
Van dijn menig wonderdaet.

+ Wy dancken dy o God, wy dancken [dy] oock is dijnen naeme naeby: men vertelt dijne wonderdaden.

[2]

3

⁺ Ick sal ten bestemden tijt
Billick richten ende recht,

+ So wanneer ick eenen bestemden tijt sal voirgenomen hebben, so sal ick recht richten.

4

⁺ Al is d'eirtrijck breet ende wijt
Van een ander heel onthecht,
End d'inwoinderen in last,
Ick maeck haere stijlen vast.

+ Het aerdrijck is besweken, ende alle haere inwoiners: Ick sal haere stijlen vast maken.

[3]

5

⁺ Ick heb tdwaes volck dus vermaent:
Volgt niet uwen sotten kop,
Ghy godloosen hoop verwaent,
Steeckt v hoirnen niet hoog op.

+ Ick hebbe tot den dwasen gesproken, en maeckt de dwasen niet: ende tot den godloosen, en steeckt den horen niet om hooge.

6

⁺ Steecktse niet op, wat ghy doet,
Noch spreeckt niet in overmoet.

+ En steeckt uwen hoiren niet om hooge, ende en spreecket niet halstarrichlijck.

[4]

7

⁺ Want dat yemant klimt om hoog,
Dat en komt van Oost noch West,
Noch van tNoirden cout end droog.

+ Want de verhooginge en komt niet van uyt den Oosten, noch van uyt den Westen, noch van uyt de woestijne.

8

⁺ Maer God, die richt alderbest,
End die alles wel regeert,
Is die hoogt end die verneert.

+ Maer God is de richter, [hy is die] desen vernedert, ende ghenen verhoogt.

[5]

9

⁺ God de heer hout in sijn handt

+ Want in des HEEREN handt, is eenen beker, ende bedroessemden wijn [die] vol gemengden drancks is: Ende hy schenckt daer uyt: Voirwaer alle de godloosen der eirden sullen het grondsop daer uyt suypen ende drincken.

[p. *]

 

Eenen kroes vol droeven wijn,

 

Daer hy tvolck van allen standt,

 

In laet schencken smert end pijn.

 

Doch het grondtsop voir haer deel

 

Suypt het godloos volck geheel.

[6]

10

⁺ Dies sal ick in mijn gesanck,
Iacobs God, end al sijn werck,
Prijsen met lof ende danck,

+ Doch ick sal [het] eewelijck vertellen, ende sal den God Iacobs Psalmsingen.

11

⁺ End der boosen hoirnen sterck,
Breken: maer der vromen eer
Sal toenemen lancx so meer.

+ Ende sal der godloosen hoirnen alle verbreken, maer de hoirnen der rechtveirdigen, sullen om hooge verheuen werden.