Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxxi. Psalm.

De Prophete verclarende sijn vertrouwen op God, biddet om verlost te worden, van sijne vyanden, sick beclagende over haere boosheyt, ende steunende op Godes goetgunsticheyt, welcke hy so menichmael versocht heeft: versekert sick voir den toecommenden tijt, ende beloift God dieshalven te dancken.

[1]

1

⁺ TIs op dy, Heere, dat ick bouwe,
En laet my nimmermeer,
Vervallen

+ HEERE, ick verlate my op dy: Laet my nemmermeer te schande worden.

[p. *]

 

in oneer,

2

⁺ Om dijn gerechticheyt end' trouwe,
Wil mijn verlossing spoeden,
End my genadich hoeden.

+ Verlosse my mits dijne gerechtigheyt ende bevrye my: neyge dijn oor tot mywaert ende behoede my.

[2]

Neig my dijn oor, wil my bewaren,

3

⁺ Sy my mijn rotz end wal,
Daer ick toe wijcken sal.
Du hebst beuolen my te sparen:
Du bist, O Alderbeste,
Mijn rotz end stercke veste.

+ Sy my tot een vaste steenrotse: om telckens [daer] te vertrecken: Du hebst bevolen my te behoeden, want du bist mijne rotze ende mijne veste.

[3]

4

⁺ Mijn God verloss my van d'onvromen,
End van sgodloosen handt,
Die erg is, suer end wrant.

+ Mijn God verloss my van des godloosen handt, vande hant des argen ende des sueren [mans.]

5

⁺ Want du bist mijnen troost volcomen,
Mijn toeverlaet alleene,
Van mijner kintsheyt kleene.

+ Want du bist mijne hope Heere IEHOVAH, mijn toeversicht van mijner jeuget aen.

[4]

6

⁺ Ick heb gesteunt op dijn vermogen,
Van smoeders lichaem af:
Du hebst, als uyt een graf,
My uyt haer ingewant getogen:
Du bist, O Heer genadich,
Mijn eer end roem gestadich.
(1) ***

+ Op dy hebbe ick gesteunt, vanden buyck [mijner geboirten] aen: Du hebst my uyt mijner moeder ingewanten getogen, mijnen roem staet gestadelijck op dy.

[5]

7

⁺ Of veel, als een gedrocht, my mijden,
So bistu inder daet,
Mijn vaste toeverlaet.

+ Ick hebbe [by] menigen geweest, als een wanschapen gedrocht, maer du bist mijne vaste toeverlaet.

8

⁺ Laet mijnen mont, Heer, tallen tijden,
Dijns lofs geheel vol steken,
End in dijn eer uytbreken.

+ Mijnen mont sy alle dage dijnes lofs [ende] dijner heerlickheyt vol.

[6]

9

⁺ Wilt my niet in mijn oude dagen,

+ Verwerpe my niet ten tijde [mijnes] ouderdoms: Verlate my niet als mijne kracht te niete gaet.

[p. *]

 

Als mijn jeugt is voirby,

 

Verstooten, Heer, van dy.

 

Als mijne leden vast vertragen,

 

End krachteloos beswijcken,

 

Wil du van my niet wijcken.

[7]

10

⁺ Want mijne haters doch niet spreken,
dan enckel klapperny,
End altijt tegen my.
End die my met haer loose treken,
Geirn ommebrengen souden,
Gaen raet te samen houden.

+ Want mijne vyanden hebben tegen my gesproken: ende die mijne ziele bespieden, sijn te samen in raet getreden.

[8]

11

⁺ Sy seggen, God heeft hem verlaten,
Vervolgt hem stracx, staet op,
End grijpt hem byden kop:
Want niemant comt tot sijner baten.

+ Seggende: God heeft hem verlaten: vervolgt hem ende grijpt hem: want daer en is geen verlosser [voor handen.]

12

⁺ Maer Heer, maeck dy niet veire,
Haest dy, end my verweire.
(2) ***

+ O God, make dy niet verde van my: Mijn God, haeste dy tot mijner ontsettinge.

[9]

13

⁺ Dat die mijn siele wederstrijden,
Met oneer, al vergaen:
End die wt boosheyt, staen
Nae mijne schade, tallen sijden
Met schand bedeckt, versmachten.

+ Dat die mijner ziele tegen zijn, te schande ende te niet werden: [ende] dat die mijn ongeluck soecken, met versmaetheyt ende beschaemtheyt ouerdecket werden.

14

⁺ Maer ick sal op dy wachten,

+ Maer ick sal gestadelijck wachten, ende sal tot allen dijnen lof, noch toevoegen.

[10]

End grootlijcx dijnen lof verbreyden:

15

⁺ Mits daeglijcx mijnen mont
Dijn trou sal maken kont,
End dijn verlossingen verscheyden:
Hoe wel ick die niet meten,
Noch haer getal kan weten.

+ Mijnen mont sal alle dage dijne gerechtigheyt verhalen, ende dijne verlossinge, hoewel ick der seluer geen getal en weet.

[11]

16

⁺ Dies sal ick met een vast vertrouwen,
Voorts treden dach end nacht,
In sHeeren groote cracht:
Aen dien ick altoos my wil houwen,
End maken elck gedachtich
Van dijne trouw warachtich.

+ Ick sal [voorts] treden inde crachten des Heeren IEHOVAH, ick sal dijner gerechtigheyt alleene doen gedencken.

[12]

17

⁺ Du hebst bericht mijn jonge jaren,

+ O God du hebst my van joncx op, geleert, ende tot nu toe hebbe ick dijne wonderdaden verkondiget.

[p. *]

 

Dies ick tot deser stondt,

 

Dijn wondren heb verkondt.

18

⁺ Wil my ten tijd van mijn grau haren,
Als gheen hulp meer sal baten,
O mijn God, niet verlaten.

+ Ia oock verlate my niet tot aenden ouderdom ende grauwe hayren O God. Tot dat ick dijnen erm desen geslachte [ende] dijne sterckte allen den genen die namaels komen sullen, verkondiget sal hebben.

[13]

Tot dat ick dijnen erm seer crachtig,
Den Lien end dijn gewelt,
Heb haeren stam, vermelt.

19

⁺ Oock is dijn trouwicheyt waerachtich,
O God, seer hoog geresen,
Doir wercken noyt volpresen.
(3) ***

+ Oock [is] dijne gerechtigheyt inde hoochte [verheven] O God: want du groote dingen gedaen hebst. O God, wie is dijns gelijck?

[14]

O God, wie is dy vergeleken?

20

⁺ Du haddest my in noot
Gebracht, end ongluck groot:
Maer als ick nu heel was besweken,
So hebstu my het leven,
Genadig weergegeven.

+ Die du my vele benautheden ende ongelucken hebst doen sien: [maer] hebst my wederom het leven verleent. Ende hebst my weder opgerichtet uyt des eirdbodems afgronden.

[15]

Wt diep' afgronden vander eirde,
Hebstu my opgericht.

21

⁺ Du hebst mijn macht gesticht:
Ia du salst my, mijn eer end weirde,
Noch onglijck grooter maecken,
End dijnen troost doen smaecken.

+ Du salt mijne grootheyt meerder maken ende salst my wederom troosten.

[16]

22

⁺ Dies sal ick dy op mijne snaren,
Dijn ware trou ter eer,
Hooch loven lancx soo meer.
Du Heylich' onder Iacobs scharen,
Ick wil op mijner luyten,
Dijn lofgesangen uyten.

+ Oock sal ick dy, O mijn God louen, met het luytenspel, om dijner getrouwicheyt [wille.] Ick sal dy lofsingen met der citeren [O du] Heylige Israels.

[17]

23

⁺ Mijn lippen sullen sijn verheuget,
Als ick sal met gesanck,
Dy seggen lof end danck.
End mijne siele sal seer vervreuget,
Mits duse hebst bewaret,
Dy maken hooch vermaret.

+ Mijne lippen sullen juychen, als ick dy sal Psalmsingen, mitsgaders mijne siele, die du verlosset hebst.

[p. *]

[18]

24

⁺ Oock sal mijn tong uyt gantscher crachten,
Met blyschap dach voir dach,
Doen dijner trou gewach.
Om dat die nae mijn ongluck trachten,
Met oneer zijn versteken,
End schandelijck geweken.

+ Oock sal mijne tonge alle dage van dijne gerechtigheyt melden: want sy sijn te schande geworden, want sy sijn schaemroot geworden die mijn ongeluck soecken.