Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxiiij. Psalm.

David aenroepende God om hulpe ende troost, beclaegt sick van syner vyanden overdadige wreetheyt, ende sterckende sick selven, inden geloove, voirsegt het verderven der goddeloosen ende de vrede ende voirspoet der godsaligen.

1

Voir den Oppersangmeester, Een Psalmliedt Davids.

[1]

2

⁺ VErhoor, O God, mijn droevich klagen,
Als mijn hert innich tot dy schreyt:
Behoed my, geef my vry geleydt,
Dat my mijn haters niet belagen,
Noch schrick aenjagen.

+ Verhoor, O God, mijne stem, in mijn aendachtig gebet: bewaer mijn leven van den schrick des vyandts.

[2]

3

⁺ Verberg my Heer, voir tboos raetsplegen,
Der boeven listig ende loos,
End voir de tsamenrotting boos.

+ Berge my voir den heymelijcken raet des boosdoenders, voir de tsamenrottinge der genen die ongerechtigheyt wercken.

[p. *]

 

Vant arg gespuys, end hen genegen,

 

Tot slimme wegen.

[3]

4

⁺ Sy hebben hare tong geslepen
Gelijck een sweirt end scherpe bijl,
End schieten, in steed van een pijl,
Met woirden bitter, vol doots nepen
End boose grepen.

+ Die haere tonge als een sweirt geslepen hebben: in stede van haeren pijl hebben sy [met] bittere reden, [haeren boge] gespannen.

[4]

5

⁺ Om vrome lieden int verborgen,
Te schieten snellijck tot int hert,
End hun te doen seer bitter smert:
Sy schieten sonder yet te sorgen,
Slechts om te worgen.

+ Om den vromen int verborgen te schieten, sy schieten snellijc op hem, ende en ontsien niet.

[5]

6

⁺ Doch gaen sy deen den ander stercken,
In hare boosheydt end moortdaet.
End spreken: laet ons met verraet,
Ons stricken bergen, wie sal mercken,
Hoe wij dit wercken?
***

+ Sy stercken hun seluen in eene boose saecke, sy kouten van stricken te verbergen [ende] seggen, wie salse sien?

[6]

7

⁺ Sy ondersoecken ende spueren
Na alle list: ja wat een man
In s'hertzen afgrondt bergen kan,
Dat gaen sy commerlijck besueren,
Om uyt te vueren.

+ Sy doirsoecken [menigerley] slimme treken, ende volvueren [allerley] gesochte vonden, ia [wat] binnen in een man is, ende in een diep herte.

[7]

8

⁺ Maer God sal oock op hun afschieten
Sijn pijlen snel end onverhoets,
Als sy sijn vrolijck end goets moets,
Sal hy hun plagen op thooft gieten,
Tot hun verdrieten.

+ Maer God sal [oock] snellijc [sijnen] pijl op hun afschieten [dan] sullen haere plagen [voirhanden] sijn.

[8]

9

⁺ Haer tonge salse self doen sneven,
Ia met ellende doen vergaen,
So dat al die d'oog op hun slaen,
Haer sullen stracx ter vlucht begeven,
End grootlijcx beven.

+ Sy sullen tegen haer seluen haere tonge doen glijden [so dat] alle de gene die op hun sien, beweget, sullen vluchten.

[9]

10

⁺ Dit sal een yeglijck op der eirden
Aenschouwen met een hert bevreest,
End overleggent inden geest,
Om sulcx voir Godes werck t'aenveirden,
In grooter weirden.

+ Ende alle menschen sullen het sien, ende vertellen het werck Godes, ende sijne daet bevroeden.

[p. *]

[10]

11

⁺ End daerom sullen alle vromen
In God den Heere sijn verblijt,
End sick vrymoedich in noots tijt
Op hem verlaeten, end volcomen
Sick sijns beromen.

+ De gerechtige sal sick inden HEERE verblijden, ende sick op hem verlaten ende alle oprechtige van herten sullen sick [in hem] beroemen.