Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lxij. Psalm.

David danckt God ouer de gerustigheyt syns gewissens, daer mede de Heere hem stercket tegen alle aenvechtinge sijner vyanden, vermanende eenen yegelijcken op God te vertrouwen ende niet op het tijtlijcke goet, mits inden mensche anders niet dan ydelheyt en steeckt.

1

Voir den Oppersangmeester onder tgeslachte Ieduthun. Een Psalmliet Davids.

[1]

2

⁺ NOchtans staet my in Godes wil,
Mijn siele wel gerust end stil:
Van hem heb ick mijn heyl vercregen.

+ In allen gevalle, so hout haer mijne ziele stil in God: van hem comt mijne behoudenisse.

3

⁺ Hy is voirwaer mijn rotz wel sterck,
Mijn heylandt End vast bollewerck,
Dies sal my geen dinck seer bewegen.

+ In allen gevalle, so is hy mijne steenrotze ende mijnen heyl, mijn hoog vertreck, ick en sal niet seer wancken.

[p. *]

[2]

4

⁺ Hoe lange sult ghy sluyten raet,
Om eenen mensche te doen quaet?
Ghy sult doch self al comen omme:
So dat ghy eenen want gelijckt,
Die voir, met eenen buyck ontwijckt:
Oft muer die helt ter syden cromme.

+ Tot hoe lange sult ghy rampsalicheyt berocken tegen eenen man? Ghy alle sult [selve] gedoodet werden, [ende sult wesen] als een hellende muer, oft als een heyming die omme valt.

[3]

5

⁺ Al haeren raet end haer gepoog
Is, dat den man niet rijs' om hoog:
Dies soecken sy hem neer te drucken.
Haer vreugd is leugen end bedroch:
Den mont groet schoon, maer thert is doch
Vol vloeckens end vol quade stucken.

+ Sy raetslagen alleen, om hem van sijne hoogheyt omme te stooten. Sy hebben lust aen leugen: sy groeten met haeren mont, maer in haer binnenste so vloecken sy. Selah

[4]

6

⁺ Maer du mijn siel, sy dies te meer,
Stil end gerust op God den Heer.
Mijn hoip staet op hem heel end allen.

+ Doch in allen geualle du mijne ziele, houde dy stille in God, want van hem is [all' tgene] daer ick op wachte.

7

⁺ Hy is mijn rotz, hy is mijn slot:
Mijn heyl, mijn hooge borgt is God,
Dies sal ick gantz niet omme vallen.
***

+ In allen gevalle is hy mijne steenrotze, ende mijnen heyl, mijn hoog vertreck, Ick en sal niet wancken.

[5]

8

⁺ God is mijn heyl, mijn eer, mijn baet:
Mijn stercke rotz, end toeverlaet.

+ Mijnen heyl ende mijne eere is op God, welcke is de rotze mijner sterckte, mijnen toeverlaet is op God.

9

⁺ Vertrout op hem tot alle tijden,
Ghy volcken: end v herten stort
Voir hem, als ghy verdrucket wort:
God is ons hulp in alle lijden.

+ Betrouwet op hem alle tijt [ghy] volck, stortet uwe herten voir hem uyt, God is ons een vertreck. Selah

[6]

10

⁺ Voirwaer de menschen algelijck,
End smenschen kindren arm end rijck,
Sijn enckel ydelheyt end logen.
Sy souden tsamen altemael,
Van niet, in eene tegenschael
Wel lichtlijck worden overwogen.

+ Maer voirwaer, des gemeynen mans, kinderen sijn [enckel] ydelheyt [oock] des [degelicken] mans kinderen sijn [niet dan] leugen, so dat sy souden te samen alle oprijsen, [synde] in een weegschaele [opgewogen] tegen de ydelheyt.

[7]

11

⁺ En draegt doch geenen hoogen moet,
Op roof end onrechtveirdich goet,
En maeckt v selfs geen dwaes vertrouwen:
End of ghy vast crijgt groot gewelt,

+ En betrouwet niet op onrecht noch op roof, [ende] en verydelt v niet: of v schoon het goet overvloedig toeschiet, en stelt v herte daer niet op.

[p. *]

 

End dat v toevalt goet end gelt

 

En wilt v hert daer op niet bouwen.

[8]

12

⁺ God heeft eens, uytgesproken twoort,
Ick heb het tweemael self gehoort,
Dat in Gods hant staen de gewelden.

+ God heeft eenmael gesproken, ende ick hebbe [het selue] andermael gehoort, dat Gode de sterckte toecoemt.

13

⁺ O Heer, by dy is gunste goet,
Du salst den mensch, al wat hy doet,
Nae sijne wercken recht vergelden.

+ Oock is by dy goetgunstigheyt, O Heer: voirwaer du salst eenen yegelijcken nae sijn werck vergelden.