Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lx. Psalm.

David hebbende de Idumeen geslagen, legt den Heere voir, de vorige ellenden ende commer des volcks, vermanende het heyrtocht, op God ende op sijne beloftenissen te vertrouwen.

1

Voir den Oppersangmeester [om te singen] op Schusan-heduth, Een guldenliedt Davids om te onderwijsen.

2

Doe hy met de Syriers van Mesopotamien, ende de Syriers van Sobah strede, ende dat Ioab weder keerde, ende hadde haerder twaelf duysent geslagen inden soutdale.

[1]

3

⁺ DU hebst ons, God, voir eenen tijt
Verstooten, end verstroyt seer wijt,
Sijnd over ons vertoirnigt seer:
Keer dy nv gunstich tonswaert, Heer.

+ O God, du haddest ons verstooten, du haddest ons van een ander gescheyden: du bist gram geweest: keere dy wederom tot onswaert.

4

⁺ Du hebst het

+ Du hebst het landt doen daveren, du hebst het [van een ander] gespleten: heyle [du] sijne schaerden, want het swiekt.

[p. *]

 

lant met anxt verschrickt,

 

Van een gescheurt, ia heel ontschickt.

 

Heyl doch de schaerden ende spleten,

 

Want daertrijck is van een gereten.

[2]

5

⁺ Du hebst dijn volck onthaelt seer herdt,
End ons gelaeft met bitter smert,
Van tuymelwijn droef end onklaer:

+ Du hebst dijnen volcke eene harde saecke laten sien, du hebst ons wijn der swijmelinge doen drincken.

6

⁺ Doch du hebst dijnen volck daer naer,
Het welck dy vreest met toeversicht,
Een hooge vendel opgericht,
Op dat een yeglijck dijne trouwe
End vaste waerheydt vry aenschouwe.

+ [Maer nu] hebstu den genen die dy vreesen een vendel gegeven om [in der hoogte] te verheffen, om dijner waerheyt wille. Selah,

[3]

7

⁺ End dat het volck dwelck dy is lief,
Verlosset werd uyt ongerief.
Behoed my, Heer, doir dijnen erm,
Antwoirde my, sy mijnen scherm.

+ Op dat dijne welgeliefde verlost mogen worden: Behoede my met dijne rechterhant, ende antwoirde my.

8

⁺ God heeft in sijner heylicheyt,
(Dies ben ick vrolijck) twoirt geseyt:
Ick sal tlant Sichem sonder feylen,
End tlant van Succhot oock uytdeylen.
***

+ God heeft gesproken in sijne heyligheyt [dies] sal ick my vervreugen: Ick sal Sichem uytdeylen. ende uytmeten het dal van Succhot.

[4]

9

⁺ Dlandt Galhad is ontwijfflijck mijn:
Het sal my onderworpen sijn,
Ia oock Manasses met sijn landt,
Sal comen onder mijne handt.
Op Ephraims landt vol wellust,
Sal mijn hooft nemen sijne rust,
End Iuda sal uytspreken wetten,
End in mijn rijck goed' ordning setten.

+ Galaad ]sal mijne sijn] ende Manasse [sal mijne sijn] ende Eyhraim [sal wesen] de cracht van mijnen hoofde, Iehudah mijnen wetgeuer.

[p. *]

10

⁺ Maer Moab wil ick, als tot spot,
Gebruycken slechts voir eenen pot,
Om af te wasschen mijnen voet,
End hem te dempen sijnen moet.
Op Edom oock tot schimp end hoen,
Wil ick uytworpen mijnen schoen.
Nu juycht dan vry, ghy Palestienen:
Ghy sult my noch uws ondancks dienen.

+ Moab [sal] den pot mijner afspuelinge [wesen] op Edom sal ick mijnen schoen werpen: du landt van Palestinen iuyche [nu] ouer my.

[5]

11

⁺ Maer wie sal my met sekerheyt
Doen inde heylge stadt geleydt?
Wie sal my oock tot Edom voort
Geleyden vry end ongestoort?

+ [Maer] wie sal my tot inde vaste stadt voeren? Wie sal my tot Edom geleyden?

12

⁺ Salst du niet self dat doen, O Heer,
Die ons verstooten hebst wel eer?
Doe du niet tradest in ons tochten,
Als ons ons vyanden bevochten.

+ [Salst] du het niet [sijn,] O God, die ons verstooten haddest? ende en togest met onse heyrcrachten niet uyt, O God.

[6]

13

⁺ Heer, help ons uyt den anxt end noot
Die ons seer swaer valt ende groot:
Voirwaer des menschen scherm end schut
Is broos end cranck, ja heel onnut:

+ Geef ons ontset: om uyt der benautheyt [te geraecken] want des menschen hulpe is [enckel] ydelheyt.

14

⁺ Wy sullen doir Gods sterck gewelt,
Doen dapper daden in het velt.
Want hy, mits sijn goetgunsticheden,
Sal onse vyanden vertreden.

+ In Gode sullen wy dapper daden doen, ende hy sal onse vyanden vertreden.