Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den liij. Psalm.

David beclaegt de wonderbaerlijcke verdorventheyt der menschen, die so verre comen, dat sy Godes voirsienicheydt verloochenen, ende bidt voir de salicheyt ende voirspoet der gemeynte.

1

Voir den Oppersangmeester [om te singen] op Mahalath, een berichtsliedt Davids.

[p. *]

[1]

2

⁺ DE dwase spreeckt wel stout in sijn gemoet,
Daer is geen God: haer boosheydt snood end schendig,
Is grouwelijck, so buyten als inwendig.
Daer is niet een, van al den hoop die doet,
Het minste goet.

+ De dwase spreeckt in zijn hert: daer en is geen God: sy maecken het [gantz] schendig, ende sy maecken haere boosheyt grouwelijck: daer en is niet eene die goet doe.

[2]

3

⁺ God heeft om leeg uyt shemels hoog gebou,
Met vlijt gemerckt der menschen kinders alle,
Of daer oock een van allen by gevalle,
Verstandich waer, die met een hert getrou,
God soecken wou.

+ God heeft uyt den Hemel gekeken op de kinderen der menschen, om te sien ofter yemant verstandig waere, die nae God vraegde.

[3]

4

⁺ Maer elck een treedt te rug, end int gemeen,
Sy leyden al, een onnut stinckend leven,
Niet een alleen van hun wilt sick begeven.
Tot eenig goet, beyd onder groot end kleen,
Iae oock niet een.

+ Een yegelijck van hun is achterwaerts getreden, sy sijn tsamen stinckende geworden, niemant [isser] die goet doe, iae oock niet een.

[4]

5

⁺ Ist mogelijck dat sy gantz niet verstaen,
Die haer aldus der boosheyt onderwinden,
Die mijn arm volck gelijck als broot verslinden
End willen God noch sijn woirt niet ontfaen,
Noch roepen aen?

+ En hebben sy gheene kennisse [dese] boosdoenders? Die mijn volck opeten [als of] sy broot aten [ende] en roepen God niet aen?

[5]

6

⁺ Doch sullen sy, self sonder oorsaeck, sijn
Verschrickt: want God verstroyt die dy omringen:
Du saltse stracx te schand, O Sion, bringen,
Dewijlse God verstoot van sijn aenschijn,
Vol smert end pijn.

+ Daer sullen sy met dappere verschricktheyt beancxtiget worden, daer geen [oorsaeck van] schrick en was, want God heeft verstroyt de beenderen des genen die dy belegert, du maectse tot schande, want God heeftse verstooten.

[p. *]

[6]

7

⁺ Och dat nu mocht uyt Sions berg gewijt,
Voir Israel troost ende verlossing naken.
Als God sijn volck gevangen voorts sal slaken,
Tvolck Iacobs sal met Israel verblijt
Sijn, voir altijt.

+ Och dat de verlossingen Israels uyt Sion quamen, als God de [overgeblevene] gevangen sijns volcx sal hebben wedergebracht, dan sal Iacob sick vrolijck maken, Israel sal verblijt sijn.