Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lij. Psalm.

David straft den hoomoet van Doeg, die hem daer inne beroemde, dat hy des Heeren offerpriesters hadde verraden, 1.Sam. 22. hy hout hem Godes gerichte ende straffe voir: mitswelcke de Godsalige sullen verblijt werden, ende sonderlinge getroost, om God den Heere te louen.

1

Voir den Oppersangmeester, Een berichtsliedt Davids.

2

Doe Doeg den Idumiter tot Saul ginck, ende hem vertelde ende seyde, dat David in Abimelechs huys gecomen was.

[1]

3

⁺ DV mensch, die bist sterck end geweldich,
Waerom beroemstu dy,
Op dijner boosheyt straf end scheldig,
Die du bruyckst tegen my?
Daer Godes gunst van my gespuert,
Doch Alle dage duert.

+ Waeromme beroemstu dy in boosheyt, du geweldige? De goetgunstigheyt Godes duert [doch] alle dage.

[2]

4

⁺ Dijn tong browt niet dan slimme rancken
End slacht eens moorders priem.
Du staest nae listige gedancken,
Geslepen als een vliem.

+ Dijne tonge versint menigerley rampsalicheyt: du doetst bedriegelijck, gelijck een geslepen vliem.

5

⁺ Het boos bemintstu meer dan trecht.

+ Du hebst het boose liever dan het goet, de leugen lieuer dan gerechtigheyt te spreken. Selah.

[p. *]

 

Tbedroch, dan waerheyt slecht.

[3]

6

⁺ Dy sijn lief schadelijcke reden,
End een tong valsch end loos:

+ Du hebst alle verslindende reden lief, [ende] een tonge vol bedrochs.

7

⁺ Oock sal dy God slaen end ontleden,
In eewicheyt altoos.
End dy met desen valschen mondt,
Wech rucken uyt den grondt.

+ Oock sal dy God in eewicheyt omuellen, hy sal dy wechnemen ende uyt der hutten uyt rucken, ende sal dy uytwortelen uyt den lande der levendigen. Selah.

[4]

Dijn wortel sal de Heer uytroeden,
Van tlevendige landt.

8

⁺ End tvroim volck salt sien end bevroeden,
End vreesen Godes handt.
Sy sullen lacchen altegaer,
Dus sprekend' onder haer:

+ Ende de gerechtige sullent sien, ende vreesen, eude sullen over hem lacchen, [seggende.]

[5]

9

⁺ Siet daer den man, die tsijner baten
Den Heer niet nemen wou:
Maer heeft sick op zijn goet verlaten,
End op sijn gelt ontrou,
Sijnd altijts uyt, op yemants schamp,
End schaed oft boosen ramp.

+ Sie daer den man, die God tot sijne sterckte niet genomen en heeft, maer heeft op de menichte sijner rijcdommen vertrout, ende heeft sick gestercket met sijne rampsalicheyt [die hij eenen anderen berockede.]

[6]

10

⁺ Maer ick sal int huys Gods beclijven,
Als eenen groenen boom,
Die staet gelaeden met olijven:
Om dat ick sonder schroom,
Op Gods genade heb gebout,
End my altoos vertrout.

+ Maer ik sal wesen als eenen groenen Olijf boom, inden huyse Godes: Ick vertrouwe op de goetgunstigheyt Godes, eewelijck ende gestadelijck.

[7]

11

⁺ Ick wil dy prijsen Heer gestadich:
Want dit hebst du gedaen.
Op dijnen naem end hulp genadich,
Sal mijn vertrouwen staen.
Want hy seer goedig is voirwaer,
Aen dijn beminde schaer.

+ Ick sal dy eewichlijck louen, want du hebst het gedaen, ende ick sal op dijnen name wachten, want hy is goedig tegen dijne gunstgenooten.