Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den lj. Psalm.

David sijnde vanden Prophete gewaerschout, keert sick tot God met dit vierich gebet, bekennende sijne sonde ende aengeborene verdoruentheyt, mitgaders sijne leelicke ondanckbaerheyt: biddet om genade ende vernieuwinge des Geestes, op dat hy sick begeue tot alle heylicheyt, ende tot des Heeren lof, ende oock ander luyden onderrichtinge, biedende het rechte offer van een gebroken herte tot stichtinge der gemeynte, voir der welcker salicheyt ende voirspoet hy oock bidt, met gelofte van dancksegginge.

2

Voir den Oppersangmeester, Een Psalmliedt Davids. Doe Nathan de Prophete tot hem ginck, nae dat hy sick by Bathschebah gelegt hadde,

[1]

3

⁺ GEnaed', O God, genaede doe my, Heer,
Nae dijne gunst: End niet na recht oft reden,
Maer naden schat dijnr' ontfermherticheden,
Wisch mijn sond uyt: gedenckse doch niet meer.

+ Sy my genadigh, O God, na dijne goetgunstigheyt, na de menighte dijner ontfermhertigheden, wiss uyt, mijne overtredingen.

4

⁺ Wasch my schoon

+ Wassche my seer [schoon af] van mijne misdaet, ende reynige my van mijne sonde.

[p. *]

 

af end herwasch teenegaer,

 

Van mijn misdaet: End suyver my geheelick,

 

Van mijne sond, end overtreding swaer,

 

Die mijne ziel mismaeckt heeft al te leelick.

[2]

5

⁺ Want ick beken ey lacen, end beclaeg,
De grouwlickheyt mijns trouloos overtreden:
Mijn sond ligt my al wroegend op de leden,
End op het hert, met duerende geknaeg.

+ Want ick bekenne mijne overtredingen, ende mijne sonde is gestadelijck voir my.

6

⁺ Tis tegen dy, dat ick heb, Heer, misdaen,
End voir dijn oog so grouwelijck gesondigt,
Op dat dijn woirt rechtveirdig mach bestaen,
End dijn gericht, voir reyn werd uytgecondigt.

+ [Tegen] dy [tegen] dy alleen hebbe ick gesondiget, ende hebbe quaet gedaen voir dijnen oogen, op dat du rechtveirdig werdest beuonden in dijn spreken, ende reyn in dijn richten.

[3]

7

⁺ Iae sie ick ben een sondaer inden aert,
Ontfangen sijnd' uyt sondelicken sade:
Van s'moeders lijf geneygt tot allen quade,
End in erfsond voldragen end gebaert.

+ Sie, ik ben in ongerechtigheyt ontfangen geworden, ende mijne moeder heeft my in sonde verwermet.

8

⁺ Doch du beminst oprechtheyt inden grondt:
Dies moet ick my te meer nu kennen schuldig,
Mits du my hebst gedaen van binnen kondt,
Al dijnen raet end wijsheyt menigfuldig.

+ Sie, du hebst de waerheyt lief, in het binnenste, ende hebst my wijsheyt int verborgen [des herten] doen verstaen.

[4]

9

⁺ Ontsondig my met rechten hysop doch,
So sal ick reyn, voir dy sijn, uyt genaden,
Wil du my, heer, in dijn fonteyne baden,
So sal ick sijn sneewit, end witter noch.

+ Ontsondigt my met hysop, ende ick sal gereyniget sijn: wassche my, ende ick sal witter sijn als sneeu.

10

⁺ Laet doch mijn hert dat nu van rouwe truert
Verheuget sijn, end blijde tijding hooren:
Laet mijn gebeent, het welck du hebst beruert,
Van nieus verquickt, een nieuwe vreugt orbooren.
***

+ Doe my vreugde ende blijschap hooren, dat de gebeenderen die du vermorselt hebst, vrolijck werden.

[p. *]

[5]

11

⁺ Dijn aensicht keer, van mijne sonden af:
End wil met my in dijn gericht niet treden:
Maer wisch gantz uyt, mijn ongerechticheden,
So wel van schult als van verdiende straf.

+ Keer af dijn aengesicht van mijne sonden, ende wiss uyt alle mijne misdaden.

12

⁺ O Heer mijn God, mijn schepper schep in my,
Een suyver hert, een reyn hert sonder veynsen:
End eenen geest die gantz rechtsinnich sy,
Vernieu in my, end geef my nieu gepeynsen.

+ Scheppe my een suyuer hert, O God, ende vernieuwe in my eenen rechtsinnigen geest.

[6]

13

⁺ Verstoot my niet, van tvriendelijck gelaet
Dijns aengesichts: end wil my niet onttrecken
Den heylgen geest, maer vele meer verwecken
In my, dijns woirts het onvergancklijck saet.

+ Verstoote my niet van dijn aengesicht, ende en neme van my niet wech dijnen heyligen geest.

14

⁺ End geef my weer de rechte vreed end vreugt,
Van dijnen heyl, end van dijn gunste goedich:
End stercke my het hert met nieuwe ieugt,
Doir eenen geest gewillig end vrymoedich.

+ Geeff my de vreugde dijnes heyls weder, ende dat my eenen vrymoedigen geest ondersteune.

[7]

15

⁺ Dan sal ick self den overtreders steeg,
Met goet bericht dijn heylge wegen leeren:
Dan sullen sick de sondaers recht bekeeren
Tot dywaerts, sijnd ootmoedig end gedweeeg,

+ [So] sal ick den ouertreders dijne wegen leeren, ende de sondaers sullen sick tot dywaerts bekeeren.

16

⁺ O God, mijn God, mijn heylant seer getrou,
Verloss my doch van alle mijn bloetschulden,
Op dat mijn tong met vreugden, sonder schou,
Dijn grechticheyt mach loven ende hulden.

+ O God, [du] God mijnes heyls, verlosse my van bloetschulden, so sal mijne tonge dijne gherechtigheyt, met vrolickheyt louen.

[8]

17

⁺ Heer open my mijn lippen ende mont,
Die nu eylaes sijn stom end toegesloten:
Dan sal ick eerst met lust, end onverdroten,
Dijn heerlijck lof elck eenen maken kondt.

+ Heere, open mijne lippen, ende mijnen mont sal dijnen lof vercondigen

18

⁺ Want du en hebst geen offerwerck begeirt,
Ick haddet dy, wel anders voirgedragen:
Maer dy en sijn brantoffers doch niet weirt,
Noch du en hebst daeraen geen welbehagen.

+ Want dy en lust geen offerhande, anders soude ickse gegeuen hebben: [ende] brantoffer en is dy niet behagelijck.

[9]

19

⁺ Het offerwerck dat God den Heer staet aen,
Is eenen geest verslagen end vol smerte.
Een droef gemoet, end een gebroken herte
Salst u met smaet van dy niet laten gaen.

+ De offerhanden Godes is eenen gebroken geest: een gebroken ende verslagen hert, en salstu niet versmaden, O God.

[p. *]

20

⁺ Doe Sion deugt, volvuer dijn heylig werck,
Nae dijn genaed end gunst zeer goedertieren,
Bow op, de stadt Ierusalem wel sterck,
Wils' heerlick schoon met vest end muer vercieren.

+ Doe Sion deugt, nae dijne goetwilligheyt: bouwe de mueren van Ierusalem op.

[10]

21

⁺ Dan sullen dy tot dijns naems lof end eer,
Behaeglijck sijn rechtveirdigh offerhanden,
Dan salmen dy oprechte veirsen branden,
Der danckbaerheyt, op dijnen autaer Heer.

+ Alsdan salstu lust hebben aen offerhanden der gerechtigheyt aen brantoffer, ende volcomen offer: alsdan sullen de veirsen op dijnen altaer geoffert worden.