Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Den L. Psalm.

De Prophete loift God van Sion, seer hoogelijck, van wegen sijner Maiesteyt, eerlickheyt, wercken ende woirt, straft de geveynsde huychelaers in Godes naem, van dat sy de rechte Godsalicheyt stellen in uytwendige ceremonien: wijst den rechten godsdienst aen, ende dreygt de godloose van teewich verderf, so sy haer niet en beteren.

1

Een Psalmliedt voir Aaph.

[1]

1

⁺ DEr Goden God, de Heer sterck boven al,
Spreeckt, end ontbiedt voir hem theel aertsche dal,
Van oost tot west.

+ De God der Goden, de HEERE spreeckt ende richtet het eirtrijck vanden opganck der sonnen tot aenden onderganck.

2

⁺ uyt Sions heylgen throon,
Verschijnt de Heer volcomentlijcken schoon

+ God is geschenen uyt Sion, welcke is de volcomentheyt der schoonheyt.

3

⁺ Hy komt gewis op sijnen richtstoel stijgen,
Want hy voortaen niet langer en wil swijgen.

+ Onse God komt, ende en sal niet swijgen: daer sal een teirende vier voir hem [uytvaren] ende rontom hem eenen geweldigen storm.

[2]

Een teirend vier sal voir sijn aensicht staen,
End rontom hem stormwindich weder gaen.

4

⁺ Daer dachvaerdt hy, beyd d'eerd end heemlen hoog,
Op dat sijn volck sick int gericht verthoog',

+ Hy sal van bouen dachvaerden den hemel ende de eirde, om sijn volck te richten [seggende.]

5

⁺ Vergaert, spreeckt hy, al mijn volck uytvercoren,
Dwelck mijn verbont met offers heeft besworen,

+ Vergadert my mijne gunstgenooten die mijnen bondt bevestigen van wegen der offerhanden.

[3]

6

⁺ Den hemel self, wijst sijn gerechtheyt aen,
Want Gods gericht sal eewelijck bestaen.

+ Ende de hemelen sullen sijne rechtveirdicheyt vertellen: want God is selue richter. Selah.

7

⁺ Hoor toe mijn volck, ick spreeck, hoor mijn bevel,

+ Hoor [du] mijn volck, ende ick spreke [du] Israel, ende ick sal dy oorconden: ick ben God dijne God.

[p. *]

 

Ick, ick ben God, dijn God, o Israel.

8

⁺ Ick straf dy niet van wegen der offranden,
Die du voir my gestadich latest branden.

+ Ick en sal dy niet straffen van wegen dijner offerhanden, ende dijner brantofferen die gestaedelijck voir my [verschijnen-]

[4]

9

⁺ Denck niet dat ick een veers uyt dijnen stal,
Oft eenen bock uyt dijn koy nemen sal.

+ Ick en sal geen veerse uyt dijn huys ontfangen, noch bocken uyt dijne koyen.

10

⁺ Want my hoort toe al het gediert int wout,
Met al het veeh dat sick op bergen hout,

+ Want al het gedierte des wouts is mijne: ende het veeh [weydende] op duysent gebergten.

11

⁺ Ick ken voir tmijn, tgevogelt allerhande,
Op thoog gebergt, end twilt ten platten lande.
***

+ Ick kenne al het gevogelte der bergen, ende het wilt gedierte des velts staet te mijnen gebode.

[5]

12

⁺ Ick seyds dy niet, of ick schoon hongrich waer,
Want deird is mijn, met haer goet teenegaer.

+ Waert dat my hongerde, ick en soudes dy niet seggen, want de weirelt is mijne, ende wat haer veruult.

13

⁺ Meynstu dat ick vleesch ete van een rint?
Oft tot het bloet van bocken ben gesint?

+ Soude ick stieren vleesch eten, oft bocken bloet drincken?

14

⁺ Dijn offerwerck sy, Gods lof te verhalen,
End God den Heer, dijn g'loften te betalen.

+ Offer Gode lofsanck, ende betale den allerhoogsten dijne geloftenissen.

[6]

15

⁺ End roep my aen, wanneer du bist in noot,
So help ick dy, end dan maeckstu my groot.
16⁺ Voorts sal de Heer den boosen spreken aen,
Wat hebstu doch mijns wets te doen vermaen?
Oft mijn verbont te melden met den monde?

+ Ende roepe my aen, ten dage der benautheyt: so sal ick dy daer uythelpen, ende du salst my eeren.

+ Oock spreeckt God tot den godloosen: wat roert dy mijne keuren te vertellen, ende mijn verbont in dijnen mont te nemen?

17

⁺ Daer du den tucht verhaetst uyt shertzen gronde?

+ Daer du [doch] de tucht hatest ende werpst mijne woirden achter dijnen rugge?

[7]

Du stootst onwers, mijn heylig woirt van kant:

18

⁺ Komt ergenswaert dy eenen dief ter hant?
Dien loopst du nae, end draeyst met hem een zeel,
Ia dus hebst oock met overspeelders deel.

+ So du eenen dief sietst, du loopst met hem, ende dijn deel is met den ouerspeelders.

18

19⁺ Den mont schickstu tot allerley boosheden,
Dijn tonge browt bedroch end valsche reden.

+ Du schickest dijnen mont tot het boose, ende dijne tonge raemt bedroch.

[8]

20

⁺ Sitstu eens neer? du spreeckst van andren quaet,
End brengst terstont op dijnen broeder smaet.

+ Du sittest neder, ende spreeckest tegen dijnen broeder: du doest den sone dijner moeder laster aen.

21

⁺ Dit doestu vast, end mits ick swijg al stil,
Du meynst dat ick dy oock gelijcken wil.

+ Dit doetstu, ende om dat ick swijge, soo meinst du dat ick dy gelijck sy: doch ick sal dy straffen, ende sal het dy ordentlijck stellen voir dijnen oogen.

[p. *]

 

Maer ick sal dy wel openbaerlijck schelden,

 

End voir dijn oog dijn misdaet dy vergelden.

[9]

22

⁺ Verstaet nu dan, ghy die v dus vermeet
Het boos te doen, end uwen God vergeet,
Dat ick v niet gans hulploos wech en roof.

+ Verstaet nu dit, ghy die God vergetet, op dat ick [u] niet en rooue, ende datter geen verlosser en sy.

23

⁺ Wie lof end danck my offert met geloof,
Die doet my eer, end wie dien wech kan houwen,
Dien sal ick doen Gods salicheyt aenschouwen.

+ Wie lofsang offert, die sal my eeren: ende wie desen wegh [voir hem] neemt dien sal ick Godes heyl doen sien.