Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xlix. Psalm.

De Prophete hebbende alle godsalige vermaent tot gehoor ende betrachtinge vande rechte wijsheyt, leertse niet te vertrouwen op den rijckdom, oft op aerdtsche dingen die verganckelick syn, ende den godloosen oock gemeyn, vvelcker eewigen onderganck hy aenwijst, midsgaders de verrysenisse ende het eewige leuen der geloouigen die op God vertrouwen.

1

Voir den Oppersangmeester onder den kinderen Korah. Een Psalmliedt.

[1]

2

⁺ GHy volcken, hoort dit alle neirstich aen:
Ghy die bewoint het eirdrijck, wilt verstaen,
3⁺ Beyd groot end kleyn, tsy schamel ofte

+ Hoort dit aen, alle ghy volckeren, neemt het ter ooren ghy alle die de weirelt bewoinet.

+ So wel de kinderen des slechten, als de kinderen des treffelicken mans, beyde, rijck ende arm.

[p. *]

 

rijck,

 

Eel oft oneel, hoort alle te gelijck.

4

⁺ Want wijse leer sal gaen uyt mijnen mont,
End goet verstant uyt mijnes hertzen gront.

+ Mijnen mont sal menigerley wijsheyt spreken, ende de ouerlegginge mijns herten, sijn saken vol verstandts.

5

⁺ Ick wil self d'oor toeneygen, end op snaren,
Mijn treflijck woirt end redenen verclaren.

+ Ick sal mijn oor neigen tot een treffelijck woirt, ick sal mijne duyster rede uytleggen op der Citeren.

[2]

6

⁺ Waerom soud ick verscrickt sijn van gemoet
In ongeluck, oft cruys end tegenspoet?
Al waert dat my tboos volck oock overviel,
End treedd' alree van achter op de hiel?

+ Waeromme soude ick vreesen ten tijde des ongelucks? [of my schoon] de ongerechticheyt [der boosen] die my op de hielen is, omringet hadde:

7

⁺ Sy staen gesteunt op haer macht end gewelt,
End dragen roem op haer groot goet end gelt:

+ [Namelijck der gener] die op haere goet vertrouwen, ende roemen sick op den ouervloet hares rijckdoms.

8

⁺ Doch geenen mensch en lost des anders leven,
Oft can trantzoen sijns doots den Heere geven.

+ [Doch] een man en sal geensins den anderen lossen, noch Gode sijn rantsoen gelt geuen.

[3]

9

⁺ Want het rantsoen haers levens is te dier,
Men condet noyt te wege brengen hier.

+ Want de lossinge haers levens is [veel] te dier, ende sal in eewicheyt niet bestaen.

10

⁺ Noyt mensch, so lang als weirelt heeft gestaen
Leefd' eewelijck, oft mochte t graf ontgaen.

+ Noch [oock] dat yemant soude eewelijck leuen, ende het graf niet sien.

11

⁺ Want yeglijck siet de wijsen gaen ter doot,
D'onwijsen meed end dwasen kleyn end groot.
Noch sietmen oock dat so wanneer sy sterven,
De vremde lien haer haef end goet beerven.

+ Want men siet dat de wijse sterven. [Ende] [tsamen oock] dat de dwase ende onverstandige verloren gaen, ende laeten anderen [lieden] haers haeve.

[4]

12

⁺ Doch maken sy int hert haer selven vroet,
Hier eewelijck te sijn met huys end goet,

+ Haer inwendich voornemen is, dat haere huysen eewelijck [dueren] ende haere woiningen [blijven sullen] van geslachte tot geslacht, [des] noemen sy de landtschappen nae haere naemen.

[p. *]

 

End dat haer plaets sal hebben eewgen standt,

 

Dies noemen sy na haren naem het landt.

13

⁺ Maer een sulck volck, sal geenen langen tijt
Met sijnen pracht end hoomoet sijn verblijt:
Maer sullen eer den stommen beesten slachten,
Die teenemael verderven end versmachten.
***

+ Doch de mensche en blijft niet geduerich in eeren, maer wort den beesten gelijck [die] heel te niete gaen.

[5]

14

⁺ Dus ist van hun een dwaesheyt al te groot
End niet te min haer kinders naer hun doot,
Doen even tselfd': end hebben telcker stondt,
Haer vaders less opt hert end inden mont.

+ Desen haeren wegh is hun een dwaesheyt ende [nochtans die] nae hun [komen] hebben een behagen int [seggen] van haeren mont. Selah.

15

⁺ Men stouwts' int graf als schapen in een koy,
End daer slints' op de doot als haere proy:
Maer tvrome volck sal noch met grooter eeren,
Ter morgenstont dees godloosen verheeren,

+ Men salse int graf steken als schaepen [in een koye] de doot salse afweyden: de oprechte sullen des morgens ouer hun heerschen: mits haere rotze is, om het graf van uyt sijne wooninge af te slijten.

[6]

Want haere rotz sal uyt sijn woning, tgraf,
Met s'doots gewelt geheelijck slijten af:

16

⁺ Voirwaer ick weet, dat God mijn siel ontslaen
Sal van sdoots macht, end gunstig nemen aen.

+ Voirwaer God sal mijne ziele uyt des grafs gewelt verlossen: Want hy sal my aennemen. Selah.

17

⁺ Daerom vrees niet, als yemant bijster seer
In rijckdom wast, end comt tot staet end eer.

+ Vreese niet als een man rijck wort, als de eere sijns huys vermenigfuldiget wort.

18

⁺ Want met den doot sal hijt hier alles laten,
End hem en mach navolgen eer noch staten:

+ Want in sijn steruen en sal hy niet [van] alles meenemen: sijne eer en sal hem niet navolgen.

[7]

19

⁺ In sijn geluck stelt hy sijn siel gerust,
End wort geloift dat hy leeft in wellust.

+ Al heeft hy sijne siele by sijn levens [tijt] hoochgelovet, ende datmen dy prijse, om dat du dy wel getueft hebst:

20

⁺ Nochtans du vinst dat alle sijn geslacht,
Geen licht en siet, maer blijft in d'eewge nacht.

+ Komst du, [nochtans] tot op het geslachte sijner voirvaderen [du bevindest] dat sy inder eewicheyt het licht niet en sien.

21

⁺ Daerom een mensch die hier in eeren leeft,
End geen verstant noch rechte wijsheyt heeft,
Die is voirwaer by tvee te vergelijcken,
Dwelck teenemael met lijf end ziel gaet strijcken.

+ De mensche die in eeren [is] ende geen verstant en heeft, wort den beesten vergeleken die geheelijck vergaen.