Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xlviij. Psalm.

Een dancksegginge van dat God sijne kercke ende de stadt van Ierusalem verlost heeft, met versterckinge des geloofs der godsaligen voir den toecomenden tijt, ende beschrijvinge der sterckte van Sion, welcke is een afbeeldinge der gemeynte des Heeren.

1

Een Psalmliedt voir de kinderen Korah.

[1]

2

⁺ IN onses Gods beminde stadt,
Op sijnen heylgen berg end schat,
Wort s'Heeren naem groot aengewesen,
End sijne macht seer hoog gepresen.

+ De HEERE is groot ende seer hoog gepresen, inde stadt onses Gods [op den] berg sijnes heyligdoms.

3

⁺ Dat gebergt schoon int gesicht,
Sion, dwelck int noorden ligt,
S'Conincx stadt is taller

+ Schoon van Landtschap, een vreugde des gantschen eirdbodems is den berg Sion, [liggende] aen de noirtsijde [het is] de stadt des grooten Conincks.

[p. *]

 

wegen,

 

Also lustich wel gelegen,

 

Datment wel te recht mach noemen,

 

Sweirelts vreugt, end bloem der bloemen.

[2]

4

⁺ In haer paleysen wort oock God
Van elck bekent voir een sterck slot:

+ God is bekent, in haere paleysen, voir een hoog vertreck.

5

⁺ Mits Coningen van groot vermogen,
Daer tegen waeren opgetogen.

+ Want siet, de Coningen hadden elcanderen bescheyden, ende togen te gelijcke op.

6

⁺ Maer sy hebben haest gemerckt,
Datse Gods handt had gesterckt:
Dies verwondert, end besweken,
Sijn van vreese stracx geweken,
End met schricken ende beven,
Hebben haer ter vlucht begeven.

+ Maer [so] sy het gesien hebben, also sijn sy verwondert geweest: sy sijn ontstelt geworden, ende sijn haestig gevluchtet.

[3]

7

⁺ Sy beefden anxtig end beswaert,
Niet anders dan een vrou die baert:

+ Daer heeftse beuinge omuangen, ende smerte als eener barender vrouwen.

8

⁺ Oft tschip dat vanden storm gesmeten,
In stucken wort van een gereten.

+ [Oft als wanneer] du met den Oostenwint de schepen Tharsis in stucken slaest.

9

⁺ So wij't hadden eerst gehoort,
Hebben wij't nu self gespoort.
Yeglijck van ons kant betrachten,
Aen dijn Stadt, Heer der heyrcrachten:
Aen de stadt, daer onsen Coninck,
Onsen God, hout sijne woning.
***

+ Gelijckerwijs als wy het gehoort hadden, so hebben wy het gesien, inde stadt des HEEREN der heyrscharen, inde stadt onses Gods: welcke God in eewigheyt vast maken sal. Selah.

[4]

God self heeft haeren grondt geleyt,
End houdtse staend' in eewicheyt,

10

⁺ Daer wy in dijnen Tempel treden,
End wachten op diju gunsticheden.

+ O God, wy ouerleggen dijne goetgunstigheyt int midden van dijnen tempel.

11

⁺ Nae dat dijnen naem vermaert,
Wort alom geopenbaert,

+ Na dijnen name, O God, is oock dijnen roem ouer de eynden des eirdrijcks, dijne rechter handt is vol gerechtigheyts.

[p. *]

 

Hoortmen insgelijcx verhalen,

 

Dijnen lof, aen sweirelts palen.

 

Want met recht end met genaden,

 

Is dijn handt altijts geladen.

[5]

12

⁺ Tgebercht van Sion sy verheught,
De dochters Sion vol van vreught,
Met alle blijschap sullen vieren,
Om dijn gerichten goedertieren.

+ Den berg Sion sal verblijt sijn, de dochteren Iehudah sullen vrolijck sijn, om dijner gerichten wille.

13

⁺ Gaet om Sion heel rontom,
Telt haer Torrens om end om.

+ Gaet rontom Sion, ende omringtse, tellet hare torrens op.

14

⁺ Slaet acht op haer bollewercken,
Wilt haer huysen wel bemercken,
Op dat ghyse voorts moigt rommen,
Dien, die naer ons sullen commen.

+ Settet v herte op haers vestinge: verheft [v gesicht] nae hare paleysen: op dat ghy het moigt vertellen den nacomenden geslachte.

[6]

15

⁺ Want dese God is onse God,
Die over al streckt sijn gebot,
End eewich blijft: hy sal ons leyden,
Tot dat de doot ons come scheyden.

+ Want dese is God onse God, eewelijck ende gestadelijck, hij sal ons geleyden, tot aen den doot toe.