Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xlj. Psalm.

David sijnde inde uyterste benoutheyt, prijset voir welsalig die medelijden hebben metten bedruckten: beclaegt inden geest der prophecijen, als voerende dat beelt Christi, dat hy van velen, maer sonderlinge van geveynsde vrienden qualijck is onthaelt geweest, wijsende Iudas den verrader aen: biddet om verlossinge der geloovigen, op dat God gepresen worde.

1

Voir den Oppersangmeester, Een Psalmliedt Davids.

[1]

2

⁺ WEl hem die sick int cruys van een erm man,
Wel wijslijck dragen kan.
Want God de Heer verlost hem doch ten end,
In tijde van ellend.

+ Wel salig is die sick bescheydentlijck draeght, ouer den kattyvigen. De HEERE sal hem verlossen ten boosen dage.

3

⁺ God sal hem

+ De HEERE sal hem bewaren, ende by tleuen houden, hy sal gelucksalig wesen op het eirtrijck: dies en salst du hem niet ouergeuen in sijner vyanden lust.

[p. *]

 

noch bewaren fraey end friss'

 

End salich voir gewis.

 

Laet dan niet toe, Heer, dat hy int gewelt

 

Sijns vyandts werd gestelt.

[2]

4

⁺ De Heer sal hem troost brengen end ontset,
Als hy ligt sieck te bed.
End sijn cranck bed veranderen in vreugt,
Van frissche nieuwe ieugt.

+ De HEERE sal hem onder steunen [als hy] op het bedde der cranckheyt [ligt] du salst al sijn bedde veranderen, soo wanneer hy in sijne cranckheyt is.

5

⁺ In mijnen druck, sprack ick: O Heer, du sy,
Genadig over my.
Genees mijn siel, want ick heb my ontgaen,
End tegen dy misdaen.

+ Ick sprack, O HEERE, sy my genadig: genese mijne siel: want ick hebbe tegen dy gesondiget.

[3]

6

⁺ Mijn vyanden, Heer, wensschen my veel quaets,
End seggen noch vol haets,
Och wanneer salt eens tijt sijn dat hy sterf,
End sijnen naem verderf?

+ Mijne vyanden wenschen my quaet, [seggende] wanneer sal hy steruen? ende [wanneer sal] sijnen naem vergaen?

7

⁺ So yemant comt om my te sien, die spreeckt
Geveynsdelijck, end steeckt
Vol quaet bedrochs, maer als sy van my gaen,
Dan gaet haer klappen aen.
***

+ Ende so [yemant] komt om my te sien, deselue spreeckt met valscheyt: sijn herte vergadert [hem] bosheyt [maer] als hy buyten uytgaet, dan spreeckt hy [na sijnen sin.]

[4]

8

⁺ Dan steken sy de hoofden vast te saem,
End lastren mijnen naem.
Elck een verdenckt, elck een legt daer op toe,
Hoe hy my schade doe:

+ Alle die my haten, klappen [dan] te samen ouer my, jae ouer my verdencken sy quaet [dat] my tegen [is.]

9

⁺ Sy spreken, siet, om eenig booswichts stuck,
Komt hem dit ongeluck,
Daer ligt hy plat te bed, so dat voortaen,
Hy niet meer op sal staen.

+ Hem kleeft [seggen sy] eenig booswichts-stuck aen, ende nae dat hy gelegen is, hy en sal niet meer opstaen.

[p. *]

[5]

10

⁺ Iae mijnen vrient, op dien ick heb gebout,
End my geheel betrout,
Die mijn broot at, stoot uyt verradery,
De verssen tegen my.

+ Iae oock den man die met my vrede [hiel] daer op ick vertroude, die mijn broot att, heeft tegen my de verssen grootelijcx verheuen.

11

⁺ Maer du, wil my in dese smert end pijn,
O Heer, genadig sijn,
Richt my weer op: so sal ick hun wel schoon,
Vergelden haren loon.

+ Doch du, HEERE, sy my genadig, ende richte my op, ende ick sal [het] hun vergelden.

[6]

12

⁺ Du merck ick wel, dat ick in ongeval,
Dy noch ben liefgetal:
Dwijl sijnen lust aen mijn leedt, end verdriet,
Den vyandt niet en siet.

+ Daer aen wete ick dat du een goet behagen aen my hebst als dat mijnen vyant ouer my niet en juychet.

13

⁺ Du hebst my, Heer, in mijn geheel gespaert,
End van den val bewaert:
End hebst my voorts, vast voir dijn aengesicht
Gehouden opgericht.

+ Doch aengaende my, du hebst my in mijn geheel behouden, ende hebst my voir dijn aengesicht in eewicheyt ouereynde gestelt.

[7]

14

⁺ God', Israels den stercken God', end Heer,
Sy alle lof end eer,
Tot eewger tijt, so lang daer werelt is,
Ia, Amen, tsy gewis.

+ Gelouet sy de HEERE de God Israels, van eewigheyt ende tot in eewigheyt, Amen ja Amen.