Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxxviij. Psalm.

David sijnde in eenen swaren last ende iammer geraect, ende smakende den toirne Godes over sijne sonden, belijdt ende beclaegt sijne ellende, veroorsaeckt uyt sijne misdaden, biddet om der selver vergevinge ende om genade ende hulpe, leggende Gode voir, de ontrouwicheyt sijner vrienden ende wreetheyt sijner vyanden.

1

Een Psalmliedt Davids, om [dickwils] te doen gedencken.

[1]

2

⁺ STraf doch niet in ongenaden
Mijn misdaden,
Heer, maer heb met my gedult:
Wil niet sijnd' in toirn' ontsteken,
Aen my wreken,
Mijne sond' end sware schult.

+ O HEERE, en straffe my niet in dynen toirne, ende en castijde my niet in dijne hittige gramschap.

[2]

3

⁺ Want dijn pijlen afgeschoten,
Staen gesloten,
In mijns herten diepsten grondt.
Dijn handt swaer end ongenadich,
Druckt my stadich,
Ende heeft my heel doirwont.

+ Want dyne pijlen sijn in my ingesoncken, ende dyne hant is over my nedergedaelt.

[p. *]

[3]

4

⁺ In mijn vleesch en is te gader
Spier noch ader,
(Mits dijn gramschap) wel gesont.
Al mijn beenen sijn geschonden
Mits mijn sonden,
End vol onrust talle stondt.

+ In mijn vleesch [en is] niet geheels, van wegen dynes torens: in mijne beenderen en is geen ruste, van wegen mijner sonde.

[4]

5

⁺ Want mijn sonden end misdaden,
Die my schaden,
Rijsen boven mijnen kop:
Ende doen my nedersacken,
Als de packen,
Die men niet kan bueren op.

+ Want mijne ongerechtigheden sijn over mijn hooft geresen. Sy sijn boven mijn vermogen swaer geworden, gelijck een swaer pack.

[5]

6

⁺ Dies mijn seeren ende buylen,
Seer vervuylen,
Werpend' etter ende dracht,
Dwelck myn dwaesheyt veroorsaket,
Die daer maket,
Dat ick schier van stanck versmacht.
(1) ***

+ Mijne etterbuylen sijn vervuylt ende verrottet, van wegen mijuer dwaesheyt.

[6]

7

⁺ Ick vercrimp heel, end vercromme,
Iae val omme,
So is my het herte flouw,
Ende gae heel dagen sluypen,
Ende kruypen,
Siende swert van swaren rouw.

+ Ick ben krom geworden, ende al te seer nedergebucket: Ick gae den gantzen dach [daer henen] siende swert van treuren.

[7]

8

⁺ Want mijn heupen vol gebreken,
Sijn ontsteken,
Iae vol viers end herten brants:
Mijn vleesch is my heel end allen,
Ingevallen,
Aen my is niet gaef noch gants.

+ Want mijne heupen sijn vol brants geworden, ende in mijn vleesch en is niet geheels.

[8]

9

⁺ Ick gevoel dat ick slabacke,
End verswacke:
Iae ick berste schier van smert:
Dies ick oock op sulcke wijse
Grimm' end grijse,
Iae ick brulle binnen thert.

+ Ick ben al te seer geswackt ende vermorselt: Ick grimme van mijns herten brullinge.

[9]

10

⁺ Doch mijn wenschen, vreesen, duchten,
Ende suchten,
Stel ick Heer, in dijnen schoot:

+ Heere, voir dy staet al mijn wenschen, ende mijn suchten en is voir dy niet verborgen.

[p. *]

 

Dy en is mijn daeglijcx sorgen,

 

Niet verborgen:

 

Want du kennest mijnen noot.

[10]

11

⁺ Mijn hert sweeft my gins end weder,
Op end neder,
So dat mijn cracht my begeeft:
D'oogen sijn my inder waerheyt,
Sonder claerheyt,
Als die gantz geen oogen heeft.

+ Mijn herte sweeft [my] gins ende weder, mijne kracht heeft my begeuen, mitgaders de claerheyt myner oogen, ia sy selue [en sijn] by my niet meer.

[11]

12

⁺ Mijne vrienden ende magen,
Sien mijn plagen
Van besijden ende dweirs:
Mijne naeste naegebueren,
Sien my treuren,
End aenschouwen my van veirs.
(2.) ***

+ Die my liefhebben, ia mijne mitgesellen, staen besijden af, van mijne plage, ende mijne naesten staen van verde.

[12]

13

⁺ Maer die my nae tleven jagen,
Leggen lagen:
Ende die my berocken quaet,
Spreken ergheyt alle reysen,
End bepeysen
Boosen list end valschen raet.

+ Ende die my nae het leuen staen, leggen haere stricken: ende die mijne qualijckvaert soecken, spreken allerley argheyt, ende versinnen dagelijcx [allerley] bedroch.

[13]

14

⁺ Maer het valt my in mijn ooren
Sonder hooren:
Ick gelaet my doof end dom:
End op haer versiert aentijgen
Met stilswijgen,
Houd' ick toe den mont als stom.

+ Maer ick en hoores niet, als of ick doof waere, ende als een stomme die sijnen mont niet op en doet.

[14]

15

⁺ Als of ick van al haer woorden
Geen en hoorden,
Houd ick my geheelijck stil:
Oft als een die wort bestreden,
End met reden
Sijn recht niet verweiren wil.

+ Iae ick ben als een man die niet en hoort, ende in wiens mont geen wederspreken en is

[15]

16

⁺ Want ick vast in mijn gedachte
Op dy wachte,
Iae verlate my op dy.

+ Want HEERE, ick wachte op dy, du Heere mijn God, salst my antwoirden.

[p. *]

 

Du mijn God en Heer goetdadig,

 

Salst genadig

 

Goed' antwoirde geven my.

[16]

17

⁺ Want ick sprack: wil om dijn eere
Sulcx doen, Heere,
Dat sy niet en sijn verblijt:
Nademael sy met behagen
hoomoet dragen,
So wanneer den voet my glijt.
(3.) ***

+ Want ick seyde, [wacht] dat sy sick ouer my niet en verblijden: [want] als mijnen voet struyckelde, so werden sy grootsich ouer my.

[17]

18

⁺ Doch ick sie, dat ick gae hincken,
End versincken,
In dees pijn, helpstu my niet:
End moet, sonder op te houwen,
Steets aenschouwen,
Mijne smert end swaer verdriet.

+ Doch, ick stae gereet tot het hincken, ende mijne smerte is gestadelijck voir my.

[18]

19

⁺ Want dewijl ick mijne sonde,
Dy verconde,
End merck, wat ick heb misdaen,
So wort my mijn hert benouwet,
End my rouwet,
Dat ick my dus heb ontgaen.

+ Dewijle ick mijne ongerechtigheyt verhale, so ben ick benout van wegen mijner sonde.

[19]

20

⁺ Ondertusschen, sietmen bloeyen,
Ende groeyen
Mijnen vyant in sijn macht,
Ende die my boven maten
Vinnich haten,
Nemen toe in hare cracht.

+ Hierentusschen, worden mijne vyanden leuende versterckt, ende die my t'onrechte haeten, worden vermenigfuldiget.

[20]

21

⁺ Die my quaet voor goet vergelden,
End my schelden,
Vallen tegens my met haet,
Om dat ick my voir tquaet hoede,
End na tgoede
Trachte, sonder onderlaet.

+ Ende die [my] het boose voir het goede vergelden, sijn my tegen, om dat ick na het goede trachte.

[21]

22

⁺ Maer wil du my in mijn leven
Niet begeven,
Mijn God end genadig Heer:
Keer niet van my dijnen vrede,
Noch en trede,
Verde van my nemmermeer.

+ O HEERE, en verlaet my niet: mijn God, maecke dy niet verre van my.

[p. *]

[22]

23

⁺ Dijne hulp wil my toestellen,
End versnellen
Dijn ontset, in desen strijt.
Want ick, Heer, van dijner crachte,
Troost verwachte:
Du bist mijn hulp alle tijt.

+ Haeste dy tot mijner hulpe, O Heere, die du mijn heylant bist.