Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxxvij. Psalm.

David afmanende de godsalige van het benijden der goddeloosen, tot een vast vertrouwen op God, legt der beyden stant ende gelegentheyt seer heerlijck uyt, bethoonende dat doir Godes wonderlijcke voirsienicheyt (die alle dingen in deser weirelt bestiert), de godloose ten eynde geheel vergaen sullen, ende de geloovige in eewicheyt salich worden, welcke hy ondertusschen vermaent, het boose te mijden, ende het goede aen te slaen, met een vaste steuninge op de sekere beloftenissen Godes.

[Een liedt] Davids.

[1]

⁺ EN stoor dy niet, ter oorsaeck van de boose,
Om dat sijt hier vast hebben voir den windt,
Benijde niet de stout, end

+ Aleph. En stoore dy niet over de boose. Benijde niet de gene die onrecht doen.

[p. *]

 

roeckeloose,

 

Die tot gewelt end moetwil sijn gesint.

2

⁺ Want sy als hoy stracx worden afgesneden,
End droogen uyt als t'ionck kruyt dat verswint.

+ Wan sy sullen haest af gesneden worden als hoy, ende sullen verwelckeren als groen kruyt.

[2]

3

⁺ Betrou op God: doe wel, volg goede seden:
Bewoine tlant versekert ende vry,
End voede dy met waerheyt wel te vreden.

+ BETH. Vertrou op den HEERE, ende doe goet, bewoine het landt ende voede dy met waerheyt.

4

⁺ Stel dijnen lust, op God van herten bly,
Hy sal dijn werck voirspoedig doen gedyen,
Dat alle dinck na dijn begeiren sy.

+ Ende verluste dy in den HEERE, ende hy sal dy geven dijnes herten begeiren.

[3]

5

⁺ Gedraeg dijn saeck aen God, laet hem betijen:
Betrou alleen, stae vast op hem gesticht,
Hy salse wel behoorlijck doen verlyen.

+ GIMEL. Gedraeg dy dijnes weegs aen den HEERE, ende betrouwe op hem ende hy sal [dijne saecke] uytrichten.

6

⁺ Hy sal dijn recht voirts brengen int gesicht,
Als eenen glantz, end doen dijn onschult blijcken,
So reyn end claer, gelijck tmiddaegsche licht.

+ Ende hy sal dijn recht voortbrengen als een licht, ende dijn gerichten als eens middaegsschijn.

[4]

7

⁺ Houd dy slechts stil: vertoef God sonder swijcken,
Misgun hem niet, dien't hier gelucklijck gaet:
Oft die volvoert sijn listige pracktijcken.

+ DALETH. Houde dy stil aenden HEERE ende wacht sijner: en stoore dy niet ouer den genen die in sijnen wegh voirspoedig is, [noch] ouer den man die sijne listigheden volvoert.

8

⁺ Bistu gestoort, dijn gramschap vallen laet:
Wil ymmers dy, van sulcke stoornis hoeden,
Die dijn gemoet bewegen mocht tot quaet.

+ HEH. Onthoudt dy van toirnen ende laet af van gramschap: en stoore dy selven niet immers om quaet te doen.

[5]

9

⁺ Men sal doch haest sien tgodloos volck uytroeden,
Maer wie op God met vast vertrouwen wacht

+ Want de boose sullen uytgeroedet worden, Ende die den HEERE wachten sullen het eirtrijck beerven.

[p. *]

 

Sal erffelijck besitten d'eirtrijcks goeden.

10

⁺ Noch weynich tijts, soo wort de boos gebracht
Geheel te niet, end wilstu na hem vragen,
Hy isser niet sijns wort niet meer gedacht.
(1) ***

+ VAV. Noch een weynig tijts ende de godloose en sal niet [meer wesen] ende [so] du op sijne plaetse acht nemest, hy en salder niet sijn.

[6]

11

⁺ Maer die int cruys sachtmoedelijck haer dragen,
Die sullen tlant beerven: end ververst
Sijnd inden druck, genieten goede dagen:

+ Maer de sachtmoedige sullen het landt beeerven, ende sullen haer verlusten met vele voirspoets.

12

⁺ Of schoon de boos' sijn sinnen quelt end perst,
Om een vroim hert te leggen schalcke lagen,
End over hem uyt spijt sijn tanden knerst,

+ ZAIN. De godloos versint schalckheyt tegen den gerechtigen, ende knersset ouer hem [met] sijne tanden.

[7]

13

⁺ So spot nochtans de Heer, met sijn aenslagen,
Want hy den dach gecomen siet alree,
Van sijn verderf, end doodelijcke plagen.

+ Maer de HEERE spottet sijner, want hy siet dat sijnen dach aenkomt.

14

⁺ Het godloos volck treckt tsweirt wel uyt de schee,
End spant den boig om d'armen neer te drucken,
End om t'vroim volck te slachten als een vee.

+ CHETH. De godloosen hebben het sweirt uytgetogen, ende haeren boge gespannen om den ellendigen ende den armen neder te vellen, om te slachten de gene die oprecht sijn in haere wegen.

[8]

15

⁺ Maer haer selfs sweirt, sal hun noch thert uyt rucken,
Mits hun Gods straf altijts voir oogen sweeft,
End haeren boig sal breken in veel stucken.

+ [Doch] haer sweirt sal in haer [eygen] hert gaen, ende hare bogen sullen gebroken worden.

16

⁺ En weynich goets, dat God den vromen geeft,
Doet hen meer deugts end sal oock verder strecken,
Dan vele schats dat tboos volc by een heeft.

+ TETH. Het weynige [dat] de gerechtige [heeft] is beter dan de oueruloet van vele godloosen.

[9]

17

⁺ Men sal doch korts den goddeloosen vrecken,
Haer armen stijf met cracht in stucken slaen.
Maer God den Heer sal schutten end bedecken,
Den vromen man.

+ Want de ermen der godloosen sullen verbroken worden, maer de HEERE ondersteunet de gerechtigen.

18

⁺ De Heere teeckent aen,
Der gener tijt, die reyn sijn van boosdaden,
Dies sal haer erf in eewicheyt bestaen.

+ IOD. De HEERE kent de dagen der oprechten, ende haers erue sal eewichlijck bestaen.

[p. *]

[10]

19

⁺ Oock worden sy met schande niet beladen,
In tegenspoet: maer als des hongers sweirt,
De landen slaet, so salse God versaden.

+ Sy en sullen ten dage des ongelucks niet te schande werden, maer sullen in hongers tijt versadiget werden.

20

⁺ Maer tgodloos volck , sal worden afgeteirt,
End wie God haet, sal smilten in nootstijden,
Als lammervet dat uytsmoockt aenden heirt.
(2) ***

+ CAPH. Maer de godloosen sullen vergaen, ende de vyanden des HEEREN sullen verdwijnen als lammervet, sy sullen met den roock verdwijnen.

[11]

21

⁺ Een godloos mensch ontleent van alle sijden,
Doch nimmermeer sijn schuldenaers betaelt:
Daer een vroim man, tsijn schenckt uyt medelijden,

+ LAMED. De godloose ontleent ende en geeft niet weder, maer de gerechtige schenct genadelijck, ende geeft.

22

⁺ Want die de Heer met seigen overstraelt,
Beerven tlandt: maer die Gods vloeck becomen,
Die worden noch met quaeden eynd onthaelt.

+ Want die van hem gesegent sijn, sullen het landt beeruen, maer die van hem vervloeckt sijn, sullen uytgeroedet worden.

[12]

23

⁺ De Heere richt end stiert den wech der vromen,
Dies God hem oock met eenen lust aenschout,
Om dat hy is in sijn vrees voirgenomen.

+ MEM. De gangen [desseluen] mans werden vanden HEERE gerichtet, ende hy heeft lust aen desseluen wech.

24

⁺ Valt hy bywijl, hy wort niet voortgestout:
Want God de Heer' (die hem doch wilt bewaren)
Hem byder handt in all' aenstooten hout.

+ Indien hy valt, hy en sal niet voortgestooten werden: want de HEERE ondersteunt hem de hant.

[13]

25

⁺ Ick was wijl ionck, nu ben ic oudt van iaren,
Maer sach noyt vroim verlaten inden noot,
Noch sijnen stam met beedlen broot vergaren.

+ NUN. Ick hebbe ionck geweest, oock ben ick out geworden; doch en hebbe den gerechtigen niet verlaten gesien, noch sijn saet soeckende broot

26

⁺ Want hy veel eer uyt sijnen milden schoot,
Geeft daglijx uyt, end leent hun die noot lijden:
Oock wort sijn saet begaeft met seigen groot.

+ Maer hy schenckt genadelijck ende leent dagelijcx uyt: ende sijn saet wort gesegent.

[14]

27

⁺ Daerom doe wel, end wil het quade mijden:
So woonstu hier altijt vry van verdriet.

+ SAMECH. Wende dy af vanden boose ende doe goet: ende du salst eewelijck woonen.

28

⁺ Want God bemint het recht tot alle tijden,
End en verlaet sijn gunstgenooten niet.
Sy sijn bewaert, end kunnen niet verderuen,

+ Want de HEERE heeft het recht lief, ende en sal sijne gunstgenooten niet verlaten, sy sijn eewelijck bewaert, maer het zaet der godloosen wort uytgeroedet.

[p. *]

 

Maer tgodloos saet, wort gantzlijck uytgewiet.

 

3 ***

[15]

29

⁺ Trechtveirdig volck sal noch het landt beerven,
End eewelijck vast woinen op haer goet,
Tot dats' int letst een salich eynd verwerven.

+ HAAIiN. De gerechtige sullen het eirtrijck beeruen, ende sullen eewelijck daer op woinen.

30

⁺ Des vromen mont spreect reden wijs end vroet:
Dies sietmen vast van sijner tonge vloeyen,
Gericht end recht als een sprinckader soet.

+ PE. Den mont des gerechtigen kout van wijsheyt, ende sijne tonge spreeckt wat recht is.

[16]

31

⁺ In sijns Gods wet, sal sijn hert lustich groeyen:
Dies vreest hy niet dat nummer sijnen voet
Aen tvallen koim, maer sijnen wech sal spoeyen.

+ De Wet sijnes Gods is in sijn hert, geene van sijne voetstappen en sal wanckelen.

32

⁺ Tis waer, dat hem d'onvroim in evlen moet,
Altijts bespiedt, end soeckt hem t'onderdringen,
Om doot te slaen, end om te storten bloet.

+ TSADI. De godloose bespiet den gerechtigen ende soeckt om hem ter doot te brengen.

[17]

33

⁺ Maer God de Heer en sal gantz niet gehingen,
Dat s'boosen handt den vromen man beswaer:
Oft hem verdoem' als hy sijn recht wilt dingen.

+ [Doch] de HEERE en sal hem in sijne handt niet verlaten, ende en sal hem niet laten verdoemen als hy geoirdeelt wort.

34

⁺ Wacht op den Heer: neem sijne wegen waer
Hy sal dy tlandt tot dijner erve geuen:
Du salst tboos volck sien dempen teenegaer.

+ KOPH. Wacht op den HEERE, ende neem sijn wech waer, ende hy sal dy verheffen, om het landt erffelijck te besitten, du salst het aensien als de godloose sullen uytgeroeyt worden.

[18]

35

⁺ Ick heb gesien, den godloos, hooch verheuen
End vreesslijck sijn: ja frisch end wel gesont,
Sick spreyden uyt, als groene lauwersdreven.

+ RESCH. Ick hebbe den godloosen gesien [dat hy] vreesselijck was, ende sick uytstreckende als eenen groenen Lauwerboom.

36

⁺ Maer korts daer nae, verghinck hy end verswont,
Ick hebber acht wel mercklijck op genomen,
Dat ick hem socht, maer nergens niet en vont.

+ Doch hy ginck doir, ende siet hy en wasser niet, ende ick sochte hem, doch hy en werde niet gevonden.

[19]

37

⁺ Daer tegen merck met vlijt den stant der vromen,
Du vindst dat sy tot goeden eynde slaen,
End vreed int letst met goet geluck becomen.

+ SCHIN. Neem acht op den vromen, ende mercke op den oprechten want het uyterste [eens sulcken] mans is vrede.

[p. *]

38

⁺ Maer die boos doen, die sullen all' vergaen,
End tgodloos volck sal noch int lest beenden
Den onderganck, end sijn te niet gedaen.

+ Maer de overtreders sullen tsamen vergaen: het uyterste [overblijfsel] der godloosen sal uytgeroeyt werden.

[20]

39

⁺ Hulp ende troost sal God den vromen senden,
Want hy is doch haer sterckt end toeverlaet,
In ty' van druck end allerley ellenden

+ THAV. Maer der gerechten heyl [komt] vanden HEERE [hy is] hare sterckte ten tijde der benoutheyt.

40

⁺ Hy sals' altijt verlossen van het quaet,
End het gewelt der boosen van hun wenden:
Mits haren troost op hem alleene staet.

+ Voirwaer de HEERE helptse ende verlostse: hy salse vande godloosen verlossen ende salse saligmaken, om dat sy sick op hem verlaten.