Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxix. Psalm.

David vermaent de godsalige tot Godes lof, so wel om sijner wonderwercken wille in welcke alle (doch insonderheyt in den donder) blijckt sijne schrickelijcke hooge Maiesteyt, als ten opsiene sijner genade, die hy aen sijne gemeynte mits sijn heylig woirts, is bewijsende.

1

Een Psalmliedt Davids.

[1]

*

⁺ BIedt ghy Vorsten, sterck van cracht,
Biedt God' eer, prijs ende macht,

+ Biedet ghy kinderen der machtigen, Biedet den HEERE lof ende macht.

2

⁺ Biedt lof ende prijs te saem,
Sijnen allerhoogsten

+ Biedet den HEERE de eere sijnes naems, vallet den HEERE te voet, inde heerlickheyt sijns heylichdoms.

[p. *]

 

naem.

 

Doet den voetval voir den Heere,

 

Bidt hem aen, end doet hem eere,

 

Inde heerlicke woinsteden,

 

Sijner weirde heyligheden.

[2]

3

⁺ Sheeren stem druyscht hel end claer,
Over waetren met gebaer:
Over wolcken inde lucht,
Dondert Gods macht met gerucht.

+ De stemme des HEEREN [is] op de wateren: de God der heerlickheyt doet het donderen, de HEERE is ouer groote wateren.

4

⁺ Sheeren stem end donder crachtich,
Wijst uyt, dat hy is almachtich.
Sheeren stem vol grooter weirden,
Tuygt sijn heerlickheyt op eirden.

+ De stemme des HEEREN [is] crachtig, de stemme des HEEREN [is] heerlijck.

[3]

5

⁺ Sheeren stem stort met gewelt,
Cederboomen plat int velt:
Hy worpt Cedren in het sant,
Op den Liban vast geplant.

+ De stemme des HEEREN verbreect de Cederboomen, ia de HEERE verbreect de Cederboomen des Libans.

6

⁺ End doet Libans berg op springen,
Als een ionck kalf, wilt om dwingen:
Hy doet Sirions bergen beven,
Als Eenhoirnen hooch verheven.

+ Ende hy doetse opspringen, gelijck een kalf [ick segge de Bergen] Liban ende Schirjon, als kalueren der eenhoirnen.

[4]

7

⁺ Gods stem is die vlammen snijt,
End in blixem stralen splijt:

+ De stemme des HEEREN houdter vlammen viers uyt.

8

⁺ Die doet beven twilde wout,
End maeckt Kades velt benout.

+ De stemme des HEEREN doet de woestijne beuen. de HEERE doet beuen de woestijne Kades.

9

⁺ Sheeren stem doet Hinden, kalven,

+ De stemme des HEEREN doet de hinden, kaluen, ende ontblootet de bosschen. Doch in sijnen Tempel daer spreect hem een yegelijck lof.

[p. *]

 

Van vrees' end verschricktheyts halven.

 

Sy doet bosschen end tplantsoene,

 

Van ancxt schieten haer loof groene.

[5]

Maer Gods volck groot ende cleyn,
Treedt in sijnen Tempel reyn,
Daer een yeglijck, die hem vreest,
Loift end danckt hem, uyt den geest.

10

⁺ God bestiert end kan verhoeden,
Wolcken ende watervloeden:
Als een Coninck seer grootdadich,
Sit hy in sijn rijck gestadich.

+ De HEERE is geseten ouer den sundtvloet, ia de HEERE is geseten als een Coninck inder eewigheyt.

[6]

11

⁺ Dies sal God verleenen cracht,
Sijner schaer, die op hem wacht:
End sijn volck, met vreed end spoet,
Seigenen in ouervloet.

+ De HEERE sal sijnen volcke sterckte geuen, de HEERE sal sijn volck met vrede segenen.