Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Den xxviij. Psalm.

David sijnde in benautheyt, roept den Heere aen om genade welcke hy inden Tempel (wesende des Heeren Christi voirbeeldt) is aensoeckende, tegen sijne hypocritissche ende godloose vyanden. Ende sterckende sick inden gelooue wenschet den volcke, inden gesalfden Coninck (oock een voirbeelt Christi wesende) allen voirspoet ende segen.

[Een Liedt] Dauids.

[1]

1

⁺ HEer mijne Rotz daer ick toe vluchte,
Nae dy ist dat ick schrey end suchte:
Sy doch niet doof, en wil niet swijgen:
Want soud ick geen gehoor vercrijgen,
Ick mocht te rechte sijn geacht,
Als die in eenen kuyl versmacht.

+ HEERE ick roepe dy nae, O mijn steenrotse, en maeck den dooverick tegen my niet: op dat, indien du dy al stilswijgende van my [afwendest] ick den genen niet gelijck en worde die inden kuyl nederdalen.

[2]

2

⁺ Verhoor tgebet Heer, dat ick spreke,
Als ick mijn stem end hant op steke,
Nae dijnen tempel met volherden.

+ Aenhoor de stemme mijner smeeckingen als ick tot dy schreye, als ick mijne handen opsteke nae het binnenste spraeck-vertreck dijnes Heyligdoms.

3

⁺ En laet my niet gesleypet werden,
Met tgodloos volck, met tvolck dat staet,
Naer moetwil end naer enckel quaet.

+ En sleype my niet met den goddeloosen noch met den boosdoenders. Die vrede met haeren naesten spreecken, daer doch argheyt in haer herte [steeckt].

[3]

Die met den naesten vrede spreken,
End binnen thert vol argheyts steken.

4

⁺ Heer, wil hun, nae hun wercken schencken,
End nae den list dien sy verdencken:
Geef, dat sy na tgeen sy begaen,
Den welverdienden loon ontfaen.

+ Geue hun nae haere wercken, ende nae de boosheyt harer aenslagen. Geue hun nae het werck haerer handen, vergelde hun haeren loon.

[p. *]

[4]

5

⁺ Want sy en hebben met aendachten,
Op sHeeren doen, noyt willen achten,
Noch op de wonderbare wercken
Van sijne handen, willen mercken:
Daerom sal hijs' om verre slaen,
End nemmermeer op laeten staen.

+ Want sy en mercken op de wercken des HEEREN niet, noch op het doen sijner handen, hy salse omwerpen ende en salse niet opbouwen.

[5]

6

⁺ Geloift sy God de Heer, die goedig
Verhoort heeft mijn gebet ootmoedig.

+ Geloift sy de HEERE, dat hy de stemme mijner smeeckingen heeft aengehoort.

7

⁺ God is mijn sterckt end schilt getrouwe,
Op welcken ick mijn hope bouwe:
Hy helpt my: ick sal sijne deugt
Lofsingen, met een hert verheugt.

+ De HEERE is mijn sterckte ende mijnen schilt, mijn herte vertrout op hem, ende ick worde geholpen, dies verheugt sick mijn herte, ende ick sal hem met mijn gesang danckseggen.

[6]

8

⁺ God sterckt de sijn, end sal midts desen,
Sijns Conincx heylsaem cracht oock wesen:

+ De HEERE is hun haere sterckte ende hy selue is de heylsame versterckinge sijnes gesalfden.

9

⁺ Bewaer dyn volck, stort dijnen segen,
Heer, op dijn erf, als soeten regen.
Wils' als dijn schapen weyden, Heer,
Verhefs' altijts, so lancx so meer.

+ Behoude dijn volck, ende segene dijne erue ende weydse, ende verhefse om hoog tot inder eewigheyt.