Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxvij. Psalm.

David nemende God tot sijne hulpe tegen alle aenvechtingen, stichtet sijn vertrouwen op sijne genade: De welcke hy inden tempel (als wesende een voirbeelt Christi) getuygt altijt te willen soecken. Ende bouwende daerop den gront sijner gebeden ende sijns vertrouwens: sterckt ende vermaent sick selven ende de gantze Gemeynte tot stantvasticheyt ende volherdinge in allen wederstoot.

1

[Een Liedt] Davids.

[1]

*

⁺ GOd is mijn licht end Heylant hoog verheven,
Waer voir soud' ick met vreese sijn bevaen?
God is mijn cracht die my behoudt int leven,
Wie soude my ver-

+ De HEERE is mijn licht ende mijn heyl, voir wien soude ick vreesen? DE HEERE is de versterckinge mijns leuens, voir wien soude ick verschrickt sijn?

[p. *]

 

schricktheyt iaghen aen?

2

⁺ Doe my de boos' aenvielen met gewelt,
Om van mijn vleesch end bloet te sijn versaett:
Het volck dat my vervolcht heeft end gehaedt,
Is selve stracx ter eirden neergevelt.

+ Doe de boosdoeners my naerder [aenquamen] om mijn vleesch te eten [namelijc] mijne wederstrijders, ende die my vyandt sijn, sy selve sijn gestruyckelt ende omgevallen.

[2]

3

⁺ Al waert dat my een heyrtocht quaem omringen,
Noch soud' my thert daerom niet sijn verschrict:
Al woudmen my bestormen end bespringen,
So staet mijn hoip nochtans daer op geschickt.

+ Of my schoon een leger belegerde, mijn hert en soude niet vreesen: of schoon eenen crijg tegen my opstonde, daerinne soude ick vertrouwen.

4

⁺ Een dinck heb ick versocht end recht gemeent,
Aen God den Heer, end soeckt noch boven al:
Dat, also lang my tleven dueren sal,
My in sijn huys een woining word' verleent.

+ Een dinck hebbe ick geeyschet vanden HEERE: het selve versoecke ick [noch] als dat ic sHEEREN huys alle de dagen mijns levens [mach blijven] woinen, om de lustbaerheyt des HEEREN te beschouwen, ende sijnen tempel te doirsoecken.

[3]

Op dat ick mach de lustbaerheyt des Heeren,
Wel oversien, na mijnen wensch end keur:
End my aldaer aen alle sijden keeren,
Om sijn paleys te schouwen deur end deur.

5

⁺ Want hy sal my in tijt van ancxt end pijn,
Voir allen noot verbergen in zijn Hutt:
Ick sal van hem beschermt sijn end beschutt:
End op een rotz daer nae verheven sijn.

+ Want hy sal my in sijne hutte, ten dage des ongelucks verbergen, hy sal my int verborgen sijner tente versteken [ende] op een steenrotze om hoog verheffen.

[p. *]

 

***

[4]

6

⁺ Iae nu alree, staet over svyants scharen,
(Die om my sijn) mijn hooft hoog opgericht:
Ick wil met vreugt hem in sijn hut verclaren,
End offeren mijns lofsancks vry gedicht.

+ Ia nu [alreeds] is mijn hooft verheuen over mijne vyanden, die rontomme my staen, dies sal ick in sijne hutte offerhanden der vrolijckheyt opofferen: Ick sal den HEERE singen ende Psalmdichten.

7

⁺ Verhoor my doch, neem op mijn schreyen acht
Als ick beancxt mijn stemme tot dy keer:
Ontferme dy, sy mij genadig, Heer,
End antwoird my op mijn bedruckte clacht.

+ HEERE verhoor mijne stemme [als] ick roepe, ende sy my genadig ende antwoirde my.

[5]

8

⁺ So maent my thert, in my van dijnent wegen,
Soeckt boven al, des Heeren aengesicht:
Want daer in is dijn welvaert gantz gelegen:
Oock soeck ickt, Heer, na mijne schult end plicht.

+ Van dijnent wegen spreeckt mijn hert aldus soecket mijn aengesicht: [Oock] soecke ick, O HEERE, dijn aengesicht.

9

⁺ Berg niet van my, dijn aensicht in verdriet,
Noch dijnen knecht in toirnicheyt verstoot:
Du bist doch, Heer, mijn hulp in allen noot:
O God mijns heyls, versteeck, verlaet my niet.

+ Verberge dijn aengesicht van my niet, verstoote dijnen knecht in toirnigheyt niet: Du bist [altijt] mijne hulpe [geweest.] Verwerp my niet noch en verlate my niet, O God mijns heyls.

[6]

10

⁺ Of my verliet, end moeder ende vader,
so sal my doch de Heere nemen aen.

+ Of al schoon mijn Vader ende mijn moeder my verlieten, so sal my doch de HEERE opnemen.

11

⁺ Leer my, O God, dijn wegen: voer my nader
Om svyants wil, op een geslichte baen.

+ Leer my dijnen wegh HEERE: ende geleyde my op een effen bane, om mijner bespieders wille.

12

⁺ En stel my niet in mijner haters macht:
Sy hebben, Heer, getuygen opgeruyt,
Die tegen my valsch oorkondt geven uyt,
End dreygen my met haer gewelt end cracht.

+ Leuer my niet ouer in mijner vyanden begeirte: want tegen my sijn valsche getuygen opgestaen, ende die [niet dan] gewelt en snorcken.

[7]

13

⁺ Ten waer dat ick met een gewis vertrouwen,
Had vast gelooft, noch in mijns levens tijt,
Gods aengesicht end goedigheyt t'aenschouwen,
Ick waer voirwaer, al lang des levens quijt.

+ Ten ware dat ick gelooft hadde, de goetdadigheyt des HEEREN op d'eirtrijck der leuendigen te sien [ick ware al vergaen.]

14

⁺ Wacht op den Heer met troost end hoip vervult:
Grijp goeden moet, end stae slechts op hem vast,
Hy sal dijn hert verstercken inden last,
Vertrou alleen, end wacht sijns met gedult.

+ Wacht op den HEERE, ende herde, ende hy sal dijn herte stercken. Iae wacht [vry] op den HEERE.