Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxv. Psalm.

David sijnde swaerlijck verdruckt van sijne vyanden, bidt God dat hy hem wil onderwijsen, ende sijne sonden (oorsake sijns ongelucx) vergeven: hy sterckt sick selven inden geloove ende hope van alsodanige genaede, mits Godes getrouwe barmhertigheyt: Ende biddet ten laetsten om verlossinge voir hem ende voir de gantze gemeynte.

1

[Een liedt] Davids.

[1]

⁺ Myn siel is tot dy verheven:

+ Aleph. Tot dy HEERE verheffe ick mijne siele.

2

⁺ Ick vertrou op dy, mijn God.
Laet my doch geen schand aencleven,
Dat den vyant mijns niet spot.

+ Beth. Mijn God, ic betrouwe op dy, laet my niet beschaemt worden, dat mijne vyanden haer van mijnent wegen niet vrolijck maken.

3

⁺ Laet niet vallen in oneer,
Eenig van die op dy wachten:
Maer op die de schande keer,
Die na ontrou willens trachten.

+ Gimel. Oock en sullender geene beschaemt worden, van alle die op dy wachten: [Maer] beschaemt sullen sy sijn, die sonder oorsake trouweloos handelen.

[p. *]

[2]

4

⁺ Geef my dijnen wech te kennen,
Wijs' my dijne rechte baen:

+ Daleth. HEERE geef my dijne wegen te kennen, wijse my dijne paden.

5

⁺ Laet mijn voeten sick gewennen,
In dijn waerheyt recht te gaen.
Want du bist, God, die my mach,
Ende wilt oock salich maken:
Op dy, wacht ick al den dach,
Met verlangen ende waken.

+ He-Vau. Doe my treden in dijne waerheyt, ende onderrichte my: Want du bist de God mijns heyls: ick wachte op dy den gantschen dach.

[3]

6

⁺ Denck op dijn barmhertigheden:
Sy tot gunsticheyt beweegt,
Die du inden tijt voirleden,
Hebst van eewigheyt gepleegt.

+ Zain. HEERE, gedencke dijner harmhertigheden, ende dijner goetgunstigheden, want sy van eewigheyt [bestaen.]

7

⁺ Och gedenck niet mijner ieugt,
Noch mijn voriger misdaden:
Maer om dijn gunst ende deugt,
Heer, gedenck mijns in genaden.

+ Chet. Gedencke niet der sonden mijner ieugt, noch mijner ouertredingen: Maer du, gedencke mijner in dijne goetgunstigheyt, om dijner goedigheyt wille, O HEERE.

[4]

8

⁺ God de Heer is goedertieren,
Trow, warachtig end oprecht:
Dies sal hy de sondaers stieren,
Op een effen baen end slecht.

+ Teth. De HEERE is goedigh ende oprecht, daeromme sal hy de sondaers op den [rechten] wech stieren.

9

⁺ Tvrome volck in smert end pijn,
Sal de Heer met recht bescheyden,
End al die sachtmoedich sijn,
Op sijn rechte wegen leyden.
***

+ Iod. Hy sal de sachtmoedige in gerechtigheyt doen treden, ende sal de goedertierene sijnen wegh leeren.

[5]

10

⁺ Want van alle Godes wegen,
Gunst end waerheyt is het slot,
Aen die sijn verbondt recht plegen,
End bewaren sijn gebot.

+ Caph. Alle des HEEREN wegen sijn goetgunstigheyt ende waerheyt aen dien die sijn verbont ende oirconden bewaren

11

⁺ Om dijns namens lof end eer,
Na dijn goetheyt seer sachtmoedich,
Vergeef my mijn sonden, Heer,
Doe groot sijn end overvloedich.

+ Lamed. Om dijns naems wille HEERE salstu oock mijne misdaet vergeuen, want sy is menigfuldig

[6]

12

⁺ Wie is die den naem des Heeren
Vreest, end God' is onderdaen?
Dien man sal God selve leeren,

+ Mem. Wie is de man die den HEERE vreest? Hy sal hem berichten, wat wegh dat hy kiesen moet.

[p. *]

 

Wat wech hy hoort in te slaen.

13

⁺ End hem sal noch vele goets,
Al sijn leefdaeg' overschieten:
Iae sijn saet vol goeden spoets,
Sal des eirtrijcx erf genieten.

+ Nun. Sijn siele sal in tgoet geduerichlijck blijven, ende sijn saet sal het eirtrijck beerven.

[7]

14

⁺ Die in s'Heeren vreese leven,
Sijn geheym'nis wort hun kondt:
Hy sal hun te kennen geven,
Sijn woirt ende sijn verbont.

+ Samech. Den verborgen raet des HEEREN [is voir] de gene die hem vreesen, ende sijn verbont om hun het selve te geuen.

15

⁺ Dies staet my d'oog' end tgemoet,
Altoos tot God opgeslagen:
Want hy sal my mijnen voet,
Maken vry van alle lagen.

+ Hajin. Mijne oogen [staen] geduerichlijck [opgeslagen.] tot den HEERE, want hy trecket mijne voeten wt het net.

[8]

16

⁺ Dijn gesicht tot mywaert wende,
Sy genadig, end ontferm
Dy, Heer, over mijn' ellende:
Want ick eensaem ben end erm.

+ Pe. Sie na mywaert toe, ende sy my genadig, want ick [ben] eensaem ende cattijvich.

17

⁺ Ick gevoele lancx so meer,
De benautheyt mijnder herten,
Wassen end toenemen: Heer,
Help my uyt mijn ancxt end smerten.

+ Tsadi. De benautheden mijns herten sijn meerder geworden: help my uyt mijne bangicheden.

[9]

18

⁺ Sie doch aen, Heer, met genaden,
Mijnen last end swaren druck:
End vergeef my mijn misdaden,
Oorsaeck van dit ongeluck.

+ Res. Sie [doch] mijne cattijvicheyt, ende arbeytsaligheyt aen, ende vergeef [my] alle mijne sonden.

19

⁺ Sie mijn vyanden, die sterck,
End veel worden uyt der maten,
Daerenboven vlijtich merck,
Hoe geweldich sij my haten.

+ Res. Sie [op] mijne vyanden, want sy worden vermenichfuldigt, ende sy haten my met eenen haet [vol] gewelts.

[10]

20

⁺ Hoede my dan voir haer handen,
End mijn arme siel behou',
Dat ick doch niet vall' in schanden,
Want ick vast op dy vertrou.

+ Shin. Bewaer mijne ziele ende verlosse my, dat ick niet beschaemt en worde, want ick verlate my op dy.

21

⁺ Mijn vroim hert coim my te baet,
Want ick alleen op dy wachte.

+ Thau. [Geef] dat vromicheyt ende oprechtigheyt my bewaren, want ick wachte op dy.

22

⁺ Heer, verloss van alle quaet,
Theylig Israels geslachte.

+ Pe. O God, verlosse Israel van alle sijne benautheden.