Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxij. Psalm.

Dit is een seer heerlicke prophecie van Christo, inden persoone Dauids afgebeeldet: wiens vernederinge sware lijden, ende uyterste benautheyt seer treffelick wort beschreven: uyt de welcke, hy, God aenroepende, verhoort ende verlost wort, ende doir de heerlicke overwinninge, met het ampt des hoogen Priesterdoms ende des eewigen alomstreckenden Coninckrijcks, tot sijner gemeynten nut ende orboir, begiftiget.

1

Voir den Oppersangmeester om te singen op Ajeleth hasschachar. Een Psalm Davids.

[1]

2

⁺ MYn God, mijn God, waerom verlaetstu my?
Oft waerom gaet mijn huylen dus voirby?
Verr' van dijn hulp end troost, als ick voor dy,
Doe mijne clachten?

+ Mijn God, mijn God, waerom hebstu my verlaten? Verre wesende van mijner hulpe, ende vande woirden mijns gebruls.

3

⁺ Den heelen dach roep ick uyt gantzer

+ Mijn God, ick roepe by dage, ende du en antwoirdest niet [ende by nachte, ende] by my en is geen stilswijgen.

[p. *]

 

crachten

 

End du, mijn God en wilster niet op achten,

 

Ick hou niet op van schreyen alle nachten,

 

End swijg gantz niet.

[2]

4

⁺ Daer du nochtans doir swerelts gants gebiet,
De heylge bist: End t'eewich loff end liet
Van Israel, in alle sijn verdriet
Blijfstu gestadig.

+ Doch du bist de Heylige, blijuende den menigerley lofsang Israelis.

5

⁺ Dies hebben oock op dijne macht grootdadich
Ons ouders vry vertrout: end du genadich
Hebs', Heer verlost, uyt alle lasten smadich,
In haeren noot.

+ Op dy hebben onse Voirvaderen vertrout: sy hebben vertrout, ende du hebstse verlosset.

[3]

6

⁺ Soo haer geschrey, rees tot in dijnen schoot,
Du stondst hun by, in allen wederstoot:
Sy hoipten vast, end werden noyt schaemroot,
In hun gebeden.

+ Sy hebben tot dy geschreyt ende sijn verlost geworden: Sy hebben op dy vertrout, ende en sijn niet beschaemt geworden.

7

⁺ Maer ick ben slechs een eirtworm hier beneden,
End geenen man: Van yeder man vertreden,
So dat het volck met my in alle reden,
Den spot vast hout.
(1) ***

+ Maer ick ben een worm, ende geen man: eenen smaet der menschen ende de verachtede onder tvolck.

[4]

8

⁺ Elck een die my in desen staet aenschout
Lacht mijns, end schimpt: ick word alom besnout,
Elck treckt de lip: end schut den kop wel stout,
Om my te plagen.

+ Alle die my aenschouwen, spotten mijner: sy trecken de lippe, sy schudden den kop.

9

⁺ Daer is de man die quansuys woud gedragen
Sijn saeck op God: dat God nu hoor sijn klagen
End maeck hem los, heeft hy aen hem behagen:
Dits haer verwijt.

+ [Seggende] hy gedroeg sick tot den HEERE dat hy hem verlosse: dat hy hem [hier uyt] helpe, so hy goet behagen aen hem heeft.

[p. *]

[5]

10

⁺ Doch, Heer, du bist die my, in mijn gekrijt,
Getrocken hebst, uyt smoeders buijck met vlijt:
End aen de borst, ia oock voorts alle tijt
Goed hoip gegeuen.

+ Doch, du bist de gene die my getrocken hebst uyt [myner moeder] buyck, die my hebst doen vertrouwen aen mijner moeder borsten.

11

⁺ Met dat ick bracht, van uyt der moeder tleuen,
Heeft my dijn hant ontfaen: End daerbeneuen,
Bist du mijn God tot nu altoos gebleuen,
Van dien tijt heir.

+ In dyne [handen] ben ick geworpen uyt der baermoeder: du bist mijn God, van aen mijner moeder buyck.

[6]

12

⁺ En maeck dy dan, O Heer, van my niet veir:
Want my naeckt ancxt, dies ick mijn hert verteir,
Dwijl geene mensch daer is die my verweir
Oft troost wil bringen.

+ En maeck dy niet veir van my, want ancxt is [my] nakende, midts daer geen helper en is.

13

⁺ Mits stieren veel my allesins omringen,
Ia stieren sterck van Basan niet om dwingen,
Gaen my stracx toe end comen my bespringen
Gants onverveirt.

+ Vele stieren omringen my, geweldige [stieren] van Basan omcingelen my.

[7]

14

⁺ Den muyl staet hun op my wijt uytgespeirt,
Als eenen leeu, die grimmich brult end beirt,
End sijnen roof daer hy hem van geneirt,
Verscheurt om t'eten.

+ Sy sperren haren muyl op, tegen my, [gelijck eenen grijpenden ende grimmenden leeuw.

15

⁺ Dies drijf ick doir, als twater wech gesmeten:
Tgebeent is my geheel van een gereten,
Gelijck weeck was gesmolten end gesleten,
Is mijn hert kleen.
(2) ***

+ Ick drijue wech als water, ende alle mijne gebeenten sijn van een ander gereten: mijn hert is als was, het is gesmolten int midden van mijne ingewan,ten.

[8]

16

⁺ Mijn kracht verdroogt, als eenen tichelsteen:
Keil, raeck end tong, het kleeft schier al aen een:
Want dijnen toirn heeft my als een dootsbeen
Tot stof verslonden.

+ Mijn cracht is verdroogt als een potscherve, ende mijne tonge kleeft aen mijn gehemelte, du maeckest my tot stof des doots.

17

⁺ Ick ben omringt van quade dulle honden:
Der boosen schaer die my na tleven stonden,
Die hebben my handt ende voet met wonden
Geheel doirboort.

+ Want honden hebben my omringet, de scharen der boosdoenders hebben my omgeven, sy hebben myne handen ende voeten doirboort.

[9]

18

⁺ Tgebeent is my so iammerlijck gemoort,
Dat elck wel mocht getelt sijn rechtevoort:

+ Ick soude alle mijne beenderen wel tellen: sy kijcken, sy sien my aen.

[p. *]

 

Noch lachen sy, als sy tgesicht gestoort,

 

Op mijn leet keeren.

19

⁺ Sy deylen oock vast onder hun mijn kleeren,
End werpen tlot, om mijn leedt te vermeeren,
Op mijn gewaedt: Iae dragen hun als heeren
Van alle t'mijn.

+ Sy verdeylen [onder] hun seluen mijne cleederen, ende werpen tlot op mijn gewaedt.

[10]

20

⁺ Maer, Heer, wil du, niet verde van my sijn:
O du mijn cracht, kom in dees smert end pijn,
Tot mijner hulp wel haestich ten verschijn,
Wil dy doch spoeden.

+ Maer du, O HEERE, maeck dy niet verre. [Du] mijne kracht haeste dy, tot mijner hulpe.

21

⁺ Wil mijne siel, van sweirts gevaer behoeden,
End mijn' eensaem' wel wachten, end bevroeden,
Dat my den hondt, met sijn ontsinnich woeden,
En doe geen leet.

+ Rucke mijne siele vanden sweirde, [ende] mijne eensame, uyt des hondts poot.

[11]

22

⁺ Van sleewen muyl, die hongrich is end heet,
Verloss' my, Heer, end van d'Eenhoirnen wreet,
Met hoirnen sterck, tot mijn verderf gereet,
Wil my bevrijden.

+ Verlosse my wt des leewen muyl: ende antwoirde my [mits helpende my] vanden hoirnen der een-hoirnen.

23

⁺ Dies sal ick vry end lustig t'allen tijden,
Heer, dijnen naem mijn broederen belijden,
End onder tvolck, dijn lof gebenedijden,
Int openbaer.
(3) ***

+ Ick sal dijnen naem mijnen broederen verhalen, ick sal dy roemen int midden der vergaderinge.

[12]

24

⁺ Ghy die God vreest, lofsingt hem al te gaer,
Roemt end eert god, ghy Iacobs heylge schaer:
Ghy Israel vreest hem, die in gevaer,
Wel can beschermen.

+ Ghy die den HEERE vreeset, louet em. Alle het geslachte Iacobs eeret hem, Ende alle de afcomste Israels vreeset v voir hem.

25

⁺ Want hy noyt heeft veracht den noot der ermen,
Noch sick verbergt, om haerder niet t'ontfermen:
Hy hoorts', als sy met suchten ende kermen,
Hem roepen aen.

+ Want hy en heeft niet versmaet noch eenen afkeer gehadt van de verdrucktheit des bedruckten: ende en heeft sijn aengesicht van hem niet verborgen, maer heeft hem verhoort als hy tot hem schreyde.

[13]

26

⁺ Van dy, O Heer, sal mijnen roem ontslaen,
Voir scharen volcks, die dy sijn onderdaen,
Wil ick van nv, mijn g'lofteniss' vooraen,
Met vreugt vol staden.

+ Van dy [sal] mijnen roem [ontslaen] in een groote vergaderinge. Ick sal mijne geloften betalen inde tegenwoordicheyt der genen die hem vreesen.

[p. *]

27

⁺ Tsachmoedig volck sal sick met spijs versaden,
End wie God soeckt, sal roemen sijn weldaden:
V hert verquickt, sal leven sonder schaden,
In eewge jeught.

+ De sachtmoedige sullen eten ende versadiget werden: die hem soecken, sullen den HEERE louen: uwe herte sal eeuwichlijck leuen.

[14]

28

⁺ All' s'eerdtrijcks eynd, sal mercken sulcke deught,
End keeren sick tot God met alle vreught:
Der Heydnen stam, sal hem alom verheught,
Met voetval vieren.

+ Alle eynden des aertrijcx sullen dies gedencken, ende sick bekeeren tot den HEERE: ende alle geslachten der Heydenen, sullen voir dy te voet vallen.

29

⁺ Want God de Heer, is Coninck goedertieren:
Hy sal het volck van allerley manieren,
Naer sijnen wil, beleyden end bestieren,
Op d'eertsche dal.

+ Want het Coninckrijcke hoort den HEERE toe: ende hy heerschet over de Heydenen.

[15]

30

⁺ De vette mensch sal sijn van dit getal,
De mager meed', en sullen samen al,
Haer eten sat, end doen hem den voetval:
Iae die schier sterven.

+ Alle de vette op het aertrijck sullen eten ende hem te voet vallen: [oock] alle die int stof nederdalen, sullen sick buygen voir hem: ia ooc de gene die sijne siele by tleuen niet en kan behouden.

31

⁺ Haer afcomst self, sal die genaed' verwerven,
Dat sy den Heer recht dienen, end beerven
Den naem sijns volcx: haer stam sal niet verderuen,
In eewicheyt.

+ De nacomelingen sullen hem dienen, ende den HEERE toegerekent worden tot eewicheyt.

[16]

32

⁺ Maer sullen steets, van sijn gerechticheyt,
Al haer geslacht berichten met bescheyt,
Mits hy de self int werck nu heeft geleyt:
Ontallijck werven.

+ Sy sullen komen ende sijne gerechtigheyt vertellen, den volcke dat geboren wort, Als dat hy het gedaen sal hebben.