Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xxj. Psalm.

De Gemeynte dancket God, voir de ouerwinninge ende voirspoedicheyt, die hy haren Coninck genadelick verleent heeft: ende inden voirbeelde sijns persoons, aenmerckende den afgebeelden geestelicken Coninck Iesum Christum, beschrijft de groote liefde die den Vader hem toegedragen heeft; ende de heerlicke genade ende segeninge, daermede hy sijn Coninckrijck verciert heeft, toeseggende sijnen vyanden het eewich verderf.

[p. *]

1

Voir den Oppersangmeester, Een Psalm Dauids.

[1]

2

⁺ DEn Conick is te recht vervreugt,
Van sinnen end gedachten,
O Heer, in dijne crachten.
Och hoe seer is sijn hert verheugt
Van dijn verlossing groot,
In sijnen hoogsten noot.

+ O HEER, in dijn gewelt verblijt sick, den Coninck: ende och, hoe seere verheugt hy hem in dijnen heyl!

[2]

3

⁺ Sijns herten wensch, lust ende grondt,
So hy het self begeiret,
Hebstu hem Heer bescheiret:
Al wat hy uytsprack met den mont,
Hebstu hem toegelegt,
End gantschlijck niet ontsegt.

+ Du hebst hem den wensch sijns herten gegeuen, ende het uytspreken sijner lippen hebstu niet geweygert. Selah.

[3]

4

⁺ Ia self, du voircomst sijn gebet
Met dijn weldaden goedig:
End segen overvloedig.
Du hebst hem op sijn hooft geset,
Een Conincklijcke croon,
Van louter gout seer schoon.

+ Ia [selve] du voircomst hem met menigerley segen der weldadicheyt: du stelst een louter goude croone op sijn hooft.

[4]

5

⁺ Sijn eyschen was daer op gemunt,
Dat du hem woudest geven,
Slechts eenen tijt om leven:
Maer du hebst hem veel meer gegunt,
Als dat hy wel gesont,
Sal leven teewger stont.

+ Hy heeft van dy geeysschet te mogen leven, [ende] du hebst [het] hem gegeven: [ende noch daerenboven] een verlenginge der dagen eewelick ende voldurichlick.

[5]

6

⁺ Dies heeft hy grooten lof end eer,
Mits dijne hulp genadig,

+ Syne heerlickheyt is groot, mits dijnen heyl: du hebst eerlickheyt ende maiesteyt ouer hem uytgeschuddet.

[p. *]

 

Die hy geniet gestadig:

 

Du hebst hem uyt der maten seer,

 

Hoogstaetlick toebereyt,

 

Met eer' end maiesteyt.

[6]

7

⁺ End voorts, als eenen spiegel claer,
Van dijne gunst end segen,
Gestelt in alle wegen.
End hebst met vreugden teenegaer,
Sijn hert verblijt, doir tlicht,
Van dijn lief aengesicht.

+ Want du hebst hem gestelt tot menigerley segeninge in eewicheyt: du hebst hem met vreugden verblijdt, midts dijn aengesicht.

[7]

8

⁺ Dewijl den Coninck sick vertrout
Op Gods hulp, heel end allen:
End wat hem voir can vallen,
Op s'Heeren gunst alleene bout:
Hy sal in allen last,
Staen altijts euen vast.
***

+ Nademael den Coninck op den HEERE vertrouwet ende op de goetgunstigheyt des allerhoogsten, hy en sal niet wancken.

[8]

9

⁺ Dijn vyanden met al haer macht,
Sal dijn handt sonder dwalen,
Wel lichtlijck achterhalen.
Dijn rechterhandt van stercker cracht,
Sal dijn misgunners boos,
Neervellen machteloos.

+ Dijn hant sal alle dijne vyanden [wel] vinden, dijne rechterhant sal dijne haters vinden.

[9]

10

⁺ End werpens' als in eenen gloet,
Als dijnen toirn ontsteken,
Bestaen sal aen te breken.
De Heer sal al dit boos gebroet,
In sijnen toirne gram
Verslinden, als een vlam.

+ Du saltse maken gelijck eenen vier-oven ten tijde van dijnen toirne: de HEERE salse verslinden in sijne gramschap, ende het vier salse verteiren.

[10]

11

⁺ Du saltse brengen gantz te niet,
End haer vrucht met der erven,
Tot inden gront verderven.
Haer afcomst sal nae swaer verdriet,
Uyt alle mans gedacht,
Noch werden tonderbracht.

+ Du salt hare vrucht van uyt der eirden doen vergaen, ende hare afcomst van uyt de kinderen der menschen.

[11]

12

⁺ Om dat sy hebben onderstaen
In haer hert, dy te schaden,
End veel quaets te beraden.
Sy hebben saecken aengegaen,

+ Want sij hebben quaet tegen dy gerockt: sij hebben eenen aenslach verdacht, die sij niet en sullen kunnen [volbrengen.]

[p. *]

 

Die sy niet sullen, Heer,

 

Volvueren ymmermeer.

[12]

13

⁺ Want du Heer, saltse voiren aen,
Als eenen doel ophoogen,
Om tegen hun te oogen.
Dijns boges pesen sullen staen
Gespannen, end gericht,
Stracx op hun aengesicht.

+ Want du saltse stellen [tot] eenen doel, du salt met dijne pesen micken tegen hare aengesichten.

[13]

14

⁺ Maeck dy dan op, Heer, tis nu tijt,
Dat dijn cracht haere wercken,
Eens daedlijck late mercken.
Dan sullen wy te recht verblijt,
Dijn wonderbare macht,
Lof singen dach end nacht.

+ Verheffe dy HEERE, in dijn gewelt: Ende wy sullen dijner sterckte singen ende psalmdichten.