Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xix. Psalm.

David verhaelt die openbare getuygenissen der grootheyt ende eerlickheyt Godes, die alsins blijcken, inde scheppinge ende wonderbaere ordeninge der Hemelsche ende aertsche creatueren, maer insonderheyt in sijn heylig woirt daer alle volmaeckte wijsheyt in gelegen is, bidt God dat hy hem sijne sonden vergeve, ende brenge tot heyligheyt des Geestes, op dat hy hem mach aengenaem ende liefgetal wesen.

1

Voir den Oppersangmeester, Een Psalm Davids.

[1]

2

⁺ DEn Hemel wijt end breet,
Geeft duydelijck bescheet,
Van Godes lof end eer:
De locht alom gestreckt,
Vercondigt end vertreckt,
Het handtwerck vanden Heer.

+ De hemelen vertellen de eerlickheyt Godes: de uytspanninge [des lochts] vercondigt het werck sijner handen.

3

⁺ Den eenen dach beduyt,
Den

+ Den eenen dach vertelt reden uyt tot den den [anderen] dach: Ende deene nacht geeft d'andere nacht wetenschap.

[p. *]

 

andren, end stort uyt,

 

Van God seer groote reden:

 

Oock melt den eenen nacht,

 

Den andren Godes macht,

 

End wijsheydt t'allen steden.

[2]

4

⁺ Daer is geen volck, geen tael,
Geen spraecke noch verhael,
Hoe vremt oock dattet sy,
Int welck' men openbaer,
Niet hoor', haer stemme claer,
End onderrichting vry.

+ Daer en is geen sprake, noch geene woirden [sijnder] daer [in] haere stemme niet en werde gehoort.

[3]

5

⁺ Haer richtsnoer druckt een spoir,
Theel aertrijck doir end doir:
Haer woirden sijn verbreydet,
Aen sweirelts eynd', in haer
Heeft God der sonnen claer
Een hutte toebereydet.

+ Haer richtsnoer streckt sick uyt, ouer het geheele eirtrijck: ende haere reden tot aent eynde der weirelt. Hy heeft in haer gestelt eene hutte [voir] de sonne.

[4]

6

⁺ Van waer, sy comt ten thoon,
Als eenen Bruydgom schoon,
uyt sijn bedd' toegerust.
Oft als een dapper helt,
Die cloeck int vlacke velt,
Loopt sijnen wech met lust.

+ So dat sy is, als een bruydegom treckende uyt sijner bruyt camer, sy verheugt haer als een sterck helt [bereyt] om eenen wech af te loopen.

7

⁺ Sy staet op, aen een eyndt,
Van waer sy omme weyndt,
Aen d'uyterst hemels palen.
End daer en is geen man,
Die sick verbergen can,
Voir haere heete stralen.
***

+ Haeren opganck is van d'een eynde der hemelen, ende haren omloop geschiet om hare uyterste eynden: ende niemant en can sick verbergen voir hare hitte.

[p. *]

[5]

8

⁺ Doch Godes leer end wet,
Is reyn end onbesmet,
Die smenschen siel verquickt.
Des Heeren tuygnis claer,
Is trou, end maeckt voirwaer
D'onwijse wel geschickt.

+ [Doch] de wet des HEEREN is oprecht, verquickende de siele: de getuygenisse des HEEREN is getrouwe, geuende den slechten wijsheyt.

9

⁺ All sijn bevelen goet,
Sijn recht: want sy tgemoet
Verheugen end oprichten:
End Gods geboden sijn
Seer suyuer, ende fijn,
Die smenschen oog verlichten.

+ De keuren des HEEREN sijn recht, verheugende het herte: het gebot des HEEREN is suyuer verlichtende de oogen.

[6]

10

⁺ Gods vrees' is onbevleckt,
Die vast blijft: end verstreckt
Haer deugt in eewigheyt.
Gods oirdeel is oprecht,
End enckel waerheyt slecht:
Tis al rechtveirdgheyt.

+ De vreese des HEEREN is reyn, bestendig in eewigheyt: de oirdeelen des HEEREN sijn enckel waerheyt ende al te samen rechveirdig.

11

⁺ Dies, ist oock menigfout,
Veel keurlicker dan gout:
Iae gout, fijn bouen maten.
End soeter inden grondt,
Dan honig inden mont,
Dwelck vloeyt uyt heunichraten.

+ Sy sijn keurlijcker dan gout, ia dan louter gout in groote menichte, ende soeter dan honich ende wat vloeyt van honichraten.

[7]

12

⁺ Daerin wort dijnen knecht,
O Heer, wel onderrecht,
End sijn verstandt verclaert.
Dies isser loon geset,
Wel groot, dies' onbesmet,
Betracht end wel bewaert.

+ Oock wort dijnen knecht daerinne onderrichtet: int bewaeren der selver is grooten loon [gesett]

13

⁺ Maer wie can recht verstaen,
End grondlijck overslaen,
Sijn feylen end gebreken?
Heer, reynige my doch,
Van sonden, die my noch
Int hert verborgen steken.

+ Doch wie verstaet [sijne] gebreken uyt onwetentheyt gesciet? reynige my van verborgene sonden.

[8]

14

⁺ Oock dijnen knecht behoed,
Dat geenen overmoet

+ Oock behoede dijnen knecht van hoomoedicheden, dat sy niet en heerschen ouer my: dan sal ick oprecht wesen ende sal gereynigt wesen van vele wederspannicheyts.

[p. *]

 

Mach heerschen over my:

 

Want so ick sulx bekoim,

 

Dan sal ick wesen vroim,

 

End van veel sonden vry.

15

⁺ Laet mijne woirden tsaem,
Dy wesen aengenaem:
End stuere mijn gedachten.
Du bist end anders geen,
Mijn God end rotze-steen,
Die my verlost met crachten.

+ Laet de woirden mijnes monts, ende het aendachtig gepeyns mijns herten voir dy welbevallig wesen, O HEERE, mijne steenrotze, ende mijn verlosser.