Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xv. Psalm.

David leert de oprechte merckteeckenen, daer wtmen de lidtmaten der kercken mach bekennen, namelick wt de vromicheyt ende oprechtigheyt haers levens ende waerheyt haerder woorden, ende dat God den selven de hemelsche erffenisse bereydet heeft.

1

Een Psalmliedt Davids.

[1]

1

⁺ WIe is hy die verkeeren sal,
O Heer in dijne schoon gebouwen?
Oft wie sal zijn van dier getal,
Die haere wooning gantz end

+ Heere, wie sal in dijne hutte verkeeren? wie sal op den berg dijner heyligheyt woonen?

[p. *]

 

al,

 

Op dijnen heylgen berg vast houwen?

[2]

2

⁺ De mensch die wandelt recht end slecht
End sonder ergheyt te versinnen,
Doet eenen yegelijcken recht:
End metten mont de waerheyt segt,
So hem sijn hert getuygt van binnen.

+ De gene die wandelt in oprechtigheyt, ende doet wat recht is, ende spreeckt de waerheyt [also hy denckt] in sijn herte.

[3]

3

⁺ Dien sijne tong haer niet ontgaet,
In achterclap end valsche maren:
Die sijnen vrient niet brengt in schaed,
Noch op en neemt schimp ende smaet,
Om sijnen naesten te beswaren.

+ Die geen achterclap en doet met sijner tongen: [die] sijnen naesten geen quaet en doet, ende geen lasterrede op en neemt, tegen sijnen nabuer.

[4]

4

⁺ Die houdt in smaet end in oneer,
Al die van God sijn afgeweken:
End eert den man die vreest den Heer.
Die sijnen eedt oock nimmermeer,
Al waert sijn schaed, soud willen breken.

+ In wiens oogen verachtelijck is de gene die te verwerpen is: maer eert de gene die den HEERE vreesen [ende so] hy [yet] gesworen heeft, oock tot sijner schade, hy en salts niet veranderen.

[5]

5

⁺ Die gelt op woecker niet en geeft:
End die om gaven noch geschencken,
Der vromen recht niet veyl en heeft.
Voirwaer den mensch die also leeft,
En sal geen saeck ter weirelt crencken.

+ Die sijn gelt op woecker niet en geeft, ende en ontfangt geen geschenck tegen den onschuldigen: wie dese dingen doet, en sal in eewigheyt niet wancken.