Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xvj. Psalm.

David biddet God, om hulpe, van wegen sijner enckele barmherticheyt, ende verclaert eenen grouwel te hebben, van alle afgoderye, ende te willen Gode alleen aenhangen: wiens goetgunsticheyt ende weldaden hy verhaelt, als dat hy insonderheyt hem heeft wedergeboren tot een vaste hope des eewigen levens ende der verrijsenisse, wt cracht der verrijsenisse Christi: inden welcken alle godsaligen oock opstaen ende Godes aengesicht in eewicheyt schouwen sullen.

1

Een Michtam oft guldenliedt Davids,

[1]

*

⁺ WIl my, O God, bewaren inden noot:

+ Beware my God, want ick verlate my op dy.

[p. *]

 

Want op dy staet mijn hoip end vast vertrouwen:

2

⁺ Mijn siel, du spreeckst, tot God uyt ijver groot,
Voir mijnen Heer, wil ick dy altijts houwen:
Doch mijne deucht en kan tot dy niet komen,
Dat sy dy mocht iet baten ofte vromen.

+ [Mijn siele] du hebst totten Heere gesproken, du bist mijn Heere: mijne deught [en comt] tot dy niet.

[2]

3

⁺ Aen theylig volck dat hier in deugt end eer
Op eirden leeft, is alle mijn vernoegen:

+ Maer tot den heyligen, die op der eirden sijn, ende totten voirtreffelijcken aen den welcken is alle mijnen lust.

4

⁺ Maer moeyt end anxt benaut die lancx so meer,
Die sick van God tot eenen vremden voegen:
Ick wil doch niet aen haer bloetoffers roeren,
Noch haeren naem op mijne lippen voeren.

+ De smerten der genen die eenen vremden [God] begiften, sullen vermenigfuldiget worden. Ick en sal haere bloedige dranckoffers niet plegen: noch en sal haere namen op mijne lippen niet voeren.

[3]

5

⁺ God is mijn erf ende mijnes bekers deel:
Du salst mijn lot hanthaven end bewallen,
So dat het blijf' bewaert in sijn geheel:

+ De HEERE is het aendeel mijner erve ende mijns bekers: du salst mijn lot hanthauen.

6

⁺ My is voirwaer een schoon erf toegevallen,
Ia dapper schoon end lustich is dees erve,
Die ick van God tot eygendom verwerve.
***

+ My sijn kabelsnoeren toegevallen in lustige [plaetsen] ia voirwaer, my is een schoone erue aengecomen.

[4]

7

⁺ Ick love God, die my so goeden raet
Gegeven heeft: hy sy dies hoog gepresen:
Want dat meer is, ick word by nacht wel laet,
Van mijn gepeyns, in mijn hert onderwesen:

+ Ick love den HEERE, die my raet gegeuen heeft: ia oock by nachte onderwijsen my mijne nieren.

8

⁺ Ick neem altoos God voir, ick sal niet glijden,
Want hy is doch aen mijner rechter sijden.

+ Ick stelle my den HEERE voir gestadichlijck: want hy is aen mijne rechterhandt, ick en sal niet wancken.

[p. *]

[5]

9

⁺ Daerom is my het herte so verblijdt,
Mijn tonge iuyght, mijn vleesch leyt een goet leven,
In vreed' end rust van alle sorg bevrijdt:

+ Daerom verheugt sick mijn herte, mijn eere iuycht, ia oock mijn vleesch sal gerustelick woinen.

10

⁺ Want du niet salst mijn siel int graf begeven:
Noch laten toe, dat dijnen vytvercoren
Verrotting sie, oft eewig gae verloren.

+ Want du en salst mijn siele inden grave niet verlaeten, du en salst niet gedoogen dat dijn gunst-genoot verdervinge sie.

[6]

11

⁺ Veel eer salstu my geven goet bericht,
Om in te slaen des levens rechte wegen:
Dewijl alleen in dijn lief aengesicht,
Is alle vreugt volcomentlijck gelegen:
End in dijn handt bestaet tot alle tijden,
Al wat den mensch te rechte can verblijden.

+ Du salst my cont maken den wech des leuens: de versadinge der blyschappen is met dijn aengesicht, de verheuchlicheden sijn in dijne rechterhandt altoos.