Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Den xiij. Psalm.

David clagende vande lange uytstellinge der goddelijcker hulpe, van sijne swackheyt, ende vander vyanden moetwillicheyt, bidt God dat hy behouden mach worden, ende sijne vyanden beschaemt, tot grootmakinge des naems des Heeren.

1

Voir den Oppersangmeester, een Psalmliedt Dauids.

[1]

2

⁺ HOe lange salt du noch O Heer,
My gantz vergeten? tot wanneer
Salt du, van my sijnd afgeweken,
Dijn vriendlijck aengesicht versteken?
Sal dit dan dueren immermeer?

+ HEERE, hoe lange salt du mijner gestadelijck vergeten? hoe lange salt du dijn aengesicht van my verbergen?

[2]

3

⁺ Hoe lang sal mijne siel met smert,
Gaen soecken raet? end mijn bang hert
Benautheyt end verdriet besueren?
Hoe lange sal ick sien met trueren,
Dat mijns mijn vyandt meester wert?

+ Hoe lange sal ick raetslagen met mijner sielen? ende bedroeftheyt in mijn herte dagelijcx [voirnemen?] Hoe lange sal ick mijn vyandt tegen my verheffen?

[3]

4

⁺ O Heer mijn God, sie my eens aen:
Wil mijn gebeden gade slaen:
Verlichte mijne duyster oogen:
End wil doch nemmermeer gedoogen,
Dats' inden dootslaep t'ondergaen.

+ Sie toe, antwoirde my, HEERE mijn God: verlichte mijne oogen, op dat ick niet en slape den dootslaep.

[4]

5

⁺ Dat mijnen vyant vol van pracht,
Niet segg', hy is in mijner macht:
End dat die my hardt wederstrijden,
Haer vinnich herte niet verblijden,
So ick ter neder waer gebracht.

+ Op dat mijn vyandt niet segge, ick ben sijns machtig, ende dat die my benauwen, haer niet en verheugen, so ick struyckelde.

[p. *]

[5]

6

⁺ Doch, Heer, op dijne gunste staet
Mijn hoip, end gantze toeverlaet.
Mijn hert sal in dijn heyl ontspringen,
Ick wil met vreugden dijn liedt singen,
End dancken God voir sijn weldaet.

+ Doch ick vertrouwe op dijne goetgunstigheyt, mijn hert sal sick in dijnen heyl vrolijck maken. Ick sal den HEERE singen, van dat hy my dese weldaet gedaen heeft.