Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xij. Psalm.

David sijnde onderdruckt met valsche beschuldingen, aenroept de hulpe Godes, ende sterckt sijn geloove met sijne geloftenisse, biddende om verlossinge.

1

Voir den Oppersangmeester, [om te singen,] op Scheminith: Een Psalmliedt Dauids.

[1]

2

⁺ VErloss' ons, Heer, want sie, tgetal der vromen
Vermindert seer, end gaet geheel te niet:
uyt Adams stam is naeu een te be-

+ Verlosse [doch] HEERE, want de goedertieren ontbreect, want de waerachtige [lieden] sijn seer dunne onder smenschen kinderen [geworden.]

[p. *]

 

comen,

 

Die oprecht is, end Godes naem ontsiet.

[2]

3

⁺ Sy weten niet dan valschelijck te liegen,
End ydlen clap te slaen uyt haeren mont:
Haer lippen staen nae smeecken end bedriegen,
Haer hert is valsch end dobbel inden grondt.

+ Een yegelijck spreeckt valschelijck tot sijnen naesten, met smeeckelijcke lippen [sy spreken] met een dobbel herte.

[3]

4

⁺ De Heere wil dees smeeckelijcke lippen
Cort houwen af, end makens' al te schand:
End wil de tong eens eyndelijck beklippen
Die pruydsich is, end spreeckt met onverstant.

+ De HEERE wil alle smeeckende lippen afhouwen, [mitgaders] de groots-sprekende tonge.

[4]

5

⁺ Die onder haer, aldus wel derren seggen,
Wy heerschen vast met ons tong over al:
Wy weten fijn ons woirden te beleggen,
Wie is soo cloeck die ons verheeren sal?

+ Welcke seggen, wy sullen met onser tongen de ouerhandt houden, onse lippen sijn in onse macht: wie soude Heer ouer ons sijn?

[5]

6

⁺ Maer ick wil op, spreeckt God, te hulp den ermen:
Mits sy verwoest hier worden met onrecht,
End suchten steedts: ick wilse gaen beschermen
Van sboosen strick, die hun vast wort gelegt.

+ Om de verwoestinge der ellendigen, om het suchten der armen wil ick nu opstaen spreeckt de HEERE ick sal den selven, dien men stricken legt, in behouder handt stellen.

[6]

7

⁺ Voirwaer het Woirt des Heeren van daer boven
Is louter reyn, als silver fijn van keur,
Dat wel beproeft is inden eirden oven,
End sevenmael geloutert deur en deur.

+ De woirden des HEEREN sijn suyuere woirden, het is een siluer in eenen oven onder d'eirde geloutert dat seuenmael gesuyuert is.

[7]

8

⁺ Du salst dan, Heer, de hant den vromen bieden:
End nemens' aen, in dijnen schut end scherm,
Voir dit geslacht der goddeloose lieden,
In eewicheyt doir dijnen stercken erm.

+ Du HEERE saltse bewaren, du salt elcken van hun behouden, van desen geslachte in eewicheyt.

[8]

9

⁺ Men siet rontom de goddeloose swerven,
Met straf gelaet, end treden op het ruym:
Mits hier de snootst eer ende staet verwerven,
Die niet en sijn dan enckel menschen schuym.

+ De godloose wandelen rontom ouer ende weder, dewijle de snoodste onder der menschen kinderen verheuen worden.