Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xj. Psalm.

David verdreven ende swaerlick vervolgt sijnde, beclaegt sick over sijner vyanden wreetheyt, hun voirseggende de vernielinge van haere raetslagen. Ende thoont dat God als een Richter eenen yegelijcken kent, ondersoeckt, ende ten laetsten rechtveirdelijck oirdeelen sal.

1

Voir den Oppersangmeester. [Een liedt] Davids.

[1]

*

⁺ DAer ghy my siet op God mijn hope stellen,
Hoe spreeckt ghy noch tot my dus ongeschickt?
Pack dy flucx wech, wil dijne vlucht versnellen,
Naer u gebergt, als, tvogelken verschrickt?

+ Ick verlate my op den HEERE, hoe spreeckt ghy [dan] tot mijner sielen: vlie wech na uwen berge [als] eenen vogel?

2

⁺ Sie tgodloos volck heeft vast den boig gespannen,
Haer pijlen staen reed op de pees: elck mict
Om

+ Want sie, de godloosen hebben den boge gespannen [ende] haere pijlen gericht op de pese, om by doncker te schieten de oprechte van herten.

[p. *]

 

duysterlincx te schieten vrome mannen.

[2]

3

⁺ Maer hare grondt sals' haestelijck begeven
End sy vergaen, tot haeren rechten loon:
Want wat heeft doch de grechtige bedreven?

+ Doch de grondtslagen sullen omgeworpen worden: wat heeft doch de gerechtige bedreven?

4

⁺ Weet dat de Heer, in sijnen tempel schoon,
Daerboven hoog, in dHeemlen is geseten:
Sijn oogen sien uyt zijnen heylgen throon,
De menschen al, end mercken haer vermeten.

+ De HEERE is inden tempel sijner heyligheyt: des HEEREN stoel is inde hemelen: Sijne oogen beschouwen, [ende] sijn oogschelen ondergronden, der menschen kinderen.

[3]

5

⁺ God kent den mensch, beyd vroim end boos van sinnen.
Sijn siele heeft een walging ende haet,
Van die gewelt end overlast beminnen:

+ De HEERE ondergrondet [beyde] den gerechtigen ende den godloosen: doch sijne siele hatet den genen die gewelt bemint.

6

⁺ Sijn wrake sal bereignen tgodloos saet,
Met stricken, vier end swevel thun verderven.
Een wervelwint sal sonder onderlaet,
Haer aendeel sijn, end tlot van haerder erven.

+ Hy sal op de godloose doen regen en stricken, vier ende swevel: ende een wervelwint [sal] het aendeel van haeren beker sijn.

[4]

7

⁺ Om dat den Heer, die recht is end volcomen,
Geen dingen meer dan goet recht aen en staet:
Sijn aengesicht siet altoos op de vromen.

+ Want de HEERE [die] rechtveirdig [is] heeft de gerechticheden lief, sijn aengesicht siet op den oprechten.