Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den vij. Psalm.

David zijnde tonrechte beschuldigt ende vervolgt, bidt God om verlossinge,

[p. *]

getuygende zijn geloove ende oprechtigheyt sijns gewissens, ende versoeckende dat het quaet dwelck de boose hem berocken op hun mach vallen, sterct sick inden geloove: voirseggende haere aenstaende verderf, daer doir de Godsalige oorsaeck sullen hebben om God te loven.

1

Schiggaion Davids dwelck hy den HEERE song op de sake van Chus des Beniamiters.

[1]

2

⁺ ALmachtig Heer, mijn God genadig,
Op dy verlaet ic my gestadig:
Dies help my doch doir dijne cracht,
uyt aller mijner haters macht:

+ HEERE, mijn God, ick verlate my op dy, behoede my van alle mijne vervolgers ende verlosse my.

3

⁺ Dat haren hoop, mijn arme siele
Niet en ontroove, noch verniele
(Gelijck een leeu diet al verslint)
Indien sy geenen helper vint.

+ Op dat [hunder geen] mijn ziele en roove als een Leeuw, ende verscheurese sonder datse yemant verlosse.

[2]

4

⁺ O Heer mijn God, word ick bevonden
Op sulcke daet als sy oorconden,
Oft heb ick oyt ontrou begaen,
Gelijck sy valschlijck geven aen.

+ HEERE mijn God, so ick dit gedaen hebbe, soo daer ongerechtigheyt in mijne handen is.

5

⁺ Heb ick daertoe met quaet vergouden
Die my weldeden end betrouden,
Iae heb ick niet altoos gereet
Geholpen mijnen vyant wreet.

+ Soo ick quaet vergouden hebbe, den genen die met my vreedsaem leefde, iae so ic niet verlost hebbe den genen die my tonrecht verdruckede.

[3]

6

⁺ Laet hem mijn siel (ick bens te vreden)
Najagen, grijpen end vertreden:

+ Dat den vyant mijne ziele vervolge ende betrappe, ende dat hy mijn leven ter eirden vertrede, ende mijne eerlickheyt vast in het stof legere. Selah.

[p. *]

 

Hy breng mijn leven onder deird,

 

End maeck mijn eer tot stof onweirt.

7

⁺ Stae op, in toirnicheyt verbolgen,
Op dees' die t'onrecht my vervolgen,
Ontwaeck, Heer, tmywaerts, ten gericht,
Van dy verordent end gesticht.

+ Stae op HEERE, in dijnen toirne: verheffe dy, ouer de grimmicheden mijner vyanden, ende ontwake: ende [keer] dy tot my waert ten gerichte, [dwelc] du verordent hebst.

[4]

8

⁺ Laet volckeren met groote schaeren,
Om dijnen richterstoel vergaeren:
Dat dijne Maiesteyt aldaer,
Hoog sy verheven over haer.

+ Ende dat de schare der volckeren dy omringe, ende keere du dy ouer haer [wesende] om hoog [verheven]

9

⁺ God sal der volcker richter wesen,
Alsdan, mijn God, mijn Heer gepresen,
Richt mijne saeck: laet my myn recht
Genieten, nae mijn vroimheyt slecht.
***

+ De HEERE sal den volckeren recht wijsen: richte my HEERE, nae mijne gerechtigheyt, ende nae mijne vroimheyt (die) over my [is.]

[5]

10

⁺ Laet eenmael doch ten eynde komen
Sgodloosen boosheyt: sterck den vromen,
Die du doirsoeckst met goet oircondt,
Der herten end der nieren grondt,
Du God rechtveirdig end getrouwe.

+ Dat doch de boosheyt der godloosen een eynde neme, ende bevestige den gerechtigen. Ia du die doirgrondest herten ende nieren, [du] rechtverdige God.

11

⁺ Den schilt daer ick mijn hoip op bouwe,
Bestaet op God, die altijt hoet,
Al die oprecht sijn van gemoet.

+ Mijnen schilt bestaet op God, welcke behoet de oprechte van herten.

[6]

12

⁺ God richt de geen, die sijn rechtveirdig,
End straffet die zijn straffens weirdig:
So dat Gods toren dach voir dach,
Aen tgodloos volck vry blijcken mach.

+ God richtet den rechtveirdigen, ende vertoirnet sick alle dage.

13

⁺ Wil dees' opt recht niet beter letten,
Voirwaer de Heer sal sijn sweirt wetten:
End spannen sijnen boge sterck,
End op hem nemen sijn gemerck.

+ Soo dese hem niet en bekeert, hy sal sijn sweirt wetten, hy spant sijnen boge ende maeckt hem gereet.

[7]

14

⁺ God heeft alreedts tgeweir gegrepen:
Het dootlijck mes is al geslepen:
Moortdadig pijlen staen gereet,
Op thert van mijn vervolgers wreet.

+ Ende bereydet hem dootlijcke wapenen: hy sal zijne pijlen tegen dese hittige vervolgers te wercke stellen.

15

⁺ End dees, is noch, tot mijn beswaren,
In arbeyt, om veel quaets te baren:

+ Sie, hy is in arbeyt om moetwil te baren: Want hy heeft moeyte ontfaen, maer hy sal een leugen-dracht baren.

[p. *]

 

Hy heeft ontfangen moeyt end cracht,

 

Maer hy sal baren leugendracht.

[8]

16

⁺ Hy arbeyt ende quelt hemselven,
Met eenen diepen kuyl te delven,
uyt een valsch hert end schalcken sin:
Maer hy sal storten self daerin.

+ Hy heeft eenen put gedolven, ende heeft hem nytgeholet, doch hy valt selve inde gracht, die hy gemaeckt heeft.

17

⁺ Hy wilt my ongeluck bescheiren,
Maer tsal hem self ten hoofd uytsweiren:
Op sijnen kop valt al het quaet,
Daer hy moetwillichlijck nae staet.

+ Sijne moeyte sal [hem] op sijn hooft keeren, ende sijnen moetwil sal op sijnen haertop neder vallen.

[9]

18

⁺ Dies wil ick prijsen God den Heere,
Tot sijner trouwe lof end eere:
Ick wil met Psalmgesang bequaem
Hoog loven sallerhoogsten naem.

+ Ick sal den HEERE loven nae sijne rechtveirdigheyt, ende sal den name des HEEREN des allerhoogsten Psalm singen.