Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte
(1591)–Philips van Marnix van Sint Aldegonde– AuteursrechtvrijDavid stellende de gerechtigheyt sijner sake voir, straft sijne vyanden van onvromicheyt ende ydelheyt, ende vermaentse tot bekeeringe, ende totten rechten geloove, biddende God dat hy hem met sijn genadigh aenschijn wil verclaren, als wesende daerin het oprechte goet ende versekertheyt des menschen gelegen. | |
1Een Psalmliedt Davids, voir den Oppersangmeester [om te singhen] op Neghinoth. Dit woirt Neghinoth ende meer andere diergelijcke, worden in dit Psalmboeck dickwils gebruyckt, ende van den Hebreen verscheydentlijck uytgelegt. Daeromme salt goet sijn dat wijse hier alle by een vergaderen ende uytleggen nae de bediedinge die der waerheyt allermeest gelijc schijnt te wesen. Neghinoth, Neginath, Nehiloth ende Halamoth, schijnen sekere thoonen van musijcke te sijn, die onder den Ioden voirtijts gebruyckelijck waren: nae de welcke de Sangmeesters, de Liederen die hun gegeven waren, moesten hoog heffen ofte neder laten vallen: hoewel datmen by Neginoth oock mochte verstaen het snarenspel ende by Nehiloth het fluytenspel. Daernae, dese woirden, Scheminith ende Gittith schijnen | |
[pagina *]
| |
sekere sangtuygen oft musijcksche instrumenten geweest te zijn, heden ten daghe onbekent. Behalven dat Scheminith een octave, oft achste coirde beteeckent, ende mochte wel het selve sijn, dat de Griecken noemden Octachordon oft achtsnarig speeltuyg. Ende sommige sijn van gevoelen, dat Gittith soude beteeckenen speeltuygen ofte Instrumenten die vanden stamme Gith, tot den dienst bewaert werden. Sigajon, is den naem van een seker aert van gesangliedt, op verscheyde ende ongestadige thoonen gemaeckt, ende werde gebruyckt in groote beroerten ende benautheden des herten, daermen op eene rede niet en bleef: maer schrickede van deen in dander. Maer dese woirden Muthlabben, Aieleth-Hasscachar, Schoschannin, Ionath-Elem Rehokim, Al-tascheth, Schuschan-heduth, Schoschannim-heduth, Mahalath, ende Mahalath-lehannot, ende soo daer noch diergelijcke meer sijn, waren sekere wijsen van Liedekens, den Iodischen volcke bekent, daer op men de Psalmen ende andere Liederen mochte singen. | |
[1] | |
2
Ga naar margenoot+ GEef my doch antwoird, op mijn schreyen,
O God mijns rechts end mijn ontset,
Du pleegst my sonder lang te beyen
uyt allen anxt, opt ruym te leyen:
Doe my genaed, hoor mijn gebedt.
| |
[pagina *]
| |
eere keert in smaet?
Hoe lang sult ghy v ydel kueren
Beminnen, om die uyt te vueren,
End staen na luegens en verraet?
| |
[2] | |
4
Ga naar margenoot+ Weet vry (ick segget v te voren)
Dat God de Heer hem eenen mensch,
Dien hy is gunstig, heeft vercoren.
De Heer sal mijn geschrey verhoren,
Als ick hem voirhoud mijnen wensch.
| |
5
Ga naar margenoot+ Wort dan beroeret van dies wegen,
Vergrijpt v niet aen Godes wil:
Maer als ghy sijt te bed gelegen,
So wilt het neirstich overwegen,
In v gemoet, end swijgen stil.
| |
[3] | |
6
Ga naar margenoot+ End komt den Heere dan voirhouwen
V offerhanden end gebedt,
Vry ongeveynst, ter goeder trouwen,
End wilt op hem u hope bouwen,
Op hem sy uwen troost geset.
| |
7
Ga naar margenoot+ Veel seggen, Wie sal ons vertoogen
Dat eenig ende rechtsinnich goet?
Maer Heere God, wildu gedoogen,
Dat tlicht van dijn genadig oogen
Ons hert beschijn, end ons gemoet.
| |
[4] | |
8
Ga naar margenoot+ Du kanst daer doir mijn hert verblijden.
End maken my veel meer verheugt
Dan sy en zijn, iae oock ten tijden
Als sy haer terw' end druyuen snijden,
End tassen graen end wijn met vreugt.
| |
9
Ga naar margenoot+ Daeromme wil ick my met vreden
Gaen leggen neer, end slapen vast:
Mits du alleen my stof end reden
Verleenst dat ick mach seker treden,
End woinen sonder sorg oft last.
|
|