Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Psalmen Dauids in Nederlantschen dichte.

Den eersten Psalm.

Desen Psalm is als eenen voirvloer ende inleydinge tot het geheele boeck der Psalmen: aenwijsende, inden eersten inganck de rechte gelucksalicheyt des menschen, daerinne gelegen te sijn, dat hy sick vande quade afsonderende, in de vreese Godes ende betrachtinge zijns worts wandele, met een heerlijcke tegen-stellinge des ongelucx ende rampsalicheyts der goddeloosen, die op het eynde altijt qualijck varen ende ten gronde in eewicheyt verderven.

[1]

1

⁺ WEL salig is de man, die inden raet
Van tgodloos volck om niemantds wil en gaet,
Noch op den wech der sondaers staet vermeten:
Noch op den stoel der spotters is geseten.

+ Wel salig is de man die niet en gaet tot den raet der godloosen, ende niet en staet op den wegh der sondaren, noch op den stoel der spotters is geseten.

2

⁺ Maer zijnen lust heeft in des Heeren wet,
End nacht end dach wel neerstich daer op let.

+ Maer zijnen lust is inde wet des Heeren, ende oeffent sick in zijne wet aendachtelijck dach ende nacht.

[2]

3

⁺ Want hy sal sijn gelijck als eenen boom
Wel vast geplant, aen eenen waterstroom

+ Want hy sal sijn, gelijck eenen boom geplant aen de waterstroomen, die tsijner tijdt sijne vrucht geven sal, ende wiens loof niet en rijst: Soo dat alles wat hy doet wel gelucken sal.

[p. *]

 

Die t'zijner tijt sal goede vruchten brengen:

 

Wiens groene loof kan rijsen noch versenghen,

 

Want al het werck dat sulck een man neemt aen

 

Sal met geluck tot goeden eynde slaen.

[3]

4

⁺ Alsulcx en zijn de goddeloose niet,
Maer als het kaff dat van het koren schiet,
Twelck inde locht de winden henen drijven.

+ Sodanig [en sijn] de godloosen niet, maer als kaf dat den wint henen drijft

5

⁺ Dies sullen sy niet staend' int oirdeel blijven:
Noch sondaers boos verthoonen haer aenschijn,
Beneffens dien, die vroim van herten sijn.

+ Daerom en sullen de godloosen in het gerichte niet bestaen, noch de sondaers inde vergaderinge der gerechtigen.

[4]

6

⁺ Want s'vromen wech, is Gode wel bekent:
Hy heeft altoos een ooghe daer omtrent,
Maer tgodloos volc, met hare schalcke lagen,
Al wat sy doen, end' daer sy vast nae iaghen,
Sal stracx vergaen, end' in seer corter stont,
Met enckel spot verderven inden gront.

+ Want de HEERE kent den wech der gerechtigen: Ende den wech der godloosen sal vergaen.