Het zangeresje aan de Maas of Vervolg op het kransje van letterbloempjes

[p. 60]

By het smertelyk afsterven van mynen lieven hond Prins.

Wys: Waar of myn Roselinde blyft.

Helaas! myn lieve trouwe Hond,

Myn Prins is overleên!

Het beste Beest dat me immer vond,

Of de aarde mogt betreên.

Myn dìerbaar Prinsje, o ja! is dood.

Een klepper, in zyn draf,

Brak 't arme dier de linker poot,

Nu ligt myn Prins in 't graf.

Wat was myn wakker Prinsje trouw,

Des winters, wen het vroor,

Dan dekte hy my voor de kou',

Wat had myn Beest gehoor!

Zoo draa als ik Prins, Prinsje, riep;

o 't Beestje had verstand!

Hoe zagt, hoe zorgeloos hy sliep,

Fluks was hij by de hand.

[p. 61]

 

Toog ik uit wandlen, o! myn Beest

 

Trad, altoos, aan royn zy';

 

Hy hield van zwarte teefjes 't meest,

 

En leefde vry en bly;

 

Hy kloof de beentjes, kaal en schoon,

 

Bemorste nooit de vloer,

 

Hy was zoo aan zyn baas gewoon,

 

Als 't kalfje aan zyn moêr.

 

 

 

'k Wil hem begraven, met fatzoen,

 

En nood elk, om zyn lyk

 

De laatste lykdienst aan te doen,

 

Dit strekke alom ten blyk,

 

Hoe hoog myn Prinsje al wierd geacht;

 

Dus, al wie liefde draagt,

 

Voor 't weergaloze honds-geslagt,

 

Word by zyn lyk gevraagt.

 

 

 

Deez' zinspreuk schryve ik op den steen,

 

Die mynen Hond bedekt.

 

o Wand' laar! wil niet verder treên,

 

Maar lees, eer gy vertrekt.

 

Ilier onder ligt de beste Hond

 

Van 't gantsche Hondenryk,

 

Zyn roem te melden was maar st....

 

Hy zelf gaf blyk by blyk.